Mama i papa

Mama i papa – przykład fałszywych wyrazów pokrewnych, istniejących na poziomie różnych języków świata. W wielu językach sekwencje dźwiękowe zbliżone do /mama/ i /papa/ oznaczają „matka” i „ojciec”, przeważnie w podanej kolejności. Uważa się, że jest to zbieg okoliczności wynikający z procesu wczesnej akwizycji języka[1][2][3][4].

Zobacz też

  • efekt bouba-kiki

Przypisy

  1. Jakobson, R. (1962) Why 'mama' and 'papa'? [w:] Jakobson, R. Selected Writings, Vol. I: Phonological Studies, s. 538–545. Haga: Mouton (ang.).
  2. Nichols, J. (1999) Why 'me' and 'thee'? Historical Linguistics 1999: Selected Papers from the 14th International Conference on Historical Linguistics, Vancouver, 1999, red. Laurel J. Brinton, John Benjamins Publishing, 2001, s. 253–276 (ang.).
  3. Bancel, P.J., A.M. de l'Etang. (2008) The Age of Mama and Papa Bengtson J. D. [w:] Hot Pursuit of Language in Prehistory: Essays in the four fields of anthropology. (John Benjamins Publishing, 2008), s. 417–438 (ang.).
  4. Bancel, P.J., A.M. de l'Etang. (2013) Brave new words [w:] New Perspectives on the Origins of Language, red. C. Lefebvre, B. Comrie, H. Cohen (John Benjamins Publishing, 2013), s. 333–377 (ang.).