MF Herald of Free Enterprise

Ten artykuł od 2010-10 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

MF Herald of Free Enterprise

Bandera	Saint Vincent i Grenadyny
Armator	Compania Naviera S.A.
Dane podstawowe
Typ	RORO
Historia
Stocznia	Schichau Unterweser AG
Data oddania do eksploatacji	1980
Data zatonięcia	6 marca 1987
Dane techniczne
Liczba pasażerów	1300 (48)[a]
Długość całkowita (L)	131,91 m
Szerokość (B)	23,19 m
Zanurzenie (D)	5,72 m
Pojemność	13601 RT
Napęd mechaniczny
Silnik	Sulzer
Prędkość maks.	22 w.

MF Herald of Free Enterprise – prom Ro-ro, pasażersko-samochodowy.

6 marca 1987 przewrócił się i zatonął koło Zeebrugge w Belgii. W katastrofie straciły życie 193 osoby^[b].

Prom należał do towarzystwa Compania Naviera S.A., a armatorem była firma Townsend Thoresen European Ferries. Zbudowany w 1980 pływał na kilku liniach promowych przez kanał La Manche.

Przebieg katastrofy

6 marca 1987 o 18:05 GMT statek odcumował od nabrzeża w Zeebrugge. Na pokładzie było 80 członków załogi i około 459 pasażerów. Ładunek stanowiło 81 samochodów osobowych, 3 autobusy i 47 samochodów ciężarowych.

O 18:28, gdy statek właśnie minął główki falochronu i osiągnął prędkość 19 węzłów (33 km/h) doznał silnego przechyłu na lewą burtę i zatonął w ciągu kilkudziesięciu sekund, nie wzywając pomocy. Na szczęście zatonął w miejscu o głębokości kilku metrów więc znaczna część wraku była widoczna nad powierzchnią. Władze portowe zostały zaalarmowane w kilka minut po katastrofie przez będącą w pobliżu pogłębiarkę, na której zauważono zniknięcie świateł promu. Po pół godzinie nadleciał helikopter ratowniczy i pojawiły się okręty Marynarki Belgijskiej. Podjęto akcję ratowniczą, lecz wiele osób było uwięzionych wewnątrz statku, w przedziałach zalanych wodą. Większość ofiar zginęła wskutek hipotermii.

Przyczyny katastrofy

Statek utracił stateczność, ponieważ na pokład samochodowy wdarła się woda przez niezamkniętą furtę dziobową.

Furta nie była zamknięta, gdyż osoba odpowiedzialna za jej zamknięcie spała w swojej kabinie. Oficer, który powinien sprawdzić zamknięcie udał się na mostek przed zamknięciem furty. Czynnikami dodatkowymi była duża prędkość promu i zanurzenie dziobu większe niż normalnie, spowodowane odmiennym niż zwykle balastowaniem.

W toku postępowania wyjaśniającego stwierdzono, że zasadą było jak najszybsze wychodzenie z portu, co skutkowało naruszaniem procedur bezpieczeństwa. Stwierdzono, że instrukcje stanowiskowe w przedsiębiorstwie nie uwzględniały realiów i powszechnej praktyki^[c].

Skutki

Katastrofa promu Herald of Free Enterprise zwróciła uwagę na stan bezpieczeństwa promów Ro-ro. IMO opracowało szereg przepisów i zaleceń, które miały zapobiegać podobnym katastrofom. Rozpoczęto opracowanie i wdrażanie International Safety Management Code – przepisów, które mają zapewnić bezpieczne funkcjonowanie przedsiębiorstw armatorskich i statków.

Inne

Filmy nakręcone w czasie akcji ratowniczej były wykorzystane w filmie Trzy kolory. Czerwony Krzysztofa Kieślowskiego

Była to największa katastrofa morska (w czasie pokoju) floty brytyjskiej od 1918.

Uwagi