Lucjusz Skryboniusz Libon (konsul 34 p.n.e.)

Lucius Scribonius Libo – polityk rzymski z I w p.n.e., konsul w 34 p.n.e., stronnik Pompejusza a potem Marka Antoniusza.

Życiorys

Lucjusz Skryboniusz Libon był synem Lucjusza Skryboniusza Libona, bratem Skrybonii, żony Oktawiana Augusta, ojcem Lucjusza Skryboniusza Libona i Skrybonii, a tym samym teściem Sekstusa Pompejusza, syna Pompejusza Wielkiego[1][2].

Był politycznym stronnikiem Pompejusza co najmniej od połowy lat 50. p.n.e. Prawdopodobnie pełnił urząd kwestora w Hiszpanii Dalszej między 61 a 59 p.n.e. oraz pretora w 52 p.n.e. Odpowiednio wcześniej zapewne sprawował trybunat i edylat[3].

W czasie wojny domowej w 49 p.n.e. dowodził jego wojskami w Etrurii w walce z Cezarem. W wyniku rosnącego poparcia dla Cezara i jego szybkich działań, wycofał się do Kampanii i połączył z wojskami konsulów, a następnie udał się do Brundizjum do Pompejusza. Tam Cezar wysłał do niego legata Gajusza Kaniniusza Rebilusa z propozycją rokowań pokojowych, która została odrzucona. Cezar uznawał Libona za jednego z najbardziej zaufanych współpracowników Pompejusza[4][5][1][3].

Po przeniesieniu działań do Grecji dowodził razem z Markiem Oktawiuszem flotą liburnijską i achajską, podporządkowaną naczelnemu dowódcy floty Bibulusowi[6]. W imieniu Bibulusa spotkał się z Cezarem, który blokował flotę Pompejusza i dostawy do jego armii stacjonującej w Epirze, w sprawie omówienia warunków rozejmu na czas zimy i również te rozmowy zakończyły się fiaskiem, gdyż Cezar dostrzegł, że mają na celu grę na zwłokę[2]. Wspólnie z Oktawiuszem rozbił na Adriatyku flotę cezarian dowodzoną przez Dolabellę[7]. Na czele 50 okrętów prowadził blokadę portu w Brundizjum, która została przerwana przez Marka Antoniusza[8][9].

Po klęsce pod Farsalos i śmierci Pompejusza wrócił do Italii, zapewne wcześniej uzyskał wybaczenie Cezara, gdzie zajął się pisaniem[10].

Po śmierci Cezara wspierał w walkach nowej wojny domowej swego w tym czasie zięcia Sekstusa Pompejusza, który prowadził działania na Sycylii do 36 p.n.e.[11][12]. Między innymi dostarczył w lipcu 44 p.n.e. list od Sekstusa do konsulów z propozycją zawarcia pokoju dla wszystkich stron konfliktu. Następnie w 40 p.n.e. rozmawiał z Markiem Antoniuszem w Atenach w sprawie sojuszu z Sekstusem[13]. W pierwszej połowie 39 p.n.e. przybył do Rzymu w celu przygotowania spotkania Oktawiana, Antoniusza i Sekstusa w Misenum oraz uczestniczył w samym spotkaniu jako przyboczny doradca syna Pompejusza Wielkiego. Uzgodnienia przyjęte w Misenum obejmowały m.in. obsadę konsulatów na lata 34–31 p.n.e. Skryboniusz miał sprawować konsulat w 34 p.n.e. razem z Markiem Antoniuszem. Późniejsze wydarzenia, które doprowadziły do zerwania układu z Misenum, postawiły pod znakiem zapytania możliwość pełnienia konsulatu przez pierwszego członka rodu Skryboniuszy Libonów[14].

Przyłączył się do Marka Antoniusza w 35 p.n.e. w Azji Mniejszej, gdy sytuacja Sekstusa po ewakuacji z Sycylii na Wschód stała się beznadziejna[15][16].

W 34 p.n.e. wraz z Markiem Antoniuszem został konsulem[17][18].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b Romański 2003 ↓, s. 90.
  2. ↑ a b Goldsworthy 2018 ↓, s. 395.
  3. ↑ a b Berdowski 2016 ↓, s. 243.
  4. ↑ Cezar, O wojnie domowej, I 26. Cezar 1990 ↓, s. 36.
  5. ↑ Cezar, O wojnie domowej, III 18. Cezar 1990 ↓, s. 94.
  6. ↑ Cezar, O wojnie domowej, III 5. Cezar 1990 ↓, s. 86.
  7. ↑ Romanowski 2016 ↓, s. 164.
  8. ↑ Cezar, O wojnie domowej, III 23, 24. Cezar 1990 ↓, s. 95, 96.
  9. ↑ Berdowski 2016 ↓, s. 244.
  10. ↑ Berdowski 2016 ↓, s. 245.
  11. ↑ Appian, Historia rzymska, Księga XVII. Wojny domowe V, rozdz. 52, 53, 69-73.
  12. ↑ Berdowski 2016 ↓, s. 243, 245.
  13. ↑ Berdowski 2016 ↓, s. 226–7, 246.
  14. ↑ Berdowski 2016 ↓, s. 247–8.
  15. ↑ Appian, Historia rzymska, Księga XVII. Wojny domowe V, rozdz. 139.
  16. ↑ Berdowski 2016 ↓, s. 243, 248.
  17. ↑ Kasjusz Dion, Historia rzymska, XLIX 38.
  18. ↑ Berdowski 2016 ↓, s. 248.

Bibliografia

Źródła
  • Appian z Aleksandrii: Historia rzymska. Przekład, opracowanie i wstęp Ludwik Piotrowicz. T. 1. Wrocław: Ossolineum i Wydawnictwo PAN, 1957.
  • Gajusz Juliusz Cezar: O wojnie domowej. Tłumaczenie Jan Parandowski. Warszawa: Czytelnik, 1990. ISBN 83-07-01755-6.
  • Kasjusz Dion: Historia rzymska: księgi XLI-L. Wstępem poprzedził, przełożył i komentarzami opatrzył Ireneusz Ptaszek. Kraków: 2008. ISBN 978-83-60100-23-3.
Opracowania
  • Piotr Berdowski: Res gestae Neptuni fili. Sextus Pompeius i rzymskie wojny domowe. Rzeszów: Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2016, s. 241–248. ISBN 978-83-7996-219-8.
  • Adrian Goldsworthy: Cezar. Życie giganta. Tłumaczenie Kamil Kuraszkiewicz. Warszawa: Wydawnictwo Amber, 2018. ISBN 978-83-241-6851-4.
  • Tomasz Romanowski: Massalia 49 p.n.e. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona, 2016. ISBN 978-83-11-14260-2.
  • Romuald Romański: Farsalos 48 p.n.e. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona, 2003. ISBN 83-11-09620-1.
  • Mała encyklopedia kultury antycznej. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1988, s. 667. ISBN 83-01-03529-3.