Lute

Artykuł

50°45′50″N 22°20′12″E

- błąd

39 m

WD

50°42'N, 22°18'E

- błąd

19751 m

Odległość

414 m

Lute
wieś
Państwo

 Polska

Województwo

 lubelskie

Powiat

janowski

Gmina

Modliborzyce

Liczba ludności (2011)

220[1]

Strefa numeracyjna

15

Kod pocztowy

23-310

Tablice rejestracyjne

LJA

SIMC

0799670

Położenie na mapie gminy Modliborzyce
Mapa konturowa gminy Modliborzyce, w centrum znajduje się punkt z opisem „Lute”
Położenie na mapie Polski
Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Lute”
Położenie na mapie powiatu janowskiego
Mapa konturowa powiatu janowskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Lute”
Ziemia50°45′50″N 22°20′12″E/50,763889 22,336667

Lutewieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie janowskim, w gminie Modliborzyce.

Krótki opis

Wieś szlachecka położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie urzędowskim województwa lubelskiego[2]. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 220 mieszkańców[1] i była jedenastą co do wielkości miejscowością gminy Modliborzyce. Miejscowa ludność wyznania katolickiego przynależy do Parafii św. Stanisława w Modliborzycach[3].

Historia

Pierwsze wzmianki na temat miejscowości pochodzą już z roku 1563. Wioska została założona na gruntach należących do rodziny Dłutów. Najprawdopodobniej w 1626 r. była w posiadaniu braci Chobrzańskich[4][5]. Na początku XVIII w. wieś stała została włączona do dóbr modliborskich będących w tym czasie w posiadaniu rodziny Nahoreckich. Istnieją informacje potwierdzające że wieś dotknęła wojna północna. W 1717 r. wieś składała się jedynie z 7 gospodarstw. Źródła[6] podają, że chłopi zamieszkujący Lute byli uciskani przez właściciela wsi - Nahoreckiego w wyniku czego popadli w niedostatek. W 1748 r. uległ spaleniu dworek znajdujący się na terenie miejscowości. Po kilku latach wieś powiększyła się gdyż podwoiła się niemal dwukrotnie liczba włościan. W tym czasie część wsi należała do Bielskich. W XVII w. istniał we wsi karczma i stawy rybne. Na początku XIX wieku były także barcie pszczele oraz młyn z foluszem. Kiedy wygasł ród Nahoreckich wieś przeszła w ręce Wiercieńskich około 1808 r, a następnie w posiadanie rodziny Malhomme'ów. Natomiast ostatnim właścicielem Lutego był ród Feręzowiczów. W wyniku parcelacji[7] przeprowadzonej w 1881 r. działki zakupili głównie osadnicy pochodzący z Galicji[8]. Pod koniec XIX wieku wieś liczyła wraz z powstałą kolonią ponad 389 mieszkańców[9].

Według danych statystycznych z 1921 r. wieś zamieszkiwana była przez 428 osób w 70 domostwach. Przed II wojną światową na terenie wsi powstała szkoła oraz działało Koło Młodzieży Wiejskiej. Na początku wiosny 1943 r. Niemcy przyprowadzili działania represyjne na mieszkańcach wsi. Po wojnie we wsi powstały 2 cegielnie oraz jednostka straży pożarnej.

Części wsi

Kopaniny - część wsi Lute, powstała najprawdopodobniej przed I wojną światową. W 1921 r. liczyły 9 domów i 51 mieszkańców.

Przypisy

  1. a b GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
  2. Corona Regni Poloniae. Mapa w skali 1:250 000, Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla Polskiej Akademii Nauk i Pracownia Geoinformacji Historycznej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
  3. Strona internetowa Diecezji Sandomierskiej. diecezjasandomierska.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-01-15)]..
  4. Źródła podają informacje że w tym roku bracia Chobrzańscy władali 11 poddanymi na tym terenie.
  5. Księgi Ziemskie Lubelskie, Relacje (KZLR), sygn.: 8 (austr.).
  6. Wspomniane między innymi w Rys historyczny miejscowości powiatu janowskiego – Zenon Baranowski; Stalowa Wola 2001, ISBN 83-87840-53-X.
  7. Większość gruntów została rozparcelowana, tylko niewielkie resztki z dworkiem i ogrodem pozostały w posiadaniu Feręzowiczów
  8. Powstała kolonia osadników galicyjskich.
  9. W samej kolonii galicyjskiej zamieszkiwały 262 osoby.

Bibliografia

  • Górny B.: Monografia powiatu janowskiego, Janów Lubelski 1934, s. 53.
  • Szymanek W.: Z dziejów Kraśnika i okolic w okresie okupacji niemieckiej w latach 1939-1944, Kraśnik 1990, s. 33.
  • Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. IV, Województwo lubelskie, Warszawa 1924, s. 38.
  • Rząd Gubernialny Lubelski, Spisy (RGL Sp), sygn.: 32; 142.
  • Komisja Gubernatora Lubelskiego, sygn.: 211, 264-265; 256, 367; 306, 498-499v; 339, 1202v-1206v; 1518v-1526.
  • Księgi Ziemskie Lubelskie, Relacje (KZLR), sygn.: 8 (austr.).
  • Inglot S.: Rejestr poborowy województwa lubelskiego, Wrocław 1957, s. 83.
  • Mapy Wojskowego Instytutu Geograficznego z 1938 r.: 45-35.
  • Starostwo Powiatowe Janowskie, sygn.: 3, s. 105.
  • Województwo lubelskie w 15 tomach Słownika geograficznego Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich 1880-1904, oprać. W. Sakławski, Lublin 1974, s. 212.

Media użyte na tej stronie

Lublin Voivodeship location map.svg
Autor: SANtosito, Licencja: CC BY-SA 4.0
Location map of Lublin Voivodeship. Geographic limits of the map:
  • N: 52.35 N
  • S: 50.20 N
  • W: 21.52 E
  • E: 24.25 E
Wikimedia Community Logo.svg
Logo społeczności Wikimedia. Proszę zauważyć, że w przeciwieństwie do większości logotypów związanych z ruchem Wikimedia, to logo nie jest zarejestrowane jako znak towarowy.