Majorat-Zaródcze

Artykuł

50°34′0″N 21°37′53″E

- błąd

39 m

WD

50°38'N, 21°38'E

- błąd

19691 m

Odległość

1096 m

Majorat-Zaródcze
kolonia wsi
Państwo

 Polska

Województwo

 świętokrzyskie

Powiat

sandomierski

Gmina

Koprzywnica

Część miejscowości

Łukowiec

Strefa numeracyjna

15

Kod pocztowy

27-660[1]

Tablice rejestracyjne

TSA

SIMC

0796619[2]

Położenie na mapie gminy Koprzywnica
Mapa konturowa gminy Koprzywnica, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Majorat-Zaródcze”
Położenie na mapie Polski
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego
Mapa konturowa województwa świętokrzyskiego, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Majorat-Zaródcze”
Położenie na mapie powiatu sandomierskiego
Mapa konturowa powiatu sandomierskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Majorat-Zaródcze”
Ziemia50°34′00″N 21°37′53″E/50,566667 21,631389

Majorat-Zaródcze, dawniej Radowąż – kolonia wsi Łukowiec[3] w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie sandomierskim, w gminie Koprzywnica[4][2].

W latach 1975–1998 kolonia położona była w województwie tarnobrzeskim.

W administracji kościelnej rzymskokatolickiej kolonia położona w archidiecezji lubelskiej, w diecezji sandomierskiej, w dekanacie koprzywnickim, w parafii pw. św. Floriana.

Historia

Majorat-Zaródcze – dawniej Radowąż a także Radoband (obecnie część wsi Łukowiec).Pierwsza poświadczona źródłowo wzmianka o tej wsi pochodzi z roku 1166[5]. W źródłach historycznych wieś ta występowała pod nazwą: Radoband, Radobansz i Radobaz.

W połowie XII wieku Radowąż był osadą kościelną (własność biskupów krakowskich). Dokument z 1167 r. wspomina osadę leśną, którą Kapituła Krakowska wymieniła na inną z księżną Marią (żoną Bolesława IV Kędzierzawego). Wieś Łojowice w parafii Miechocin (patrz Majorat-Zaródcze, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 270.). W latach 1338-1342 dziedzicami części wsi byli: Kiełcz z Radowąża i Paszko Bogoria. Przedstawiciele tych rodów posiadali także pobliską Cieszycą, Świężycami i Żórawicą oraz Miechocinem i Kaimowem po drugiej stronie Wisły. W 1342 r. przed sądem ziemskim sandomierskim dziedzice Radowąża toczyli spór z opatem koprzywnickim Wilhelmem o groblę (inne źródła – o młyn) na rzece Dobrzechowy[5].

W XV wieku część wsi należała do szlachetnych Domarata Kobylańskiego herbu Grzymała i Jakuba Domarata-Grzymały, były tu łany kmiece, karczma i zagrodnicy; z folwarku rycerskiego płacono dziesięcinę plebanowi w Miechocinie[6].

W połowie XVII wieku Radowążem władała magnacka rodzina Tarnowskich (Stanisław) z Dzikowa k. Tarnobrzega. Na podstawie darowizny Jana Stanisława Amora Tarnowskiego (rotmistrza królewskiego) i jego żony Zofii z Firlejów z 1676 r. (29 czerwca) Radowąż znalazł się we władaniu klasztoru i kościoła Ojców Dominikanów w Dzikowie.

W 1827 r. Radowąż był wsią prywatną; miał 16 domów i 82 mieszkańców[7]. Po 1831 r. Odnotowano ucieczkę mężczyzn do Galicji przed trudami służby wojskowej w armii rosyjskiej; ok. 1840 r. w Radowążu miało być tylko 8 gospodarzy, każdy gospodarujący na 5 morgach, a pańszczyznę odrabiano w miejscowym folwarku.

W 1884 r. wieś i folwark Radowąż miały 20 domów, 117 mieszkańców, 40 mórg ziemi dworskiej i 24 morgi włościańskie[6].

W 1929 r. wieś Radowąż miała 13 domów i 86 mieszkańców, a folwark 1 dom i 25 mieszkańców, w tym 6 Żydów. Natomiast kolonia Zaródzie miała 13 domów i 89 mieszkańców[8].

Przypisy

  1. ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 753 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  2. ↑ a b TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-04-18].
  3. ↑ Jednostki pomocnicze gminy Koprzywnica. Urząd Gminy Koprzywnica. [dostęp 2015-04-18].
  4. ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 1867, 2013-02-15. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 2015-04-18]. 
  5. ↑ a b Radowąż, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 525.
  6. ↑ a b Radowąż, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IX: Pożajście – Ruksze, Warszawa 1888, s. 443.
  7. ↑ Tabela. Tabela miast, wsi, osad Królestwa Polskiego z wyrażeniem ich położenia i ludności, alfabetycznie ułożone w biurze Komisji Rządowej Spraw Wewnętrznych i Policji, t. I-II, W. 1827.. „Centralna Biblioteka Statystyczna”. A-Ł (Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego), s. 288, 1827. Warszawa. Sprawdź autora:1.
  8. ↑ Laskowski 1929 ↓.
Gmina Koprzywnica
Miasta
Części miasta
Wsie
Integralne
części wsi
  • Beszyce Dolne
  • Błonie
  • Gnieszowice
  • Góra
  • Górka
  • Kamieniec Wisłocki
  • Kolonie
  • Lisiny
  • Łąki
  • Majdan
  • Majorat-Zaródcze
  • Na Dole
  • Na Górze
  • Nowa Wieś
  • Ogrody
  • Sperenda
  • Spławy
  • Stara Wieś
  • W Wąwozie
  • Wrzecholiny
  • Za Rzeką
  • Za Wąwozem
  • Zamłynie
  • Zastawie

POL gmina Koprzywnica COA.svg

Media użyte na tej stronie

Świętokrzyskie Voivodeship location map.svg
Autor: SANtosito, Licencja: CC BY-SA 4.0
Location map of Świętokrzyskie Voivodeship. Geographic limits of the map:
  • N: 51.4 N
  • S: 50.1N
  • W: 19.6 E
  • E: 22 E
Sandomierz County location map02.svg
Autor: SANtosito, Licencja: CC BY-SA 4.0
Location map of Sandomierz County with urbanized area highlighted. Geographic limits of the map:
  • N: 50.90 N
  • S: 50.50 N
  • W: 21.33 E
  • E: 21.88 E