Magnus II (Meklemburgia)

Magnus II
książę Meklemburgii (z Baltazarem i do 1483 z Albrechtem VI)
Okres	od 1477 do 20 listopada 1503
Poprzednik	Henryk IV Gruby
Następca	Henryk V Zgodny, Eryk II i Albrecht VII
Dane biograficzne
Dynastia	meklemburska
Data urodzenia	1441
Data i miejsce śmierci	20 listopada 1503 Wismar
Ojciec	Henryk IV Gruby
Matka	Dorota brandenburska
Żona	Zofia Erykówna
Dzieci	Henryk V Zgodny, Dorota, Zofia, Eryk II, Anna, Albrecht VII, Katarzyna

Magnus II (ur. 1441 r., zm. 20 listopada 1503 w Wismarze) – książę meklemburski na Schwerinie i Güstrowie od 1477/1483 r.

Życiorys

Magnus II był jednym z synów księcia meklemburskiego Henryka IV Grubego oraz Doroty, córki margrabiego Brandenburgii Fryderyka I Hohenzollerna. W młodości często przebywał na brandenburskim dworze swych wujów, skąd czerpał wzory dla późniejszej swojej polityki. W chwili śmierci ojca (który zjednoczył Meklemburgię kilka lat wcześniej) w 1477 r. objął rządy wraz ze starszym bratem Albrechtem VI. Ten jednak zmarł już w 1483 r. i odtąd Magnus rządził praktycznie samodzielnie (młodszy brat Baltazar, nie wykazywał zainteresowania udziałem w rządach).

Głównym celem polityki Magnusa było uzdrowienie sytuacji finansowej księstwa, zagrożonego poważnymi kłopotami wskutek licznych długów zaciągniętych przez ojca. Jego energiczne działania w tym celu okazały się bardzo skuteczne, swoim następcom nie pozostawił niemal żadnego zadłużenia. Główne sfery działań Magnusa to reforma administracji finansowej księstwa (powołanie centralnego skarbnca, oddzielenie budżetu dworu i państwa od siebie), reforma administracji wewnętrznej (zmiana roli kancelarii, obsadzanie urzędów przez prawników, początki reorganizacji rady książęcej w kolegium rządowe) oraz osobiste zaangażowanie księcia w sprawy gospodarcze (zachęta do wzmożenia eksportu, przede wszystkim zboża i drewna, równe bariery handlowe o charakterze merkantylistycznym, książęce monopole eksportowe). Realizacja tych celów spotykała się jednak z oporem miast (przede wszystkim Rostocka i Wismaru), których autonomię chciał Magnus ograniczyć, nie zdobył też poparcia rycerstwa.

Rodzina

31 maja 1478 r. Magnus II poślubił Zofię, córkę Eryka II, księcia wołogoskiego, słupskiego i szczecińskiego oraz Zofii. Ze związku małżeńskiego pochodziło siedmioro dzieci:

• Henryk V Zgodny (ur. 3 maja 1479, zm. 6 lutego 1552) – książę meklemburski na Schwerinie,
• Dorota (ur. 21 października 1480, zm. 1 września 1537) – przeorysza klasztoru w Ribnitz,
• Zofia (18 grudnia 1481, zm. 12 lipca 1503) – żona Jana Stałego, elektora saskiego,
• Eryk II (ur. 3 września 1483, zm. 22 grudnia 1508) – książę meklemburski na Schwerinie,
• Anna (ur. 14 września 1485, zm. 12 maja 1525) – żona Wilhelma II Średniego, langrafa Hesji oraz Ottona I, hrabiego Solms–Laubach,
• Albrecht VII (ur. 25 lipca 1486, zm. 7 stycznia 1547) – książę meklemburski na Güstrowie,
• Katarzyna (ur. 1487, 6 czerwca 1561) – żona Henryka Pobożnego, księcia saskiego na Freibergu^[a].

Genealogia

Uwagi

Bibliografia

• Unverhau H., Magnus II., Herzog von Mecklenburg (niem.) [w:] (NDB, ADB) Deutsche Biographie (niem.), [data dostępu 2012-01-19].