Mańkowicze (obwód brzeski)

Mańkowicze
Манькавічы
Маньковичи
Państwo	Białoruś
Obwód	brzeski
Rejon	stoliński
Sielsowiet	Mańkowicze
Populacja (2009); • liczba ludności	; 2142
Kod pocztowy	225530
	Położenie na mapie obwodu brzeskiego Mańkowicze
	Położenie na mapie Białorusi (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Mańkowicze
	51°54′19″N 26°52′39″E/51,905278 26,877500
	Portal Białoruś

Mańkowicze^[2] (biał. Манькавічы; ros. Маньковичи) – wieś na Białorusi, w obwodzie brzeskim, w rejonie stolińskim, w sielsowiecie Mańkowicze, nad Horyniem i przy drodze republikańskiej P88. Od zachodu sąsiadują ze Stolinem. W źródłach występuje także nazwa Mańkiewicze.

Znajduje się tu parafialna cerkiew prawosławna pw. św. Serafina z Sarowa^[3].

Historia

Do II wojny światowej własność Radziwiłłów. Majątek należał najpierw do ordynacji nieświeskiej, a następnie dawidgródzkiej. W dwudziestoleciu międzywojennym leżały w Polsce, w województwie poleskim, w powiecie stolińskim^[a], w gminie Stolin^[4]. Po II wojnie światowej w granicach Związku Sowieckiego. Od 1991 w niepodległej Białorusi.

Pałac i park

Pałac w Mańkowiczach (1937)

Pałac w Mańkowiczach

W 1885 założono tu park krajobrazowy z wieloma rzadkimi i egzotycznymi gatunkami drzew. Z inicjatywy księżnej Marii Doroty Radziwiłłowej wybudowano tu neobarokowy pałac, którego budowę zakończono w 1905. Wybór Mańkowicz jako lokalizacji pałacu dokonano ze względu na walory krajobrazowe miejsca. Mańkowicze stały się wówczas siedzibą ordynacji dawidgródzkiej.

Po Marii Dorocie i jej mężu Antonim Wilhelmie Radziwiłłach mańkowicki pałac odziedziczył ich młodszy syn Stanisław Wilhelm, a po jego śmierci w czasie walk z bolszewikami w 1920, jego bratanek Karol Mikołaj Radziwiłł, który był właścicielem majątku do II wojny światowej i późniejszej nacjonalizacji dokonanej przez Sowietów.

Pałac spłonął w czasie II wojny światowej. Do czasów obecnych częściowo zachował się park krajobrazowy, mający powierzchnię 28 ha (ok. połowy pierwotnej powierzchni), przy którym w 1955 założono muzeum krajoznawcze^[5].

Uwagi

↑ Przynależność powiatowa zmieniała się. Miejscowość leżała w powiatach pińskim (do 1920), łuninieckim (1920 - 1922) i stolińskim (od 1 stycznia 1923)

Przypisy

↑ Liczby ludności miejscowości obwodu brzeskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku (ros.).
↑ Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2019. ISBN 978-83-254-2578-4.
↑ Столинское благочиние → 17. Приход храма Святого Преподобного Серафима Саровского д.Маньковичи Столинского района (ros.). pinskeparh.by. [dostęp 2020-02-10].
↑ Baza Miejscowości Kresowych (pol.). [dostęp 2020-10-11].
↑ 130. rocznica założenia Parku krajobrazowego w Mańkiewiczach (pol.). Echa Polesia. [dostęp 2020-10-11].

Linki zewnętrzne

Zdjęcia pałacu w Mańkowiczach (pol.). kresy.pl. [dostęp 2020-10-11].

Bibliografia

Mańkowicze (2), pow. piński, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VI: Malczyce – Netreba, Warszawa 1885, s. 100 .
Mańkiewicze na mapie WIG
Геопортал земельно-информационной системы Республики Беларусь (ros.). Национальный центр правовой информации Республики Беларусь. [dostęp 2020-10-11].

[uwaga1-4] Przynależność powiatowa zmieniała się. Miejscowość leżała w powiatach pińskim (do 1920), łuninieckim (1920 - 1922) i stolińskim (od 1 stycznia 1923)

[spis-1] Liczby ludności miejscowości obwodu brzeskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku (ros.).

[2] Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2019. ISBN 978-83-254-2578-4.

[3] Столинское благочиние → 17. Приход храма Святого Преподобного Серафима Саровского д.Маньковичи Столинского района (ros.). pinskeparh.by. [dostęp 2020-02-10].

[5] Baza Miejscowości Kresowych (pol.). [dostęp 2020-10-11].

[6] 130. rocznica założenia Parku krajobrazowego w Mańkiewiczach (pol.). Echa Polesia. [dostęp 2020-10-11].

[1]

[2]

[3]

[a]

[4]

[5]

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne