Lucjan Wolniewicz

Lucjan Wolniewicz
Data i miejsce urodzenia

29 października 1932
Fresnes-sur-Escaut

Data i miejsce śmierci

13 lutego 2011
Warszawa

Ambasador PRL w Zairze
Okres

od 1971
do 1976

Przynależność polityczna

PZPR

Poprzednik

Wacław Klimas

Następca

Jerzy Wiechecki

Sekretarz generalny Polskiego Komitetu UNICEF
Okres

od lat 70.
do 2001

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Order Uśmiechu

Lucjan Ferdynand Wolniewicz (ur. 29 października 1932 we Fresnes-sur-Escaut[1], zm. 13 lutego 2011 w Warszawie[2]) – polski inżynier kolejnictwa i dyplomata, ambasador w Zairze (1971–1976).

Życiorys

Syn Józefa i Joanny[1]. Po ukończeniu szkoły podstawowej na początku 1944 został łącznikiem oddziału ruchu oporu Komunistycznej Partii Francji. Od 1945 do września 1946 był członkiem Czerwonego Harcerstwa, po czym w końcu miesiąca powrócił do Polski i został przyjęty do Związku Walki Młodych w Gliwicach. Od 1947 uczył się w Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcącym w Pyskowicach, gdzie w latach 1948–1951 przewodniczył Zarządowi Szkolnemu Związku Młodzieży Polskiej. Od grudnia 1949 był członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej oraz członkiem egzekutywy jej Komitetu Miejskiego w Pyskowicach (od 1949)[1].

W 1951 zdał egzamin dojrzałości i w tym samym roku podjął pracę w Instytucie Metalurgii Żelaza w Gliwicach, zrezygnowawszy wcześniej ze studiów w Wyższej Szkoły Ekonomicznej w Katowicach. W Instytucie Metalurgii był członkiem egzekutywy Komitetu Zakładowego PZPR (1952). Od 1952 do 1959 studiował na Wydziale Komunikacji Politechniki Warszawskiej[1], uzyskując dyplom magistra inżyniera komunikacji[3]. W latach 1954–1958 pełnił funkcję II sekretarza Oddziałowej Organizacji Partyjnej przy WK PW. Jednocześnie w latach 1953–1957 był zastępcą redaktora naczelnego dwutygodnika „Politechnik”, a od 1957 do 1962 także pracownikiem Centralnego Ośrodka Badań i Rozwoju Techniki Kolejnictwa w Warszawie. Od czerwca do grudnia 1960 przebywał na zlecenie Ministerstwa Komunikacji na stażach w ośrodkach komunikacji kolejowej w Paryżu, Dijon i Lille[1].

W lutym 1962 został sekretarzem generalnym Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Afrykańskiej. W latach 1962–1963 był także redaktorem naczelnym miesięcznika „Afryka”, a w latach 1963–1965 zastępcą redaktora naczelnego miesięcznika „Kontynenty”. Od 1965 do marca 1969 był sekretarzem generalnym Polskiego Komitetu Solidarności z Narodami Azji i Afryki. Jednocześnie w latach 1965–1969 był zatrudniony na stanowisku asystenta w Katedrze Maszynoznawstwa i Elementów Maszyn Wydziału Komunikacji Politechniki Warszawskiej. Od 1969 pełnił funkcję rzeczoznawcy w Departamencie V Ministerstwa Spraw Zagranicznych. W latach 1971–1976 był ambasadorem w Zairze, akredytowanym równocześnie w Republice Konga i Republice Środkowoafrykańskiej[1]. Od lat 1970. był sekretarzem generalnym i dyrektorem wykonawczym[4] Polskiego Komitetu UNICEF. W 2001 został pozbawiony stanowiska w związku z zarzutami o niegospodarność i wykorzystywania organizacji do prywatnych celów (m.in. zakupu nieruchomości w Rzeszowie)[5][6][7][8].

Odznaczony został Orderem Uśmiechu[9], a także był członkiem kapituły Orderu[10] (od 1992 podkanclerzem)[11]. W 1998 „w uznaniu wybitnych zasług w działalności dla dobra dzieci” wyróżniony został Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[12].

Przypisy

  1. a b c d e f Dane osoby z katalogu kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL, Biuletyn Informacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej [dostęp 2022-08-28] [zarchiwizowane z adresu 2022-08-28].
  2. Rejestr spadkowy PL: wynik wyszukiwania, rejestry-notarialne.pl [dostęp 2022-08-28].
  3. Wykaz dyplomantów Politechniki Warszawskiej, bcpw.bg.pw.edu.pl, 1959, s. 184 [dostęp 2022-08-28] [zarchiwizowane z adresu 2020-07-08].
  4. List of UNICEF contacts, cf-hst.net, s. 21 [dostęp 2022-08-28] [zarchiwizowane z adresu 2022-08-28] (ang.).
  5. Polski Unicef rozwiązany, Polonia.dk, 20 grudnia 2001 [dostęp 2022-08-28] [zarchiwizowane z adresu 2022-08-28].
  6. SW, Polski UNICEF będzie jeszcze biedniejszy – Archiwum Rzeczpospolitej, archiwum.rp.pl, 9 maja 2002 [dostęp 2022-08-28].
  7. Grupa Wirtualna Polska, Super Express – Polski UNICEF będzie rozwiązany?, money.pl [dostęp 2022-08-28] (pol.).
  8. Unicef probes its Poland operations, 14 stycznia 2002 [dostęp 2022-08-28] [zarchiwizowane z adresu 2021-05-05] (ang.).
  9. Wolniewicz Lucjan Ferdynard [dostęp 2022-08-28] [zarchiwizowane z adresu 2022-08-28].
  10. Byli członkowie Kapituły – OrderUśmiechu.pl [dostęp 2022-08-28] [zarchiwizowane z adresu 2022-03-19].
  11. Zarys Historii Orderu Usmiechu, old.czeneka.org [dostęp 2022-08-28] [zarchiwizowane z adresu 2022-08-28].
  12. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 17 sierpnia 1998 o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 1998 r. nr 31, poz. 442).

Media użyte na tej stronie

POL Order Uśmiechu BAR.svg
Baretka: Order Uśmiechu.