Ludwika Maria Poniatowska
| ||
 | ||
| Data urodzenia | 30 listopada 1728 | |
| Data i miejsce śmierci | 2 października 1804 Wiedeń | |
| Rodzice | Stanisław Poniatowski, Konstancja Czartoryska | |
| Małżeństwo | Jan Jakub Zamoyski | |
| Dzieci | Urszula Zamoyska | |
Ludwika Maria Poniatowska herbu Ciołek (ur. 30 listopada 1728, zm. 2 października 1804 w Wiedniu[1]) – córka Stanisława Poniatowskiego i Konstancji Czartoryskiej, siostra króla Polski Stanisława Augusta Poniatowskiego.
1 sierpnia 1745 wyszła za mąż za Jana Jakuba Zamoyskiego, z którym miała córkę Urszulę Zamoyską. Małżeństwo jednak nie należało do udanych i krótko po urodzeniu córki małżonkowie znaleźli się w separacji. 9 września 1801 wraz z córką Urszulą i Michałem Jerzym Mniszchem darowała Pałac Kazanowskich w użytkowanie przebywającemu na emigracji pretendentowi do francuskiego tronu Ludwikowi (przyszłemu królowi Ludwikowi XVIII)[2][3]. Ostatnie lata życia spędziła w Wiedniu, gdzie zmarła 2 października 1804.
Przypisy
Bibliografia
- Dunin-Borkowski J. S., Panie polskie przy dworze rakuskim, Lwów 1891, Księgarnia Seyfartha i Czajkowskiego, ss. 78–79.
- Kraushar Aleksander, Bourboni na wygnaniu w Mitawie i Warszawie. Szkic historyczny (1798-1805), Gebethner i Wolff, Warszawa 1899, s. 97.
- Wejnert A., Starożytności warszawskie: dzieło zbiorowo-zeszytowe, t. 2, Drukarnia Józefa Ungera, Warszawa 1848, ss. 244–247.
Kontrola autorytatywna (osoba):