Mączniak prawdziwy zbóż i traw

Objawy choroby na jęczmieniu
Grzybnia i owocniki Blumeria graminis na liściu
Objawy choroby na wiechlinie rocznej

Mączniak prawdziwy zbóż i traw, mączniak prawdziwy trawgrzybowa choroba roślin z grupy mączniaków prawdziwych. Wywołana jest przez Blumeria graminis[1].

Występowanie i szkodliwość

Choroba występuje na wielu gatunkach zbóż i roślin z rodziny wiechlinowatych, czyli traw – zarówno na uprawianych, jak i dziko rosnących. Jest to jedna z ważniejszych chorób tej grupy roślin. Największe straty powoduje w uprawach pszenicy i jęczmienia. Mogą one dojść do 20% plonu. Pszenżyto jeszcze do niedawna nie było przez tę chorobę porażane, ostatnio jednak coraz więcej jest informacji, że jednak pojawia się ona również na pszenżycie[2]. Nie atakuje kukurydzy, ryżu, prosa ani sorga[3].

Grzybnia pokrywająca liście i źdźbła ogranicza fotosyntezę i wzmaga ilość wody wyparowanej przez roślinę. Ziarno porażonych roślin jest drobne[3].

Objawy

Pierwsze objawy pojawiają się na oziminach już jesienią. Są to delikatne, białe, mączyste naloty na liściach i pochwach liściowych siewek Wiosną ich liczba rośnie, a istniejące naloty rozrastają się i zlewają z sobą. Naloty pojawiają się także na źdźbłach. Początkowo są białe i mączyste, potem ciemnieją, stają się filcowate i pojawiają się w nich owocniki grzyba w postaci drobnych, czarnych kropek[3].

Choroba poraża najpierw dolne liście, potem stopniowo przenosi się w górę pędu. W zaawansowanym stadium poraża również kłosy, a silnie porażone rośliny przedwcześnie obumierają[2].

Epidemiologia

Mączniak prawdziwy zbóż wywoływany jest przez grzyba Blumeria graminis – pasożyta bezwzględnego, który występuje tylko na żywych częściach gospodarza[4]. Wywołujący tę chorobę patogen zimuje w postaci grzybni na oziminach oraz samosiewach i dziko rosnących trawach. Infekcji pierwotnej dokonują zarówno zarodniki płciowe (askospory), jak i bezpłciowe konidia. W Polsce askospory dojrzewają dopiero w drugiej połowie lata i jesienią. W sezonie wegetacyjnym wytwarzane są na porażonych roślinach także konidia. Ich cykl rozwojowy trwa zaledwie 7–10 dni, może więc powstać w sezonie wiele ich pokoleń. Przenoszone są przez wiatr na duże odległości i dokonują infekcji pierwotnych i wtórnych[2].

Ochrona

Zapobiega się chorobie, lub ogranicza jej rozwój przez wykonywanie podorywki i głębokiej orki jesiennej. Te zabiegi niszczą resztki pożniwne, na których mogą rozwijać się owocniki patogenu. Należy unikać sąsiedztwa upraw tych samych gatunków zbóż jarych z ozimymi, zbyt gęstego siewu oraz przenawożenia azotem[3].

Aby uniknąć porażenia siewek zaraz po wykiełkowaniu, zaleca się zaprawianie nasion pszenicy i jęczmienia fungicydami systemicznymi. Używa się do tego fungicydów triazolowych, imidazolowych i beznzimidazolowych. Po zauważeniu choroby zboża opryskuje się fungicydami triazolowymi, imidazolowymi, morfolinowymi, benzimidazolowymi, strobilirunowymi oraz zawierającymi metrafenon i siarkę[2].

Istnieją odmiany zbóż odporne na mączniaka prawdziwego[2].

Przypisy

  1. Zbigniew Borecki, Małgorzata Solenberg (red.), Polskie nazwy chorób roślin uprawnych, wyd. 2, Poznań: Polskie Towarzystwo Fitopatologiczne, 2017, ISBN 978-83-948769-0-6.
  2. a b c d e Selim Kryczyński, Zbigniew Weber (red.), Fitopatologia. Choroby roślin uprawnych, t. 2, Poznań: PWRiL, 2011, ISBN 978-83-09-01077-7.
  3. a b c d Zofia Fiedorow, Barbara Gołębniak, Zbigniew Weber, Choroby roślin rolniczych, Poznań: Wyd. AR Augusta Cieszkowskiego w Poznaniu, 2008, ISBN 978-83-7160-468-3.
  4. Mączniak prawdziwy zbóż – przyczyny, objawy i metody zwalczania, MojaRola.pl, 5 października 2018 [dostęp 2018-10-06].

Media użyte na tej stronie

Barleypowderymildew.jpg
Autor: unknown, Licencja: CC BY 3.0 us
Hordeum vulgare Erysiphe graminis f. hordei (1).jpg
Autor: Rasbak, Licencja: CC BY-SA 3.0
Blumeria graminis at Hordeum vulgare