SK Lokomotīve Dyneburg

SK Lokomotīve Dyneburg

SK Lokomotīve Daugavpils

Barwy	karminowo-białe
Data założenia	1963
Liga	II liga
Państwo	Łotwa
Siedziba	Dyneburg
Adres	Jelgavas iela 54 Daugavpils, LV-5404, Latvija
Stadion	Stadions Lokomotīve
Prezes	Valērijs Šidlovskis
Trener	Nikolajs Kokins
Strona internetowa

Lokomotīve Dyneburg (łot. Spīdveja klubs „Lokomotīve”) – łotewski klub żużlowy z Dyneburga. Na arenie międzynarodowej, w tym w Polsce, znany jest pod nazwą Lokomotiv Daugavpils.

Klub od sezonu 2005 startuje w polskiej lidze żużlowej. W roku 2020 zdobył brązowy medal drużynowych mistrzostw Polski juniorów.

Historia

Klub pierwsze wielkie sukcesy śwęcił w pierwszej połowie lat 70. XX wieku, startując w radzieckiej lidze żużlowej – pod nazwą rosyjską Lokomotiw. Wywalczył wówczas dwukrotnie tytuł wicemistrza Związku Radzieckiego (1970 i 1971), zdobył Puchar Par ZSRR (1973; w roku następnym zajął natomiast trzecie miejsce), a jego zawodnicy stawali na najniższym stopniu podium Indywidualnych Mistrzostw ZSRR: Anatolij Pietrowskij w 1970 i Anatolij Kuźmin w 1972. W następnych latach aż do upadku Związku Radzieckiego Lokomotiw zdobywał medale już wyłącznie w Młodzieżowych Indywidualnych Mistrzostwach ZSRR, zdobywając w sumie w tej konkurencji 6 krążków. Na przełomie lat 70. i 80. worek z medalami otworzyli w 1979 Władimir Tkaczuk (wicemistrz) i Walierij Charitonow (II wicemistrz). W roku następnym Tkaczuk zdobył pierwszy tytuł mistrzowski dla łotewskiego zespołu, a jego sukces powtórzył w 1982 Siergiej Danu. Pod koniec lat 80. wyniki Tkaczuka skopiował Andrejs Koroļevs, zdobywając najpierw tytuł wicemistrzowski w 1988, a rok później tytuł mistrza.
Po transformacji ustrojowej i rozpadzie Związku Radzieckiego Lokomotīve został jedynym klubem żużlowym na Łotwie, z powodu upadku speedwaya w stołecznej Rydze, odtąd startuje zatem wyłącznie w ligach zagranicznych, a jego żużlowcy stanowią jednocześnie łotewską reprezentację narodową. W latach 1998-2002 łotewscy zawodnicy zasilali rosyjski klub Newa Sankt Petersburg startujący w lidze fińskiej, przez 5 ostatnich lat nie schodząc z podium. Trzykrotnie zdobył tytuł II wicemistrza (1998, 1999, 2001), raz tytuł wicemistrza (2002), a w 2000 wywalczył tytuł mistrza Finlandii. W tym samym czasie Lokomotiv odnosił również sukcesy w lidze rosyjskiej, w której już w swym debiucie w 1995 zdobył medal brązowy. Wynik ten powtórzył jeszcze trzykrotnie, w latach 1996, 2001 i 2002. W 2001 Lokomotīve odniósł również pierwszy sukces w Klubowym Pucharze Europy, zajmując w finale trzecie miejsce (klub dotąd 5-krotnie był finalistą tych rozgrywek). Od 2003 drużyna startowała już tylko w lidze rosyjskiej, i to pod nową nazwą – Spīdveja centrs Daugavpils – ale bez powodzenia. W 2005 klub podjął decyzję o przystąpieniu do rozgrywek ligowych w Polsce. Sezon 2005 był jednocześnie ostatnim sezonem startów w lidze rosyjskiej oraz sezonem największych sukcesów międzynarodowych – klub zajął drugie miejsce w finale Klubowego Pucharu Europy, a jego wychowanek Ķasts Puodžuks zdobył tytuł wicemistrza Europy U-19. Od sezonu 2006 klub startuje wyłącznie w rozgrywkach ligowych w Polsce – powróciwszy do swojej starej nazwy Lokomotīve. W sezonach 2005-2007 Lokomotīve startował w II lidze (najniższy poziom rozgrywkowy), i w 2007 w barażach z TŻ-em Lublin wywalczył awans do I ligi. W 2008 jako beniaminek I ligi zajął w niej wysokie 5. miejsce. Jeszcze lepiej było w kolejnym sezonie – 2009. Pomimo początkowych problemów finansowych, Łotysze ostatecznie uplasowali się na 2. miejscu, przegrywając jedynie z Unią Tarnów. Lokomotīve wyprzedził wówczas w tabeli m.in. Stal Rzeszów i Start Gniezno. Miejsce to premiowało zespół z Dyneburga do walki o ekstraligę z Atlasem Wrocław. Władze Lokomotīvu, w porozumieniu z drużyną z Wrocławia, postanowiły, że ze względów finansowych nie przystąpią do spotkań barażowych. Wpływ na tę decyzję miały mieć m.in. inwestycje, których dokonać musiałby klub z Łotwy, aby dostosować swój stadion do wymogów ewentualnych startów w ekstralidze. W związku z tym Główna Komisja Sportu Żużlowego orzekła dwukrotny walkower na korzyść Atlasu.

Poszczególne sezony

Starty w radzieckiej lidze

Starty w rosyjskiej lidze

Starty w polskiej lidze

Sezon	Rozgrywki ligowe			Uwagi
	Liga		Miejsce
2005	III	II liga	3/6
2006		II liga	3/9
2007		II liga	2/7	Wygrane baraże o awans
2008	II	I liga	5/8
2009		I liga	2/8	Przegrane baraże o awans[a]
2010		I liga	4/8
2011		I liga	5/8
2012		I liga	4/6
2013		I liga	3/7
2014		I liga	6/8
2015		I liga	1/7	Brak awansu – klub nie był w stanie spełnić wymogów licencyjnych
2016		I liga	1/11	Brak awansu – zgodnie z regulaminem klub nie miał prawa awansu
2017		I liga	3/8
2018		I liga	4/8
2019		I liga	6/7
2020		I liga	8/8
2021	III	II liga	4/7
2022		II liga	4/7

Starty w klubowym Pucharze Europy

Zawodnicy

Kadra drużyny

Stan na 24 kwietnia 2022r.^[1]

Stat.	Żużlowiec	Kat.
S	René Bach
S	Adam Ellis
S	Nick Morris
S	Jevgeņijs Kostigovs
S	Ķasts Puodžuks
S	Daniils Kolodinskis	U-23
J	Ričards Ansviesulis	U-21
J	Ernests Matjušonoks	U-21
J	Artjoms Juhno	U-19
J	Nikita Kaulins	U-19
J	Markus Maximus Lill	U-19

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

• nicesport.pl – Historia żużla w Daugavpilsie: część I | część II | część III | część IV | część V
• Zawiła, znaczona tragicznym piętnem, historia żużla w Daugavpils
• Historia speedway’a w Polsce. speedwayw.pl. (pol.).