Lubelska Ikona Matki Bożej

Lubelska Ikona Matki Bożej

Ikona w soborze Przemienienia Pańskiego w Lublinie
Miejsca kultu	Cerkiew prawosławna, Polska
Sanktuarium	Sobór Przemienienia Pańskiego w Lublinie
Początek kultu	IX w.
Data wspomnienia	1/14 października
Styl	ikona

Lubelska Ikona Matki Bożej – ikona czczona w Kościele prawosławnym jako cudotwórcza.

Według tradycji oryginał Lubelskiej Ikony Matki Bożej powstał w czasach świętych Cyryla i Metodego i dotarł z Moraw na Ruś razem z ich uczniami^[1]. Według różnych wersji do jednej z cerkwi Lublina trafiła w XIII w., przekazana przez Daniela Halickiego^[1] lub na przełomie XVI i XVII w. za sprawą Konstantego i Iwana Ostrogskich^[1][2]. Wizerunek cieszył się znacznym szacunkiem miejscowej ludności prawosławnej^[1], a także wśród katolików^[2].

W 1915, w czasie bieżeństwa, ikona została wywieziona z Lublina do Monasteru Czudowskiego w Moskwie. Klasztor ten został zniszczony w latach 1929-1930^[3]; od tego momentu losy ikony nie są znane^[1].

Kult Lubelskiej Ikony Matki Bożej pojawił się ponownie wśród prawosławnych Lublina, gdy dwaj wierni zakupili w 1920 jej kopię, pochodzącą z rozebranego soboru Podwyższenia Krzyża Pańskiego^[4] i przekazali do soboru Przemienienia Pańskiego na miejsce zajmowane przed 1915 przez oryginał^[1]. Według innego źródła kopia ta pochodzi jeszcze ze starszej cerkwi Przemienienia Pańskiego, znajdującej się na miejscu soboru przed XVII w.^[2]

Wspomnienie liturgiczne ikony przypada 1/14 października, a zatem pokrywa się ze świętem Opieki Matki Bożej^[2].

Przypisy