Luise Rinser
 (c) Bundesarchiv, Bild 183-1987-0714-302 / Senft, Gabriele / CC-BY-SA 3.0 Luise Rinser z Hermannem Kantem (1987) | |
| Data i miejsce urodzenia | 30 kwietnia 1911 Landsberg am Lech |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 17 marca 2002 Unterhaching |
| Narodowość | niemiecka |
| Język | niemiecki |
| Alma Mater | Uniwersytet Ludwika i Maksymiliana w Monachium |
| Dziedzina sztuki | proza |
| Ważne dzieła | |
Jan Lobel aus Warschau: Erzählung | |
| Odznaczenia | |
 | |
Luise Rinser (ur. 30 kwietnia 1911 w Landsberg am Lech, zm. 17 marca 2002 w Unterhaching) – niemiecka pisarka i krytyczka literacka.
Życiorys
Rinser była absolwentką Uniwersytetu Ludwika i Maksymiliana w Monachium, gdzie ukończyła kierunki związane z pedagogiką i psychologią. Odmówiła wstąpienia do NSDAP. Była aresztowana w czasie II wojny światowej. Dzięki klęsce Niemiec uniknęła skazania na karę śmierci. Między 1954 a 1960 była żoną kompozytora Carla Orffa. W 1959 przeprowadziła się do Rzymu, w 1965 do Rocca di Papa. Później wróciła do Niemiec i zamieszkała na przedmieściu Monachium[1][2]. W 1987 została laureatką Nagrody Heinricha Manna[3].
Poglądy
Sympatyzowała z Kim Ir Senem. Popierała rozluźnienie prawa dotyczącego aborcji w Niemczech[4]. Wypowiadała się przeciwko celibatowi księży. Zainteresowania filozofią i teologią popchnęły ją do odbycia podróży do Indii, gdzie spotkała się z dalajlamą[5].
Polskie tłumaczenia
- Przygoda życia, tłum. Maria Kłos-Gwizdalska, Warszawa, Pax, 1961
- Daniela, tłum. Maria Kłos-Gwizdalska, Warszawa, Pax, 1962 (wydanie oryginalne 1953)
- Radość doskonała, tłum. Maria Kłos-Gwizdalska, Warszawa, Pax, 1964 (wydanie oryginalne 1962)
- Ja, Tobiasz, tłum. Maria Kłos-Gwizdalska, Warszawa, Pax, 1968 (wydanie oryginalne 1966)
- Brat Ogień, tłum. Zygmunt Lichniak, Warszawa, Pax, 1978 (wydanie oryginalne 1975)
- Czarny osioł, tłum. Teresa Jętkiewicz, Warszawa, Pax, 1981 (wydanie oryginalne 1974) ISBN 83-211-0303-0
- Troje dzieci i gwiazda, tłum. Krzysztof Jachimczak, Kraków, Znak, 1992 (wydanie oryginalne 1988) ISBN 83-7006-249-0
Przypisy
- ↑ Rinser Luise (wł.). www.treccani.it. [dostęp 2017-02-18].
- ↑ Luise Rinser (1911-2002). www.znak.com.pl. [dostęp 2017-02-18].
- ↑ Heinrich Mann Prize (niem.). adk.de. [dostęp 2019-09-29].
- ↑ Wolfgang Saxon: Luise Rinser Is Dead at 90 (ang.). www.nytimes.com, 2002-03-24. [dostęp 2017-02-18].
- ↑ Kate Connolly: Luise Rinser (ang.). www.theguardian.com, 2002-03-20. [dostęp 2017-02-18].
- ISNI: 0000 0001 2147 1221, 0000 0003 6864 6708, 0000 0003 6864 6724
- VIAF: 108790044
- LCCN: n50053499
- GND: 118601172
- NDL: 00454265
- LIBRIS: b8nqs30v3h8gljj
- BnF: 11922015s
- SUDOC: 027100898
- SBN: CFIV063286
- NLA: 35695141
- NKC: xx0003707
- DBNL: rins005
- BNE: XX1722523
- NTA: 06871064X
- BIBSYS: 90051786
- CiNii: DA01149145
- Open Library: OL153142A
- PLWABN: 9810662010405606
- NUKAT: n97006020
- J9U: 987007277671405171
- LNB: 000079784
- NSK: 000040665
- CONOR: 33592419
- ΕΒΕ: 66035
- KRNLK: KAC199620716
- LIH: LNB:JRd;=BW
- WorldCat: lccn-n50053499
Media użyte na tej stronie
(c) Bundesarchiv, Bild 183-1987-0714-302 / Senft, Gabriele / CC-BY-SA 3.0
"Berlin - ein Ort für den Frieden" im Mai 1987 - Unter den Teilnehmern waren Hermann Kant, Präsident des Schriftstellerverbandes der DDR, und die BRD-Autorin Luise Rinser.