Ludwik Straszewicz

Ludwik Straszewicz

Data i miejsce urodzenia	6 grudnia 1916 Warszawa
Data i miejsce śmierci	28 grudnia 1987 Warszawa
profesor nauk ekonomicznych
Specjalność: geografia ekonomiczna, planowanie przestrzenne
Alma Mater	Szkoła Główna Handlowa w Warszawie
Doktorat	1949 Uniwersytet Wrocławski
Profesura	1975
Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Uniwersytet Łódzki Uniwersytet Paryski
Odznaczenia

Grób Ludwika Straszewicza na cmentarzu Powązkowskim

Ludwik Straszewicz (ur. 6 grudnia 1916 w Warszawie, zm. 28 grudnia 1987 tamże) – polski ekonomista, geograf, wykładowca, profesor (od 1964) Uniwersytetu Łódzkiego, profesor zwyczajny (od 1975), członek licznych organizacji i towarzystw naukowych, odznaczony (w 1968) Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Syn Bohdana Straszewicza dziennikarza i publicysty, wnuk Ludwika. Dzieciństwo i lata młodzieńcze spędził w Warszawie. Absolwent gimnazjum im. Stefana Batorego, od 1935 studiował w Szkole Głównej Handlowej. Po przerwie spowodowanej II wojną światową, w 1945 obronił pracę magisterską z ekonomii. Następnie przeniósł się do Wrocławia, gdzie pracował w Regionalnej Dyrekcji Planowania Przestrzennego i Wojewódzkiej Komisji Planowania Gospodarczego. W 1949 obronił rozprawę doktorską^[1] i rozpoczął pracę w Instytucie Geografii Uniwersytetu Wrocławskiego. W 1952 przeprowadził się do Łodzi, gdzie został kierownikiem Pracowni Planów Regionalnych. Od 1956 pracownik Uniwersytetu Łódzkiego. W 1957 mianowany docentem i został kierownikiem Katedry Geografii Ekonomicznej UŁ. W 1964 otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego UŁ, a w 1975 profesora zwyczajnego. W 1981 został kierownikiem nowo powstałego Instytutu Geografii Ekonomicznej i Organizacji Przestrzeni^[2]. Trzech spośród jego uczniów uzyskało tytuły profesorskie – Marek Koter, Stanisław Liszewski i Tadeusz Marszał.

Prócz Polski, przez wiele lat wykładał także na uczelniach francuskich, m.in. na: Sorbonie, Uniwersytecie Lyon II, Aixen-Provence. Za liczne zasługi dla Francji został odznaczony orderem Palm Akademickich (Ordre des Palmes Académiques).

Specjalizował się w geografii ekonomicznej, planowaniu przestrzennym i geografii regionalnej. Stworzył łódzki ośrodek geografii społeczno-ekonomicznej. Był znawcą geografii przemysłu włókienniczego, badaczem geografii gospodarczej Łodzi i całego regionu Polski środkowej. Autor licznych prac naukowych, m.in.: monografii geograficznej i atlasu regionalnego poświęconych województwu łódzkiemu, monografii Śląska Opolskiego, Francji, Włoch, Hiszpanii i wielkich stolic państw europejskich.

Organizator i pierwszy prezes koła Towarzystwa Urbanistów Polskich w Łodzi, członek zarządu głównego TUP, prezes łódzkiego oddziału Polskiego Towarzystwa Geograficznego, przewodniczący Komisji Geografii Stosowanej i Komisji Geografii Przemysłu, przewodniczący Rad Naukowych (województwa opolskiego – 1959-1975 i województwa łódzkiego – 1963-1969), członek Komisji Geografii Stosowanej Międzynarodowej Unii Geograficznej, inicjator i przewodniczący Międzynarodowej Stałej Grupy Roboczej Geografii Włókiennictwa (1981-1987).

Zmarł dnia 28 grudnia 1987, pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kw. 219-6-7)^[3].

Przypisy

Bibliografia

• Marek Koter, Stanisław Liszewski, Andrzej Suliborski, Łódź i region Polski środkowej, Łódzkie Towarzystwo Naukowe, Łódź 2000, s. 358-359.
• Publikacje profesora w elektronicznym katalogu Biblioteki Narodowej
• Tablica pamiątkowa znajdująca się w budynku Wydziału Nauk Geograficznych UŁ, przy ul. Kopcińskiego 31.