Luigi Di Maio
.jpg) | |
| Data i miejsce urodzenia | 6 lipca 1986 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie | polityk |
| Stanowisko | wicepremier (2018–2019), minister rozwoju gospodarczego, pracy i polityki społecznej (2018–2019), minister spraw zagranicznych (2019–2022) |
 | |
| Odznaczenia | |
Luigi Di Maio (ur. 6 lipca 1986 w Avellino[1]) – włoski polityk, poseł do Izby Deputowanych, lider polityczny Ruchu Pięciu Gwiazd (2017–2020), w latach 2018–2019 wicepremier oraz minister rozwoju gospodarczego, pracy i polityki społecznej, od 2019 do 2022 minister spraw zagranicznych.
Życiorys
Najstarszy z trzech synów działacza Włoskiego Ruchu Społecznego[2]. W 2004 ukończył liceum klasyczne w Pomigliano d’Arco. Podejmował następnie studia z zakresu inżynierii oraz prawoznawstwa na Uniwersytecie Neapolitańskim im. Fryderyka II, nie kończąc żadnego z tych kierunków. Działał w międzyczasie w organizacjach studenckich. W 2007 zarejestrował się jako dziennikarz, krótko pracował w zawodzie webmastera[3].
Wkrótce zaangażował się w działalność Ruchu Pięciu Gwiazd, który utworzył Beppe Grillo[3]. W wyborach w 2013 z ramienia tego ugrupowania został wybrany do Izby Deputowanych XVII kadencji[1], objął następnie funkcję wiceprzewodniczącego tej izby[2].
We wrześniu 2017 wygrał partyjne prawybory[4], stając się liderem politycznym swojego ugrupowania i jego kandydatem na premiera w wyborach w 2018. Kierowane przez niego ugrupowanie zajęło drugie miejsce za koalicją centroprawicy, znacząco poprawiając swój wynik wyborczy sprzed pięciu lat (z wynikiem ponad 32% do każdej z izb). Uzyskało też największe poparcie wśród samodzielnych list wyborczych, wprowadziło do parlamentu ponad 220 posłów i ponad 110 senatorów[5]. Luigi Di Maio uzyskał mandat w okręgu większościowym, pokonując w nim Vittoria Sgarbiego[6].
Wyniki tych wyborów nie doprowadziły do uzyskania przez któryś z obozów politycznych większości w parlamencie pozwalającej na samodzielne rządzenie. Po długotrwałych negocjacjach 13 maja 2018 Ruch Pięciu Gwiazd podpisał porozumienie programowe z ugrupowaniem Liga Północna[7]. Formowanie rządu trwało jeszcze niespełna trzy tygodnie. Ostatecznie 1 czerwca 2018 w nowo powołanym gabinecie Giuseppe Contego Luigi Di Maio objął stanowiska wicepremiera oraz ministra rozwoju gospodarczego, pracy i polityki społecznej[8].
Po rozpadzie koalicji rządowej brał udział w negocjacjach zakończonych porozumieniem z Partią Demokratyczną. 5 września 2019 w drugim rządzie dotychczasowego premiera objął urząd ministra spraw zagranicznych[9][10]. W styczniu 2020 zrezygnował z pełnionej w Ruchu Pięciu Gwiazd funkcji[11]. 13 lutego 2021 w nowo powołanym gabinecie Maria Draghiego pozostał na funkcji ministra spraw zagranicznych[12].
W czerwcu 2022 wraz ze swoimi zwolennikami opuścił Ruch Pięciu Gwiazd, współtworząc ruch polityczny Insieme per il Futuro[13]. Jego ugrupowanie w tym samym roku znalazło się poza parlamentem. W październiku 2022 Luigi Di Maio zakończył pełnienie funkcji ministra.
Odznaczenia
- Order Księcia Jarosława Mądrego III klasy (2022)[14]
Przypisy
- ↑ a b Luigi Di Maio na stronie Izby Deputowanych XVII kadencji. [dostęp 2017-12-17]. (wł.).
- ↑ a b Luigi Di Maio è il nuovo vicepresidente della Camera. campaniasuweb.it, 22 marca 2017. [dostęp 2017-12-17]. (wł.).
- ↑ a b Luigi Di Maio, il più politico del M5S „scalax” il Movimento anti-politica. ilsole24ore.com, 22 września 2017. [dostęp 2017-12-17]. (wł.).
- ↑ Di Maio candidato premier M5S. Alle primarie grilline 37mila votanti. ilmessaggero.it, 23 września 2017. [dostęp 2017-12-17]. (wł.).
- ↑ Risultati elezioni 2018, i numeri del nuovo Parlamento: alla Camera il centrodestra a quota 260, i 5 Stelle saranno 221. ilfattoquotidiano.it, 6 marca 2018. [dostęp 2018-03-06]. (wł.).
- ↑ Luigi Di Maio stravince ad Acerra contro Vittorio Sgarbi che commenta: „Un territorio di disperati”. rainews.it, 5 marca 2018. [dostęp 2018-03-06]. (wł.).
- ↑ Italy’s populist 5 Star, League parties reach deal on government program. marketwatch.com, 13 maja 2018. [dostęp 2018-06-01]. (wł.).
- ↑ I Ministri del Governo Conte. governo.it, 1 czerwca 2018. [dostęp 2018-06-01]. (wł.).
- ↑ Governo, Conte annuncia i ministri: Gualtieri all'Economia, Lamorgese all'Interno, Di Maio agli Esteri. Fraccaro sottosegretario alla presidenza dopo lite tra il premier e il capo politico M5S. repubblica.it, 4 września 2019. [dostęp 2019-09-05]. (wł.).
- ↑ Cerimonia di giuramento del Governo Conte. quirinale.it, 5 września 2019. [dostęp 2019-09-05]. (wł.).
- ↑ Michał Strzałkowski: Włochy: Luigi di Maio rezygnuje z kierowania Ruchem Pięciu Gwiazd. euractiv.pl, 22 stycznia 2020. [dostęp 2020-01-22].
- ↑ Governo, ora il primo Cdm. Draghi e i suoi 23 ministri hanno giurato al Quirinale. Mascherine e nessuna stretta di mano: è la prima cerimonia in era Covid. repubblica.it, 13 lutego 2021. [dostęp 2021-02-13]. (wł.).
- ↑ Di Maio: „Molti ci hanno chiesto di aderire a Insieme per il futuro”. Spadafora coordinatore politico, Di Stasio e Di Nicola capigruppo Camera e Senato. repubblica.it, 23 czerwca 2022. [dostęp 2022-06-30]. (wł.).
- ↑ УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ №595/2022 Про відзначення державними нагородами України. president.gov.ua, 23 sierpnia 2022. [dostęp 2022-08-29]. (ukr.).
| W dniu powstania |
|
|---|
| W dniu powstania |
|
|---|---|
| Późniejsi członkowie rządu |
|
.jpg)
| W dniu powstania |
|
|---|---|
| Późniejsi członkowie rządu |
|
Media użyte na tej stronie
Ribbon bar of Order of Prince Yaroslav the Wise
Firma di Luigi Di Maio
Autor: European Commission, Licencja: Attribution
UNITEDKINGDOM: London.Executive Vice President of the European Commission for An Economy that Works for People, Valdis Dombrovskis (L) meets Italy's Minister of Foreign Affairs, Luigi Di Maio during the G7 meeting of trade ministers at Mansion House in central London on Tuesday, Oct. 22, 2021.