Lucjan Jasiński

Lucjan Jasiński

pułkownik artylerii
Data i miejsce urodzenia	5 kwietnia 1893 Narajów, Austro-Węgry
Data i miejsce śmierci	13 (14) kwietnia 1940 Katyń, RFSRR, ZSRR
Przebieg służby
Lata służby	1914–1940
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie
Jednostki	5 Pułk Artylerii Ciężkiej 2 Pułk Artylerii Ciężkiej Wołyńska Szkoła Podchorążych Rezerwy Artylerii Grupa „Włodzimierz”
Stanowiska	zastępca dowódcy pułku dowódca pułku artylerii komendant szkoły podchorążych rezerwy
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa kampania wrześniowa
Odznaczenia

Lucjan Jasiński (ur. 5 kwietnia 1893 w Narajowie, zm. 13 (14) kwietnia 1940 w Katyniu) – pułkownik artylerii Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Syn Franciszka i Marii z Moszorów^[1]. Absolwent Wydziału Prawa Uniwersytetu Lwowskiego^[2]. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach pułku artylerii polowej nr 130. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1916 roku w korpusie oficerów rezerwy artylerii^[3].

W 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego. W 1920 służył w 5 pułku artylerii ciężkiej, a następnie w 5 dywizjonie artylerii ciężkiej, 22 pułku artylerii polowej i 6 dywizjonie artylerii ciężkiej.

3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 40. lokatą w korpusie oficerów artylerii. W 1923 pełnił obowiązki komendanta kadry baterii zapasowej 6 pułku artylerii ciężkiej we Lwowie^[4]. 31 marca 1924 awansował na majora ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 i 25. lokatą w korpusie oficerów artylerii i objął dowództwo II dywizjonu 6 pułku artylerii ciężkiej^[5]. W 1928 pełnił służbę w Centrum Wyszkolenia Artylerii w Toruniu^[6]. 24 grudnia 1929 awansował na podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1930 i 13. lokatą w korpusie oficerów artylerii^[7]. Z dniem 1 listopada 1930 został przeniesiony do 5 pułku artylerii ciężkiej w Krakowie na stanowisko zastępcy dowódcy pułku^[8][9]. Od 29 czerwca 1933 roku do 4 maja 1934 roku pełnił obowiązki dowódcy pułku^[10]. W październiku 1934 został przeniesiony do 2 pułku artylerii ciężkiej w Chełmie na stanowisko dowódcy pułku^[11]. Na stopień pułkownika został mianowany ze starszeństwem z dniem 19 marca 1937 i 4. lokatą w korpusie oficerów artylerii. Od stycznia do września 1939 pełnił służbę na stanowisku komendanta Wołyńskiej Szkoły Podchorążych Rezerwy Artylerii we Włodzimierzu^[12].

W kampanii wrześniowej był dowódcą artylerii i zastępcą dowódcy Grupy „Włodzimierz”^[13]. Po agresji ZSRR na Polskę dostał się do niewoli sowieckiej.

Początkowo przebywał w jużskim jenieckim obozie zbiorczym. W jego aktach zanotowano opinię o nieuniknionej wojnie III Rzeszy i ZSRR, oraz o odtworzeniu niepodległego państwa Polskiego^[2]. W listopadzie lub na początku grudnia 1939 przewieziony do obozu w Kozielsku. Między 11 a 12 kwietnia 1940 przekazany do dyspozycji naczelnika smoleńskiego obwodu NKWD – lista wywózkowa 025/1 от 09.04.1940. Został zamordowany między 13 a 14 kwietnia 1940 przez NKWD w lesie katyńskim. Zidentyfikowany podczas ekshumacji prowadzonej przez Niemców w 1943, zapis w dzienniku ekshumacji pod datą 06.05.1943. Przy szczątkach znaleziono dwie karty pocztowe (od Marii Barancewicz)^[14] i srebrną papierośnicę^[15] (z podpisami)^[14]. Figuruje na liście AM-200-1243 i liście Komisji Technicznej PCK pod numerem 41-01243. Nazwisko Jasińskiego znajduje się na liście ofiar (pod nr 01094) opublikowanej w Gońcu Krakowskim nr 114 i w Nowym Kurierze Warszawskim nr 124 z 1943. Krewni do 1947 poszukiwali informacji przez Biuro Informacji i Badań Polskiego Czerwonego Krzyża w Warszawie^[2]. Od 28 lipca 2000 spoczywa na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu. W Archiwum Robla (pakiet 44-01) znajduje się dokument z podpisem Jasińskiego jako dowódcy 2 pac znaleziony przy szczątkach Zbigniewa Florkiewicza, również zamordowanego w Katyniu^[2].

Postanowieniem nr 112-48-07 Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego z 5 października 2007 został awansowany pośmiertnie do stopnia generała brygady^[16]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Walecznych
• Złoty Krzyż Zasługi (19 marca 1931)^[17]
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
• Brązowy Medal Zasługi Wojskowej Signum Laudis z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej (Austro-Węgry)^[18]
• Srebrny Medal Waleczności 1 klasy (Austro-Węgry)^[18]
• Srebrny Medal Waleczności 2 klasy (Austro-Węgry)^[18]
• Krzyż Wojskowy Karola (Austro-Węgry)^[18]

Zobacz też

• Generałowie i admirałowie II Rzeczypospolitej
• Jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
• Obozy NKWD dla jeńców polskich
• zbrodnia katyńska

Przypisy

Bibliografia

• Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: 1918.
• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik Oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
• Piotr Zarzycki: 5 Pułk Artylerii Ciężkiej. Pruszków: Oficyna Wydawnicza Ajaks, 1996, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich w kampanii wrześniowej. ISBN 83-87103-18-7.
• Piotr Zarzycki, Grupa „Włodzimierz” we wrześniu 1939 roku, Wojskowy Przegląd Historyczny Nr 3 (157), Warszawa 1996, ISSN 0043-7182.
• Убиты в Катыни. Księga pamięci polskich jeńców wojennych – więźniów Kozielskiego Obozu NKWD rozstrzelanych decyzją Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940 roku. Лариса Еремина (red.). Moskwa: Stowarzyszenie Memoriał, 2015. ISBN 978-5-78700-123-5.
• Auswaertiges Amt – Amtliches Material Zum Massenmord Von Katyn, Berlin 1943