Maksim Anisimau

Maksim Anisimau

Maksim Anisimau podczas Pucharu Świata w Oslo (2006)
Data i miejsce urodzenia	5 kwietnia 1983 Mińsk[1]
Klub	RSzWSM Raubiczy[2]/SK FPB Mińsk[a][3]
Wzrost	175 cm[1]
Reprezentacja	Białoruś
Debiut w PŚ	28 listopada 2003 w Ruce (48. miejsce)[4]
Debiut w PŚ drużynowo	15 lutego 2004 w Willingen (11. miejsce)[4]
Pierwsze punkty w PŚ	14 lutego 2004 w Willingen (28. miejsce)[4]
Rekord życiowy	176 m na Heini-Klopfer-Skiflugschanze w Oberstdorfie (6 lutego 2004)[5]

Maksim Wiktarawicz Anisimau (biał. Максім Віктаравіч Анісімаў, ros. Максим Викторович Анисимов, Maksim Wiktorowicz Anisimow; ur. 5 kwietnia 1983 w Mińsku) – białoruski kombinator norweski, a następnie skoczek narciarski. Olimpijczyk (2006), dwukrotny uczestnik mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym (2005 i 2007), trzykrotnie brał udział w mistrzostwach świata w lotach narciarskich (2004, 2006 i 2008), dwa razy w mistrzostwach świata juniorów w narciarstwie klasycznym (2001 i 2002) oraz trzy w zimowej uniwersjadzie (2003, 2005 i 2007). Jeden z czterech reprezentantów Białorusi w historii, którzy zdobywali punkty Pucharu Świata w skokach narciarskich.

Przebieg kariery

Kombinacja norweska

Skocznia Orlinek w Karpaczu, na której w lutym 2001 Anisimau debiutował w mistrzostwach świata juniorów (stan w czerwcu 2013)

Początkowo Anisimau uprawiał kombinację norweską^[6]. W dyscyplinie tej w lutym 2001 wziął udział w odbywających się na skoczni Orlinek w Karpaczu i trasach biegowych w Jakuszycach mistrzostwach świata juniorów. 1 lutego, na dłuższym dystansie (Gundersen K85/10 km), mimo zajmowaniu po skoku miejsca blisko połowy stawki (37. w grupie 67 zawodników), w drugiej części rywalizacji uzyskał trzeci najgorszy czas biegu i w klasyfikacji końcowej ostatecznie wyprzedził tylko 6 sklasyfikowanych rywali (czterech Ukraińców oraz po jednym Estończyku i Białorusinie) i zajął 57. lokatę^[7]. Dwa dni później, w zmaganiach sprinterskich (Gundersen K85/5 km) na skoczni zaprezentował się gorzej (48. wśród 66 startujących), a w biegu był najwolniejszy ze wszystkich, którzy ukończyli tę część rywalizacji (65. czas) i w końcowej klasyfikacji zajął 60. pozycję, pokonując 5 sklasyfikowanych rywali (dwóch Ukraińców oraz po jednym Polaku, Słowaku i Białorusinie)^[8].

Na przełomie sierpnia i września 2001 wystartował w Letniej Grand Prix w kombinacji norweskiej, będąc najgorszym zawodnikiem tego cyklu. W każdym konkursie plasował się na ostatniej pozycji spośród sklasyfikowanych zawodników – w Klingenthal był 58^[9], w Steinbach-Hallenberg 57^[10], w Winterbergu 55^[11], w Ramsau 65^[12], a w Berchtesgaden 70^[13]. W klasyfikacji generalnej zajął 38. miejsce, ex aequo z trzema innymi dwuboistami klasycznymi, którzy wzięli udział we wszystkich konkursach LGP 2001 i ani razu nie punktowali^[14].

W styczniu 2002 w Klingenthal wziął udział w dwóch konkursach Pucharu Świata B, plasując się na 72. (Gundersen K80/7,5 km) i 68. (Gundersen K80/15 km) lokacie^[2] – w obu przypadkach był ostatni, notując najgorsze rezultaty ze startujących zarówno na skoczni (z wyjątkiem drugiego konkursu, gdzie słabiej od niego skoczył jeden z jego rodaków), jak i trasie biegowej^[15][16]. W tym samym miesiącu w Schonach wystartował w mistrzostwach świata juniorów^[2] – w rywalizacji indywidualnej (Gundersen K90/10 km) po skokach plasował się na 48. pozycji (na 56 startujących), jednak w biegu uzyskał zdecydowanie najgorszy czas (do najszybszego – Björna Kircheisena stracił blisko 9 minut) i ostatecznie był 54., wyprzedzając tylko swojego rodaka^[17].

W styczniu 2003 wziął udział w dwóch konkursach Pucharu Świata B w Zakopanem^[2]. W rywalizacji drużynowej (start masowy 3×5 km/K120) z reprezentacją Białorusi (oprócz niego startowali w niej Alaksandr Dziadziula i Iwan Sobolew) zajął przedostatnie, 21. miejsce, wyprzedzając jedynie trzeci zespół z Polski^[18]. W zawodach indywidualnych (Gundersen K120/15 km) po skokach plasował się na 46. lokacie w gronie 69 sklasyfikowanych zawodników, jednak w biegu po raz kolejny uzyskał najsłabszy czas w stawce i w końcowej klasyfikacji konkursu zajął 55. miejsce w gronie 58 dwuboistów, którzy ukończyli obie części zmagań, wyprzedzając po jednym Białorusinie, Słowaku i Polaku^[19]. W tym samym miesiącu wystartował też w zimowej uniwersjadzie w Tarvisio^[2]. W obu konkursach indywidualnych zajmował 22. pozycję. Na dłuższym dystansie (Gundersen K90/15 km) po skokach zajmował 13. lokatę w grupie 28 startujących, jednak ponownie uzyskał najgorszy czas biegu spośród wszystkich, którzy ukończyli tę część rywalizacji i w klasyfikacji końcowej zawodów wyprzedził tylko 2 rywali (Ukraińca i Rosjanina)^[20]. Z kolei w sprincie (Gundersen K90/7,5 km) oddał słabszy skok (21. na 27 zawodników), a w biegu pokonał tylko Borka Sedláka, w ostatecznej klasyfikacji wyprzedzając, oprócz Czecha, także dwóch Rosjan^[21]. W zmaganiach drużynowych (start masowy 3×5 km/K90) Białorusini (oprócz Anisimowa w składzie znaleźli się też Dziadziula i Sobolew) uzyskali zdecydowanie najsłabszy czas biegu i, mimo 4. miejsca w części skokowej, w końcowej klasyfikacji zajęli ostatnią, 7. pozycję^[22].

Zawody we Włoszech były jednocześnie ostatnimi startami Anisimowa w oficjalnych zawodach międzynarodowych w kombinacji norweskiej rozgrywanych pod egidą FIS – w sezonie 2003/2004 nie wziął już udziału w żadnej rywalizacji tego typu^[2] i przed sezonem 2004/2005 podjął decyzję, żeby skupić się wyłącznie na uprawianiu skoków narciarskich^[6].

Skoki narciarskie

Pośrodku skocznia Mittlere Olympiaschanze w Garmisch-Partenkirchen, na której w sierpniu 2003 Anisimau debiutował w zawodach rangi Pucharu Kontynentalnego (stan we wrześniu 2004)

W oficjalnych zawodach międzynarodowych w skokach narciarskich rozgrywanych pod egidą FIS zadebiutował w styczniu 2003 w Tarvisio podczas zimowej uniwersjady^[4][23] – w konkursie indywidualnym na skoczni normalnej zajął 50. lokatę, wyprzedzając dwóch Szwajcarów i jednego Ukraińca^[24]. W rywalizacji międzynarodowej w skokach narciarskich zaczął startować regularnie od sezonu 2003/2004, choć w letniej części pojawił się tylko kilkukrotnie. Na początku sierpnia 2003 w Garmisch-Partenkirchen, w ramach letniej edycji cyklu, zadebiutował w Pucharze Kontynentalnym^[4] – w pierwszym starcie był 18., zdobywając pierwsze w karierze punkty zawodów tej rangi, a dzień później zajął 12. lokatę^[25]. Tydzień później w Hinterzarten po raz pierwszy wystartował w Letniej Grand Prix – w konkursie drużynowym został zdyskwalifikowany, a reprezentacja Białorusi zajęła ostatnią, 11. pozycję, a w zawodach indywidualnych odpadł w kwalifikacjach^[4] (w tej części rywalizacji uzyskał 53. wynik w gronie 67 zawodników rywalizujących o awans do konkursu, plasując się tuż przed Simonem Ammannem^[26]).

W części zimowej sezonu 2003/2004 startował znacznie częściej niż latem^[4]. 28 listopada 2003 w Ruce zadebiutował w Pucharze Świata, zajmując 48. lokatę, a dwa dni później w tej samej miejscowości zajął ostatnie, 73. miejsce^[25]. W grudniu 2003 w zawodach rozgrywanych w Szwajcarii najpierw odpadł w kwalifikacjach do konkursu Pucharu Świata w Engelbergu, a następnie po raz pierwszy wystąpił w zimowym konkursie Pucharu Kontynentalnego – w Sankt Moritz był siedemnasty. W 52. Turnieju Czterech Skoczni odpadał w kwalifikacjach do zawodów w Oberstdorfie i Innsbrucku, w Garmisch-Partenkirchen był 48., a konkurs w Bischofshofen opuścił^[4]. W styczniu 2004 w Zakopanem dwukrotnie plasował się w czwartej dziesiątce Pucharu Świata. Następnie wystartował w konkursach Pucharu Kontynentalnego w Niemczech – zarówno w Braunlage (33. i 13.), jak i Brotterode (22. i 34.) po razie punktował i zajmował lokatę w czwartej dziesiątce^[25]. 6 lutego 2004 w Oberstdorfie odległością 176 metrów osiągniętą w treningu przed zawodami Pucharu Świata na Heini-Klopfer-Skiflugschanze ustanowił swój rekord życiowy^[5]. Do pierwszego konkursu jednak się nie zakwalifikował^[4], a podczas drugiego (ostatecznie przerwanego i odwołanego) doznał upadku^[27]. 14 lutego w Willingen, choć do konkursu głównego awansował z przedostatnim dającym kwalifikację rezultatem^[28], zdobył debiutanckie punkty Pucharu Świata po zajęciu 28. miejsca^[25]. Dzień później po raz pierwszy wystąpił w konkursie drużynowym tego cyklu^[4] – Białorusini zajęli w nim przedostatnią, 11. lokatę, wyprzedzając tylko Chińczyków^[29] (był to jednocześnie jedyny start białoruskiej reprezentacji w zawodach drużynowych Pucharu Świata w historii^[30]). W lutym 2004 wystartował w Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2004 – w konkursie indywidualnym był 42., a w rywalizacji drużynowej 10. Na koniec sezonu 2003/2004 wziął jeszcze udział w zawodach w Finlandii – najpierw w Pucharze Kontynentalnym w Kuopio dwukrotnie punktował, zajmując 22. i 7. miejsce^[25] (w drugim przypadku po pierwszej serii był czwarty, ze stratą niespełna 2 punktów do podium, jednak w drugiej oddał słabszą próbę^[31]), a następnie w Pucharze Świata w Lahti był 47., a w Kuopio odpadł w kwalifikacjach^[4].

W Pucharze Świata po raz pierwszy pojawił się w 2003 podczas konkursu w Ruce, a pierwsze punkty zdobył w 2004 w Willingen. Najwyższe miejsce w zawodach Pucharu Kontynentalnego zajął w Villach, gdzie był drugi. W wyniki konfliktu z trenerem i zbyt niskich zarobków postanowił na początku sezonu 2008/2009 zakończyć sportową karierę. Jednak latem 2009 ponownie rozpoczął treningi i wystartował w konkursach Fis Cup^[32].

Osiągnięcia

Skoki narciarskie

Igrzyska olimpijskie

• Indywidualnie
  • 2006 Turyn/Pragelato – 33. miejsce (K-95), nie zakwalifikował się (K-125)^[33]

Mistrzostwa świata

• Indywidualnie
  • 2005 Oberstdorf – 50. miejsce (K-90), nie zakwalifikował się (K-120)^[34]
  • 2007 Sapporo – nie zakwalifikował się (K-120)^[35], nie zakwalifikował się (K-90)^[36]

• Drużynowo
  • 2005 Oberstdorf – 13. miejsce (K-90), 15. miejsce (K-120)^[b]

Mistrzostwa świata w lotach

• Indywidualnie
  • 2004 Planica – 42. miejsce
  • 2006 Tauplitz/Bad Mitterndorf – nie zakwalifikował się^[37]
  • 2008 Oberstdorf – nie zakwalifikował się^[38]
• Drużynowo
  • 2004 Planica – 10. miejsce^[c]

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

• sezon 2003/2004: 74.
• sezon 2004/2005: 88.

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Świata

Sezon 2003/2004
																							punkty
48	73	-	-	q	q	48	q	-	-	-	35	39	-	-	-	q	28	-	47	q	-	-	3
Sezon 2004/2005
																												punkty
q	q	48	31	-	-	47	38	29	q	41	q	q	-	-	58	q	-	-	-	-	q	q	48	-	42	-	-	2
Sezon 2005/2006
																						punkty
50	44	34	39	-	-	-	q	50	q	q	-	-	-	-	-	q	31	q	38	-	-	0
Sezon 2006/2007
																								punkty
-	-	-	-	-	q	44	q	q	-	-	47	q	q	q	q	49	47	49	49	45	-	-	-	0
Sezon 2007/2008
																											punkty
q	-	-	q	57	q	q	q	q	q	q	-	-	-	-	-	39	47	q	q	q	q	q	q	q	-	-	0
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Turniej Czterech Skoczni

Miejsca w klasyfikacji generalnej

• 2003/2004 – 64.
• 2004/2005 – 46.
• 2005/2006 – 70.
• 2006/2007 – 64.

Turniej Nordycki (Skandynawski)

Miejsca w klasyfikacji generalnej

• 2004 – 64.
• 2005 – 56.
• 2006 – 51.
• 2007 – 52.

Letnie Grand Prix

Miejsca w klasyfikacji generalnej

• 2005 – 69.

Miejsca w poszczególnych konkursach LGP

2003
				punkty
q	-	-	-	0
2004
							punkty
q	-	q	48	q	q	35	0
2005
								punkty
26	43	42	46	q	q	-	-	5
2006
										punkty
40	43	-	37	46	-	-	-	q	q	0
2007
										punkty
q	q	q	q	q	49	-	-	q	q	0
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Turniej Czterech Narodów

Miejsca w klasyfikacji generalnej

• 2006 – 47.

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

• Maxim ANISIMOV (NK) (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2019-04-22].
• Maksim ANISIMOV (JP) (ang.). fis-ski.com. [dostęp 2019-04-22].
• Adam Kwieciński: ANISIMOV Maksim 1983.04.05 BLR. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2019-04-22].