Lucas Pusineri

Lucas Pusineri

Pełne imię i nazwisko	Lucas Andrés Pusineri Bignone
Data i miejsce urodzenia	16 lipca 1976 Buenos Aires
Wzrost	179 cm
Pozycja	Pomocnik
Informacje klubowe
Klub	Independiente (trener)
Kariera juniorska
Lata Klub 1988–1993 Platense
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole 1997–1999 Almagro 61 (20) 1999–2002 San Lorenzo 63 (11) 2002–2003 Independiente 32 (10) 2003–2004 Saturn Ramienskoje 9 (4) 2004–2009 Independiente 113 (9) 2006 → River Plate (wyp.) 8 (0) 2010–2011 Platense 34 (1) W sumie: 320 (55)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 2018 Cúcuta Deportivo 2019 Deportivo Cali 2020– Independiente

Lucas Andrés Pusineri Bignone (ur. 16 lipca 1976 w Buenos Aires) – argentyński piłkarz pochodzenia włoskiego występujący na pozycji prawego pomocnika, obecnie trener Independiente.

Kariera klubowa

Pusineri pochodzi ze stołecznego Buenos Aires. Wychowywał się w rodzinie o tradycjach sportowych – ojciec był trenerem piłkarskim na szczeblu regionalnym, zaś matka siatkarką^[1]. Rodzina mieszkała kolejno w dzielnicach Recoleta, Florida i Munro, a następnie w mieście Vicente López w aglomeracji stolicy. Treningi piłkarskie rozpoczynał w swojej szkole Colegio La Salle, skąd następnie przeniósł się do juniorskiego zespołu Club Banco Nación^[2]. W wieku dwunastu lat dołączył do akademii klubu CA Platense mającego siedzibę w Vicente López, któremu kibicował wraz z rodziną^[3]. Tam występował początkowo jako napastnik, a potem został przesunięty na prawą pomoc, gdzie spędził już resztę kariery^[2]. Jako siedemnastolatek zrezygnował jednak z regularnego trenowania futbolu – w ciągu kolejnych czterech lat ukończył liceum i przygotowywał się w Cámara de Comercio do zawodu agenta celnego^[1]. W piłkę grał wówczas jedynie amatorsko z kolegami^[4].

W 1997 roku Pusineri udał się na testy do piątoligowego Ferrocarril Urquiza, gdzie został zauważony przez Alberto Pascuttiego – trenera drugoligowej drużyny Club Almagro, który ściągnął go do swojej drużyny^[2]. W barwach Almagro przez dwa lata był gwiazdą zespołu i wyróżniającym się piłkarzem rozgrywek drugoligowych^[4]. Za sprawą udanych występów przeniósł się następnie do czołowego klubu w kraju – stołecznego CA San Lorenzo de Almagro. Początkowo miał tam występować w rezerwach, jednak już po miesiącu został włączony do pierwszej drużyny^[5]. W argentyńskiej Primera División zadebiutował 10 września 1999 w wygranym 3:1 spotkaniu z Chacarita Juniors, zaś premierowego gola strzelił 1 października tego samego roku w wygranej 2:0 konfrontacji z Instituto. Szybko został podstawowym zawodnikiem San Lorenzo, imponując walecznością, kreatywnością i dynamiką^[6]. Z ekipą prowadzoną przez Manuela Pellegriniego wywalczył mistrzostwo Argentyny (Clausura 2001) oraz triumfował w kontynentalnych rozgrywkach Copa Merconorte (2001)^[5]. Ogółem w San Lorenzo grał trzy lata.

W lipcu 2002 Pusineri przeszedł do innego czołowego, stołecznego klubu – CA Independiente, sponsorowanego wówczas przez biznesmena Daniela Grinbanka (który został właścicielem karty zawodniczej piłkarza)^[1]. Już w jesiennym sezonie Apertura 2002 jako filar ekipy prowadzonej przez Américo Gallego zdobył tytuł mistrza Argentyny. Jego słynny gol strzelony 24 listopada w końcówce meczu z bezpośrednim rywalem do mistrzostwa Boca Juniors (1:1) w przedostatniej kolejce w praktyce zapewnił Independiente tytuł^[7]. Bramka zdobyta przez Pusineriego jest uznawana przez kibiców Independiente za jedną z najważniejszych w historii klubu^[3]. W sierpniu 2003 wraz z kilkunastoma innymi argentyńskimi graczami został zgłoszony do rozgrywek przez hiszpańskiego drugoligowca CD Leganés, przejętego wówczas przez Grinbanka^[8]. Sam zawodnik, nie chcąc występować jednak w drugiej lidze, zdecydował się podpisać umowę z rosyjskim Saturnem Ramienskoje^[9]. W podmoskiewskiej drużynie występował z pięcioma swoimi rodakami (byli to Daniel Montenegro, Pablo Guiñazú, Nicolás Pavlovich, Adrián Bastía i Antonio Barijho)^[10].

W rosyjskiej Priemjer-Lidze zadebiutował 13 września 2003 w zremisowanej 2:2 konfrontacji z Ałanią Władykaukaz, strzelając wówczas gola. Mimo podpisania czteroletniej umowy z Saturnem i udanych występów nie potrafił jednak zaaklimatyzować się do życia w Rosji^[11]. Ponadto popadł w konflikt prawny z właścicielem swojej karty zawodniczej Danielem Grinbankiem, który pozwał go ze względu na jego zdaniem bezprawne odejście z Leganés do Saturna (sam Pusineri utrzymywał, iż był wówczas wolnym zawodnikiem). W konsekwencji piłkarz nie otrzymał wynagrodzenia za grę w Saturnie, gdyż zostało ono zatrzymane przez sąd^[12]. Po odejściu z Saturna powrócił do CA Independiente, lecz i ten transfer został uznany przez Grinbanka za nieważny, co poskutkowało kolejnymi zawiłościami proceduralnymi i niemożnością uprawnienia gracza do rozgrywek ligi argentyńskiej^[13]. Ostatecznie w listopadzie 2004 władze Independiente wykupiły od Grinbanka 75% praw do karty zawodniczej Pusineriego za sumę dwóch milionów dolarów^[14]. Przez kolejny rok był podstawowym piłkarzem drużyny, lecz przez konflikt z nowym trenerem (Césara Luisa Menottiego zastąpił Julio César Falcioni) opuścił klub^[1].

W styczniu 2006 Pusineri udał się na roczne wypożyczenie do potentata CA River Plate^[15]. Tam zanotował fatalny pobyt, będąc jedynie rezerwowym i notując słabe występy^[1]. Następnie powrócił do Independiente, gdzie występował jeszcze przez trzy lata głównie w roli podstawowego pomocnika, lecz nie był w stanie włączyć się z drużyną do walki o czołowe lokaty w lidze. Pod koniec swojego pobytu w tym klubie doświadczony Pusineri został relegowany do roli rezerwowego przez trenera Américo Gallego, który nie widział dla niego miejsca w zespole^[16]. Fiaskiem zakończyły się również rozmowy prowadzone z zarządem Independiente na temat przedłużenia kontraktu^[3] (zawodnikowi zależało na zakończeniu kariery w barwach tego klubu^[1]). Łącznie w barwach Independiente spędził pięć i pół roku – jest uznawany za klubową legendę^[17]. Pół roku pozostawał na bezrobociu, po czym powrócił do swojego macierzystego, wówczas już trzecioligowego CA Platense^[16]. Tam w wieku 35 lat zakończył piłkarską karierę^[18].

Kariera reprezentacyjna

W styczniu 2003 Pusineri został powołany przez selekcjonera Marcelo Bielsę do krajowego składu reprezentacji Argentyny na mecze towarzyskie z Hondurasem (3:1), Meksykiem (1:0) i USA (1:0)^[19]. Nie wystąpił jednak w żadnym z tych spotkań.

Kariera trenerska

Jeszcze w czasach swojej kariery piłkarskiej Pusineri ukończył kurs trenerski^[20]. Był asystentem Claudio Borghiego – swojego byłego trenera z Independiente – w drużynie Argentinos Juniors (2014)^[21]. Pierwszą samodzielną pracę trenerską podjął w styczniu 2018, obejmując drugoligowy kolumbijski Cúcuta Deportivo, mający aspiracje awansu do najwyższej klasy rozgrywkowej^[22]. Na koniec sezonu 2018 w świetnym stylu wygrał z Cúcutą rozgrywki drugoligowe i wywalczył promocję do pierwszej ligi – jego podopieczni w 38 meczach zanotowali 27 zwycięstw, dziewięć remisów i tylko dwie porażki^[23]. Szkoleniowiec był bardzo chwalony za umiejętności zarządzania zasobami ludzkimi, zaangażowanie i wymagającą postawę wobec piłkarzy oraz stworzenie świetnej atmosfery w drużynie^[24].

Bezpośrednio po awansie z Cúcutą, w styczniu 2019 Pusineri został trenerem kolumbijskiego potentata – klubu Deportivo Cali^[25]. Drużyna dysponowała wąską i niedoświadczoną kadrą, lecz mimo to Argentyńczyk notował z nią bardzo dobre wyniki, plasując się w ścisłej czołówce ligi (kolejno drugie i trzecie miejsce w tabeli) i zakwalifikował się z nią do kontynentalnych rozgrywek Copa Sudamericana^[26]. Doszedł również z Deportivo do finału pucharu Kolumbii – Copa Colombia, a także poprowadził ekipę w rozgrywkach Copa Sudamericana 2019 (druga runda)^[27]. W opinii ekspertów i kibiców umiejętnie wprowadzał do zespołu młodych zawodników z akademii juniorskiej^[28]. W grudniu zdecydował się jednak nie przedłużać kontraktu z Deportivo, argumentując swoją decyzję różnicą poglądów z zarządem i brakiem wpływu na ruchy transferowe^[27].

W styczniu 2020 Pusineri powrócił do ojczyzny, gdzie podpisał umowę z ekipą CA Independiente, w której spędził najlepsze lata swojej piłkarskiej kariery^[29].

Przypisy

Bibliografia

• Lucas Pusineri, [w:] baza Transfermarkt (trenerzy) [online] [dostęp 2020-11-27] .
• L. Pusineri, [w:] baza Soccerway (trenerzy) [online] [dostęp 2021-01-03] .