Lista zawodowych mistrzów świata wagi superśredniej w boksie

Waga superśrednia została wprowadzona w roku 1984 przez IBF, a następnie przyjęta przez WBA (1987), WBO (1988) i WBC (1988). Jej limit wynosi 168 funtów (76,2 kg).

Pierwszym mistrzem świata był od roku 1984 Brytyjczyk Murray Sutherland. Każda z organizacji boksu zawodowego uznaje swoich mistrzów świata i prowadzi własne listy bokserów ubiegających się o tytuł. Poniżej zestawiono mistrzów świata czterech podstawowych organizacji boksu zawodowego:

Zdobycie
tytułu		Utrata
tytułu		MistrzOrganizacjaObrona
tytułu
28 marca 198422 lipca 1984Murray Sutherland Wielka BrytaniaIBF0

Sutherland został inauguracyjnym mistrzem IBF zwyciężając na punkty Erniego Singletaryego[1].

22 lipca 19846 grudnia 1987Park Chong-pal Korea PołudniowaIBF8

Park zrezygnował z tytułu IBF zostając inauguracyjnym mistrzem WBA[2].

6 grudnia 198723 maja 1988Park Chong-pal Korea PołudniowaWBA1

Park został inauguracyjnym mistrzem WBA po zwycięstwie nad Jesusem Gallardo przez TKO w 2r[3].

11 marca 19881989Graciano Rocchigiani NiemcyIBF3

Rocchigiani zdobył wakujący tytuł IBF zwyciężając Vincenta Boulware przez TKO w 8r. Zwakował tytuł przechodząc do wyższej kategorii[4].

23 maja 198828 maja 1989Fulgencio Obelmejias WenezuelaWBA0
4 listopada 198828 kwietnia 1990Thomas Hearns Stany ZjednoczoneWBO2

Hearns został inauguracyjnym mistrzem WBO po pokonaniu na punkty Jamesa Kinchena. Zwakował tytuł przechodząc do wyższej kategorii po zwycięskiej obronie z Michaelem Olajide[5].

7 listopada 19881990Sugar Ray Leonard Stany ZjednoczoneWBC2

Leonard został inauguracyjnym mistrzem WBC po zwycięstwie nad Dannym Lalonde przez TKO w 9r. Zrezygnował z tytułu[6].

28 maja 198930 marca 1990Baek In-chul Korea PołudniowaWBA2
27 stycznia 199018 maja 1991Lindell Holmes Stany ZjednoczoneIBF3
30 marca 19905 kwietnia 1991Christophe Tiozzo FrancjaWBA2
21 września 199118 marca 1995Chris Eubank Wielka BrytaniaWBO14
15 grudnia 19903 października 1992Mauro Galvano WłochyWBC2
5 kwietnia 199112 września 1992Víctor Córdoba PanamaWBA1
18 maja 199110 stycznia 1992Darrin Van Horn Stany ZjednoczoneIBF1
10 stycznia 199213 lutego 1993Iran Barkley Stany ZjednoczoneIBF0
12 września 199226 lutego 1994Michael Nunn Stany ZjednoczoneWBA4
3 października 19922 marca 1996Nigel Benn Wielka BrytaniaWBC9
13 lutego 199318 listopada 1994James Toney Stany ZjednoczoneIBF3
26 lutego 199412 sierpnia 1994Steve Little Stany ZjednoczoneWBA0
12 sierpnia 199412 czerwca 1999Frankie Liles Stany ZjednoczoneWBA7
18 listopada 199422 listopada 1996Roy Jones Jr. Stany ZjednoczoneIBF5

Roy Jones Jr. pozostawił wakujący tytuł IBF zostając tymczasowym mistrzem WBC w wadze półciężkiej[7].

18 marca 19955 lipca 1997Steve Collins IrlandiaWBO7

Collins pozostawił wakujący tytuł ogłaszając zakończenie kariery po zwycięskiej obronie tytułu z Craigem Cummingsem przez TKO w 3r[8].

2 marca 19966 lipca 1996Thulani Malinga Południowa AfrykaWBC0
6 lipca 199612 października 1996Vincenzo Nardiello WłochyWBC0
12 października 199619 grudnia 1997Robin Reid Wielka BrytaniaWBC3
21 czerwca 199724 października 1998Charles Brewer Stany ZjednoczoneIBF3
11 października 19974 marca 2006Joe Calzaghe Wielka BrytaniaWBO21
19 grudnia 199727 marca 1998Thulani Malinga Południowa AfrykaWBC0
27 marca 199823 października 1999Richie Woodhall Wielka BrytaniaWBC2
24 października 199815 marca 2003Sven Ottke NiemcyIBF17
12 czerwca 19998 kwietnia 2000Byron Mitchell Stany ZjednoczoneWBA1
23 października 19996 maja 2000Markus Beyer NiemcyWBC1
8 kwietnia 20002000Bruno Girard FrancjaWBA1

Girard został pozbawiony tytułu WBA za odmowę walki rewanżowej z Mannym Siacą i przejście do wagi półciężkiej[9].

6 maja 20001 września 2000Glenn Catley Wielka BrytaniaWBC0
1 września 200015 grudnia 2000Dingaan Thobela Południowa AfrykaWBC0
15 grudnia 2000maj 2001Dave Hilton Jr. KanadaWBC0

Hilton został pozbawiony tytułu po skazaniu na siedem lat więzienia[10].

3 marca 200115 marca 2003Byron Mitchell Stany ZjednoczoneWBA2
10 lipca 20015 kwietnia 2003Eric Lucas KanadaWBC3
15 marca 200327 marca 2004Sven Ottke NiemcyWBA i IBF4

Ottke pozostawił wakujące tytuły ogłaszając jako niepokonany zakończenie kariery.

5 kwietnia 20035 czerwca 2004Markus Beyer NiemcyWBC2
5 maja 200412 listopada 2004Manny Siaca PortorykoWBA0
5 czerwca 20049 października 2004Cristian Sanavia WłochyWBC0
2 października 20044 marca 2006Jeff Lacy Stany ZjednoczoneIBF4
9 października 200414 października 2006Markus Beyer NiemcyWBC5
12 listopada 200414 października 2006Mikkel Kessler DaniaWBA4
4 marca 200627 listopada 2006Joe Calzaghe Wielka BrytaniaIBF i WBO1

Calzaghe zrezygnował z tytułu IBF preferując obronę tytułu WBO z Peterem Manfredo zamiast z oficjalnym pretendentem IBF Robertem Stieglitzem.

14 października 20063 listopada 2007Mikkel Kessler DaniaWBA Super i WBC1
27 listopada 20063 listopada 2007Joe Calzaghe Wielka BrytaniaWBO2
3 marca 200719 października 2007Alejandro Berrio KolumbiaIBF0
19 października 200726 czerwca 2012Lucian Bute KanadaIBF9
3 listopada 20072008Joe Calzaghe Wielka BrytaniaWBA Super, WBC i WBO0

Calzaghe pozostawił wakujące tytuły przechodząc do kategorii półciężkiej.

21 czerwca 200821 listopada 2009Mikkel Kessler DaniaWBA2

Kessler zdobył wakujący tytuł WBA zwyciężając Dimitri Sartisona przez KO w 12r[11].

27 września 200810 stycznia 2009Denis Inkin RosjaWBO0

Inkin zdobył wakujący tytuł WBO wygrywając z Fulgencio Zunigą[12].

6 grudnia 200824 kwietnia 2010Carl Froch Wielka BrytaniaWBC2
10 stycznia 200922 sierpnia 2009Károly Balzsay WęgryWBO1
22 sierpnia 200925 sierpnia 2012Robert Stieglitz NiemcyWBO6
21 listopada 200917 grudnia 2011Andre Ward Stany ZjednoczoneWBA Super4
21 listopada 2009lipiec 2011Dimitri Sartison NiemcyWBA1

Sartison zdobył wakujący po awansie Kesslera na super mistrza tytuł regularny zwyciężając przez TKO w 6r Stjepana Božiča. Zwakował tytuł z powodu poważnej kontuzji kolana.

24 kwietnia 20102010Mikkel Kessler DaniaWBC0

Kessler pozostawił wakujący tytuł WBC ze względu na poważną kontuzję oka.

27 listopada 201017 grudnia 2011Carl Froch Wielka BrytaniaWBC1

Froch zdobył wakujący tytuł WBC wygrywając z Arthurem Abrahamem[13].

26 sierpnia 2011październik 2012Károly Balzsay WęgryWBA1

Balzsay zdobył wakujący tytuł WBA zwyciężając Stanisława Kasztanowa (Ukraina) niejednogłośnie na punkty. Został pozbawiony tytułu nie mogąc, ze względu na przewlekłą kontuzję, zmierzyć się z obowiązkowym pretendentem Brianem Magee.

17 grudnia 2011kwiecień 2013Andre Ward Stany ZjednoczoneWBA Super i WBC1

Ward został pozbawiony tytułu WBC.

26 czerwca 201225 maja 2013Carl Froch Wielka BrytaniaIBF2

Froch 25 maja 2013 pokonał Mikkela Kesslera i połączył tytuły mistrza świata federacji IBF i WBA.

25 sierpnia 201223 marca 2013Arthur Abraham NiemcyWBO1
październik 20128 grudnia 2012Brian Magee Wielka BrytaniaWBA0

Magee 30 lipca 2011 pokonał jednogłośnie na punkty Jaime Barbozę z Kostaryki i został tymczasowym mistrzem WBA. Po pozbawieniu tytułu Károlya Balzsaya został awansowany na mistrza regularnego.

8 grudnia 201225 maja 2013Mikkel Kessler DaniaWBA0
23 marca 20131 marca 2014Robert Stieglitz NiemcyWBO2
kwiecień 2013NadalAndre Ward Stany ZjednoczoneWBA Super1
25 maja 20133 lutego 2015Carl Froch Wielka BrytaniaWBA i IBF2

Froch 3 lutego 2015 zrezygnował z tytułu mistrza świata federacji IBF.

22 czerwca 201316 sierpnia 2014Sakio Bika AustraliaWBC1

Bika zdobył wakujący tytuł zwyciężając Mario Antonio Peribana (Meksyk).

1 marca 2014NadalArthur Abraham NiemcyWBO4
16 sierpnia 201424 kwietnia 2015Anthony Dirrell Stany ZjednoczoneWBC0
3 lutego 20155 maja 2015Carl Froch Wielka BrytaniaWBA0

Froch został 6 maja 2015 pozbawiony tytułu mistrza świata WBA.

24 kwietnia 2015NadalBadou Jack SzwecjaWBC0
9 maja 2015NadalFiodor Czudinow RosjaWBA0

Czudinow, który od 11 grudnia 2014 był tymczasowym mistrzem WBA, został 9 maja 2015 mistrzem regularnym po pokonaniu Felixa Sturma.

23 maja 2015NadalJames DeGale Wielka BrytaniaIBF0

DeGale zdobył wakujący tytuł mistrzowski IBF po pokonaniu na punkty Andre Dirrella..

Przypisy

  1. ↑ Lista walk zawodowych Murraya Sutherlanda (BoxRec.com)
  2. ↑ Biografia Chong-Pal Parka(BoxRec.com)
  3. ↑ Lista walk zawodowych Chong-Pal Parka (BoxRec.com)
  4. ↑ Lista walk zawodowych Graciano Rocchigianiego (BoxRec.com)
  5. ↑ Lista walk zawodowych Thomasa Hearnsa (BoxRec.com)
  6. ↑ Lista walk zawodowych Sugar Raya Leonarda (BoxRec.com)
  7. ↑ Biografia Roya Jonesa Jr(BoxRec.com)
  8. ↑ Lista walk zawodowych Stevea Collinsa (BoxRec.com)
  9. ↑ Lista walk zawodowych Bruno Girarda (BoxRec.com)
  10. ↑ Biografia Davea Hiltona Jr. (BoxRec.com)
  11. ↑ Lista walk zawodowych Mikkela Kesslera (BoxRec.com)
  12. ↑ Lista walk zawodowych Denisa Inkina (BoxRec.com)
  13. ↑ Lista walk zawodowych Carla Frocha (BoxRec.com)

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Boks zawodowy
Mistrzowie świata według kategorii wagowych
Mistrzowie Europy według kategorii wagowych
Walki o mistrzostwo świata
według kategorii wagowych
Organizacje boksu zawodowego – aktualni mistrzowie
Kalendarium

Boxing pictogram.svg

Mistrzowie świata wagi superśredniej w boksie

Media użyte na tej stronie

Flag of the United States.svg
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Boxing pictogram.svg
Pictograms of Olympic sports - Boxing. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.