Ludwika Charlotta Burbon-Sycylijska

Ludwika Charlotta Burbon-Sycylijska (ur. 24 października 1804 w Neapolu, zm. 29 stycznia 1844 w Madrycie) – księżniczka Królestwa Obojga Sycylii.

Ludwika Charlotta była córką Franciszka I Burbona, króla Obojga Sycylii, i królowej Marii Izabeli Burbon, infantki hiszpańskiej. 12 czerwca 1819 roku w Madrycie wyszła za mąż za swojego wuja - Franciszka de Paula Burbon, księcia Kadyksu, syna Karola IV, króla Hiszpanii i Marii Ludwiki, księżniczki parmeńskiej.

Jej temperament i natura intrygantki spowodowały, że odegrała ważną rolę na hiszpańskim dworze. Była nieprzyjaciółką Don Carlosa, hrabiego Molina i jego żony - Marii Franciszki Portugalskiej. To dzięki niej jej młodsza siostra - Maria Krystyna poślubiła ówczesnego króla Hiszpanii - Ferdynanda VII (szwagra Ludwiki Charlotty). Ludwika Charlotta zmarła młodo, w styczniu 1844 roku, w wieku 39 lat.

Potomstwo

• Francisco de Asis de Borbón, infant Hiszpanii (1820-1821),
• Isabel de Borbón, infantka Hiszpanii (1821-1897), od 1841 żona hrabiego Ignacego Gurowskiego,
• Francisco de Asis de Borbón, książę Kadysku (1822-1902), od 1846 mąż królowej Hiszpanii - Izabeli II,
• Enrique Maria Fernando de Borbón, książę Sewillii (1823-1870), od 1847 mąż Heleny de Castellvi,
• Luisa Teresa de Borbón, infantka Hiszpanii (1824-1900), od 1847 żona José Osorio de Moscoso,
• Duarte Felipe de Borbón, infant Hiszpanii (1826-1830),
• Josefina Fernanda de Borbón, infantka Hiszpanii (1827-1920), od 1848 żona José Güell y Rente,
• Teresa de Borbón, infantka Hiszpanii (1828-1829),
• Fernando Maria de Borbón, infant Hiszpanii (1832-1854),
• Maria Cristina de Borbón, infantka Hiszpanii (1833-1902), od 1860 żona Sebastiana Hiszpańskiego,
• Amelia del Pilar de Borbón, infantka Hiszpanii (1834-1905), od 1856 żona księcia Ludwika Ferdynanda Bawarskiego.