Małgorzata Naimska

Małgorzata Naimska

Data urodzenia	1952
Zawód, zajęcie	hebraistka, działaczka społeczna, urzędniczka samorządowa
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski (1977)
Odznaczenia

Małgorzata Naimska (ur. 1952^[1]) – polska hebraistka^[2], działaczka społeczna i urzędniczka samorządowa^[3], w okresie PRL zaangażowana w działalność opozycyjną jako członkini niepodległościowego ruchu harcerskiego^[4].

Życiorys

Absolwentka VI Liceum Ogólnokształcącego im. Tadeusza Reytana w Warszawie (1971)^[2]. Należała do środowiska „Gromady Włóczęgów” 1 Warszawskiej Drużyny Harcerskiej „Czarna Jedynka” i angażowała się w pomoc ofiarom represji po protestach w Radomiu i Ursusie w czerwcu 1976 roku^[5]. Współpracowała z Komitetem Obrony Robotników^[6] i Komitetem Samoobrony Społecznej „KOR”^[1]. Ukończyła studia magisterskie z zakresu hebraistyki w Instytucie Orientalistycznym Uniwersytetu Warszawskiego (1977)^[7]. Usiłowała podjąć pracę na Uniwersytecie Warszawskim i w Bibliotece Narodowej w Warszawie, lecz UW nie przedłużył z nią kontraktu, a Biblioteka Narodowa, mimo wcześniejszych obietnic, odstąpiła od podpisania umowy o pracę^[8]. W latach 1979–1997 pracowała w polskim oddziale PEN Clubu, początkowo jako sekretarka^[9], w latach 1988–1997 jako dyrektor biura^[10].

W latach 2000–2001 była doradcą w gabinecie politycznym ministra spraw zagranicznych Władysława Bartoszewskiego^[3][9]. Od 2003 roku pełniła funkcję dyrektorki^[9], a od 2007 roku wicedyrektorki Biura Kultury Urzędu m.st. Warszawy^[3][11]. W 2005 roku ukończyła studia podyplomowe w zakresie administracji publicznej w Akademii Leona Koźmińskiego w Warszawie^[9]. W czasie długoletniej pracy w stołecznym samorządzie zasłużyła się dla promocji kultury francuskiej^[12], m.in. jako współorganizatorka tournées teatralnych Comédie-Française w Polsce^[13], a także dla polsko-austriackiej współpracy kulturalnej^[14] i podtrzymywania przyjaźni polsko-węgierskiej^[15][16].

Opublikowała wraz z Tadeuszem Gadaczem książkę Judaizm. Minibook (Kraków, 2020)^[17]. Członkini Rady Muzeum Getta Warszawskiego (powołana w 2019 roku na czteroletnią kadencję)^[18] i przewodnicząca Rady Fundacji Edukacja dla Demokracji^[19]. Wnuczka Stefana Lotha^[20], żona Piotra Naimskiego^[8].

Odznaczenia

• Złoty Krzyż Zasługi (1997)^[21][22]
• Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2005)^[23]
• Krzyż Kawalerski Odznaki Honorowej za Naukę i Sztukę (2018, Austria)^[14]
• Złoty Krzyż Zasługi (2019, Węgry)^[15][16]
• Kawaler Orderu Sztuki i Literatury (2021, Francja)^[12]

Przypisy