Manuel Fettner (ur. 17 czerwca 1985 w Wiedniu ) – austriacki skoczek narciarski , reprezentant SV Innsbruck Bergisel . Srebrny indywidualnie na skoczni normalnej oraz złoty w drużynie męskiej medalista Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2022 . Drużynowy złoty medalista mistrzostw świata z 2013 i brązowy z 2017 , a także brązowy medalista Mistrzostw Świata w Lotach Narciarskich 2016 . Wielokrotny medalista mistrzostw świata juniorów oraz zimowej uniwersjady .
Przebieg kariery 2 stycznia 2000 po raz pierwszy w karierze wziął udział w kwalifikacjach do konkursu Pucharu Świata w Innsbrucku , lecz zajął 51. miejsce i nie wystąpił w konkursie głównym[2] Innsbrucku zdołał zakwalifikować się do konkursu i zajął w nim 44. lokatę. Dwa dni później w Bischofshofen ukończył zawody na 5. miejscu. Było to jego jedyne punktowane miejsce w sezonie 2000/2001.
W lutym 2001 zdobył dwa srebrne medale mistrzostw świata juniorów w Karpaczu – indywidualnie oraz z drużyną. Po sezonie 2001/2002 stracił miejsce w kadrze austriackiej. Przez kolejnych kilka sezonów startował głównie w Pucharze Kontynentalnym . W 2005 i 2007 zdobył w sumie 4 medale zimowej uniwersjady, w tym 3 złote (wygrał konkursy indywidualne na skoczni normalnej i dużej w 2005 oraz drużynowy dwa lata później).
29 grudnia 2010 w Oberstdorfie po raz pierwszy w karierze stanął na podium zawodów Pucharu Świata, zajmując 3. lokatę. W klasyfikacji 59. Turnieju Czterech Skoczni zajął 4. miejsce. Został powołany do reprezentacji Austrii na mistrzostwa świata w Oslo , choć ostatecznie nie wystąpił w ani jednym konkursie.
W marcu 2017 w Vikersund ustanowił swój rekord życiowy, skacząc 235,5 metra
Indywidualnie Drużynowo Starty M. Fettnera na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca 23. 10 lutego 2018 Pjongczang Alpensia Jumping Park K-98 HS-109 indywid. 96,5 m 105,5 m 211,7 pkt 47,6 pkt Andreas Wellinger 32. 17 lutego 2018 Pjongczang Alpensia Jumping Park K-125 HS-142 indywid. 124,0 m – 109,8 pkt 175,9 pkt Kamil Stoch 4. 19 lutego 2018 Pjongczang Alpensia Jumping Park K-125 HS-142 druż.[a] 122,5 m 125,5 m 978,4 pkt (228,1 pkt ) 120,1 pkt Norwegia 2. 6 lutego 2022 Zhangjiakou Snow Ruyi K-95 HS-106 indywid. 102,5 m 104,0 m 270,8 pkt 4,2 pkt Ryōyū Kobayashi 5. 7 lutego 2022 Zhangjiakou Snow Ruyi K-95 HS-106 druż. mix.[b] 101,0 m 102,0 m 818,0 pkt (255,3 pkt ) 183,5 pkt Słowenia 7. 12 lutego 2022 Zhangjiakou Snow Ruyi K-125 HS-140 indywid. 138,5 m 134,0 m 272,7 pkt 23,4 pkt Marius Lindvik 1. 14 lutego 2022 Zhangjiakou Snow Ruyi K-125 HS-140 druż.[c] 128,0 m 128,0 m 942,7 pkt (229,5 pkt ) –
Indywidualnie Drużynowo Starty M. Fettnera na mistrzostwach świata – szczegółowo Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca 20. 23 lutego 2013 Predazzo Trampolino Dal Ben K-95 HS-106 indywid. 96,0 m 97,0 m 225,1 pkt 27,5 pkt Anders Bardal 15. 28 lutego 2013 Predazzo Trampolino Dal Ben K-120 HS-134 indywid. 126,5 m 125,5 m 272,7 pkt 23,1 pkt Kamil Stoch 1. 2 marca 2013 Predazzo Trampolino Dal Ben K-120 HS-134 druż.[d] 125,5 m 128,0 m 1135,9 pkt (276,4 pkt ) – 12. 25 lutego 2017 Lahti Salpausselkä K-90 HS-100 indywid. 95,0 m 94,5 m 246,3 pkt 24,5 pkt Stefan Kraft 18. 2 marca 2017 Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 indywid. 118,0 m 122,5 m 242,7 pkt 36,6 pkt Stefan Kraft 3. 4 marca 2017 Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 druż.[e] 126,5 m 121,0 m 1068,9 pkt (259,9 pkt ) 35,3 pkt Polska 24. 23 lutego 2019 Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 indywid. 117,5 m 122,5 m 219,0 pkt 60,4 pkt Markus Eisenbichler
Indywidualnie Drużynowo Starty M. Fettnera na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Skok 3 Skok 4 Nota Strata Zwycięzca 25. 15-16 stycznia 2016 Tauplitz Kulm K-200 HS-225 indywid. 194,5 m 156,0 m 171,0 m –[h] 401,4 pkt 238,7 pkt Peter Prevc 3. 17 stycznia 2016 Tauplitz Kulm K-200 HS-225 druż.[f] 180,5 m 156,5 m 1310,4 pkt (255,1 pkt ) 157,3 pkt Norwegia 16. 11–12 marca 2022 Vikersund Vikersundbakken K-200 HS-240 indywid. 216,5 m 197,5 m 193,5 m 213,0 m 719,1 pkt 135,1 pkt Marius Lindvik 4. 13 marca 2022 Vikersund Vikersundbakken K-200 HS-240 druż.[g] 213,0 m 217,0 m 1552,7 pkt (381,4 pkt ) 158,8 pkt Słowenia
Indywidualnie Drużynowo Starty M. Fettnera na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca 2. 1 lutego 2001 Karpacz Orlinek K-85 druż.[i] 84,0 m 84,0 m 863,5 pkt (224,5 pkt ) 28,5 pkt Finlandia 2. 3 lutego 2001 Karpacz Orlinek K-85 indywid. 88,0 m 86,0 m 239,0 pkt 7,0 pkt Veli-Matti Lindström 2. 24 stycznia 2002 Schonach Langenwaldschanze K-90 druż.[j] 83,0 m 97,5 m 924,0 pkt (232,0 pkt ) 29,0 pkt Finlandia 12. 26 stycznia 2002 Schonach Langenwaldschanze K-90 indywid. 91,0 m 85,0 m 217,0 pkt 38,5 pkt Janne Happonen 1. 6 lutego 2003 Sollefteå Hallstabacken K-107 druż.[k] 111,0 m 108,5 m 945,2 pkt (235,8 pkt ) – 6. 8 lutego 2003 Sollefteå Hallstabacken K-107 indywid. 103,5 m 105,0 m 215,5 pkt 45,5 pkt Thomas Morgenstern
Indywidualnie Drużynowo Starty M. Fettnera na uniwersjadzie – szczegółowo Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca 1. 13 stycznia 2005 Seefeld Toni-Seelos-Olympiaschanze K-90 HS-100 indywid. 96,0 m 93,0 m 252,0 pkt – 3. 14 stycznia 2005 Seefeld Toni-Seelos-Olympiaschanze K-90 HS-100 druż.[l] 100,5 m 100,0 m 721,0 pkt (268,0 pkt ) 27,0 pkt Słowenia 1. 19 stycznia 2005 Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 indywid. 126,0 m 125,5 m 252,2 pkt – 4. 19 stycznia 2007 Pragelato Trampolino a Monte K-95 HS-106 indywid. 103,5 m 106,5 m 250,0 pkt 15,5 pkt Dmitrij Ipatow 1. 20 stycznia 2007 Pragelato Trampolino a Monte K-95 HS-106 druż.[m] 104,0 m 104,0 m 717,0 pkt (258,0 pkt ) – 4. 22 stycznia 2007 Pragelato Trampolino a Monte K-125 HS-140 indywid. 127,0 m 135,5 m 255,5 pkt 21,7 pkt Dienis Korniłow
Indywidualnie Drużynowo Starty M. Fettnera na zimowym olimpijskim festiwalu młodzieży Europy – szczegółowo Miejsca w klasyfikacji generalnej Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca 1. 29 grudnia 2010 Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 130,0 m 131,5 m 264,0 pkt. 3. 25,6 pkt Thomas Morgenstern 2. 26 listopada 2016 Ruka Rukatunturi K-120 HS-142 136,0 m 133,5 m 273,3 pkt 3. 17,3 pkt Severin Freund 3. 29 stycznia 2017 Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-145 144,5 m 136,0 m 241,0 pkt 3. 1,3 pkt Andreas Wellinger
Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Świata stan na 19 marca 2022
Miejsca w klasyfikacji generalnej Miejsca w klasyfikacji generalnej Miejsca w klasyfikacji generalnej Miejsca w klasyfikacji generalnej Miejsca w klasyfikacji generalnej Miejsca w klasyfikacji generalnej Miejsca w klasyfikacji generalnej Miejsca w poszczególnych konkursach LGP stan po zakończeniu LGP 2021
Miejsca w klasyfikacji generalnej Miejsca w klasyfikacji generalnej Zwycięstwa w konkursach indywidualnych PK chronologicznie Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS [p] Skok 1 Skok 2 Nota 1. 2 stycznia 2001 Innsbruck Bergisel K-108 – 113,0 m 109,0 m 245,8 pkt 2. 11 lutego 2001 Titisee-Neustadt Hochfirstschanze K-120 – 137,0 m 140,0 m 304,1 pkt 3. 10 lutego 2002 Gallio Trampolino di Pakstall K-95 – 99,0 m 101,0 m 264,5 pkt 4. 1 grudnia 2007 Pragelato Trampolino a Monte K-125 HS-140 137,5 m 136,5 m 276,2 pkt 5. 13 grudnia 2007 Rovaniemi Ounasvaara K-90 HS-100 91,0 m 101,5 m 255,5 pkt 6. 24 lutego 2008 Ramsau Mattensprunganlage K-90 HS-98 96,5 m 96,0 m 257,5 pkt 7. 22 marca 2009 Ruka Rukatunturi K-120 HS-142 138,5 m 133,5 m 289,6 pkt 8. 30 stycznia 2010 Iron Mountain Pine Mountain Jump K-120 HS-133 141,0 m 133,0 m 290,2 pkt 9. 6 lutego 2010 Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 131,0 m 134,0 m 278,5 pkt 10. 7 lutego 2010 Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 133,5 m 134,0 m 282,5 pkt 11. 14 stycznia 2012 Titisee-Neustadt Hochfirstschanze K-125 HS-142 137,5 m 133,5 m 269,8 pkt 12. 15 stycznia 2012 Titisee-Neustadt Hochfirstschanze K-125 HS-142 136,0 m 133,5 m 264,1 pkt 13. 25 lutego 2012 Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 131,0 m – 132,8 pkt 14. 19 stycznia 2013 Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-125 HS-140 139,0 m 136,0 m 277,0 pkt 15. 20 stycznia 2013 Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-125 HS-140 135,5 m 130,0 m 259,4 pkt 16. 27 stycznia 2013 Titisee-Neustadt Hochfirstschanze K-125 HS-142 136,0 m – 135,3 pkt 17. 27 grudnia 2013 Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-137 132,5 m 122,5 m 269,1 pkt 18. 15 lutego 2014 Brotterode Inselbergschanze K-105 HS-117 112,5 m 109,5 m 263,1 pkt 19. 21 lutego 2014 Seefeld Toni-Seelos-Olympiaschanze K-99 HS-109 111,0 m 106,5 m 271,5 pkt 20. 14 grudnia 2014 Rena Renabakkene K-124 HS-139 136,0 m 132,0 m 298,8 pkt 21. 10 marca 2018 Zakopane Wielka Krokiew K-125 HS-140 134,0 m 138,5 m 262,7 pkt 22. 11 marca 2018 Zakopane Wielka Krokiew K-125 HS-140 136,5 m 138,0 m 268,9 pkt
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych PK chronologicznie Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS [p] Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca 1. 6 lutego 2000 Saalfelden Bibergschanze K-85 – 89,5 m 92,0 m 256,5 pkt 3. 7,5 pkt Georg Späth 2. 8 marca 2000 Zaō Yamagata K-90 – 97,5 m 71,0 m 205,5 pkt 3. 12,0 pkt Stefan Thurnbichler 3. 15 lipca 2000 Villach Alpenarena K-90 – 87,0 m 96,0 m 240,0 pkt 3. 9,5 pkt Stefan Thurnbichler 4. 27 sierpnia 2000 Winterberg Sankt-Georg-Schanze K-80 – 82,0 m 80,5 m 237,0 pkt 2. 1,5 pkt Bjørn Einar Romøren 5. 26 grudnia 2001 Sankt Moritz Olympiaschanze K-95 – 88,5 m 92,5 m 212,5 pkt 3. 6,5 pkt Peter Žonta 6. 2 stycznia 2001 Innsbruck Bergisel K-108 – 113,0 m 109,0 m 245,8 pkt 1. – 7. 11 lutego 2001 Titisee-Neustadt Hochfirstschanze K-120 – 137,0 m 140,0 m 304,1 pkt 1. – 8. 2 lutego 2002 Braunlage Wurmbergschanze K-80 – 91,0 m 87,0 m 225,5 pkt 2. 13,0 pkt Jörg Ritzerfeld 9. 10 lutego 2002 Gallio Trampolino di Pakstall K-95 – 99,0 m 101,0 m 264,5 pkt 1. – 10. 16 lutego 2002 Planica Srednija velikanka K-90 – 97,0 m 95,0 m 258,5 pkt 3. 4,5 pkt Bine Norčič 11. 2 marca 2002 Schönwald Adlerschanze K-84 – 85,0 m 91,5 m 247,0 pkt 2. 2,0 pkt Hansjörg Jäkle 12. 3 marca 2002 Schönwald Adlerschanze K-84 – 90,0 m 86,0 m 247,0 pkt 3. 4,0 pkt Choi Heung-chul 13. 1 stycznia 2005 Seefeld Toni-Seelos-Olympiaschanze K-90 HS-100 94,5 m 91,5 m 244,5 pkt 3. 17,5 pkt Dmitrij Ipatow 14. 9 stycznia 2005 Planica Srednija velikanka K-90 HS-100 99,5 m 98,0 m 266,0 pkt 3. 9,5 pkt Anders Bardal 15. 13 lutego 2005 Brotterode Inselbergschanze K-105 HS-117 116,0 m 107,0 m 251,4 pkt 2. 23,5 pkt Kalle Keituri 16. 19 lutego 2005 Westby Snowflake K-106 HS-117 122,0 m 110,5 m 266,4 pkt 2. 7,2 pkt Anders Bardal 17. 13 stycznia 2006 Sapporo Miyanomori K-90 HS-100 99,0 m 93,5 m 257,0 pkt 2. 6,5 pkt Anders Bardal 18. 15 stycznia 2006 Sapporo Ōkurayama K-120 HS-134 125,0 m 127,5 m 254,0 pkt 2. 0,7 pkt Rafał Śliż 19. 27 grudnia 2006 Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-137 133,5 m 134,0 m 261,0 pkt 2. 11,0 pkt Andreas Widhölzl 20. 1 grudnia 2007 Pragelato Trampolino a Monte K-125 HS-140 137,5 m 136,5 m 276,2 pkt 1. – 21. 12 grudnia 2007 Rovaniemi Ounasvaara K-90 HS-100 100,5 m 93,5 m 259,5 pkt 2. 2,5 pkt Roland Müller 22. 13 grudnia 2007 Rovaniemi Ounasvaara K-90 HS-100 91,0 m 101,5 m 255,5 pkt 1. – 23. 23 lutego 2008 Ramsau Mattensprunganlage K-90 HS-98 91,5 m 94,5 m 241,0 pkt 3. 6,5 pkt Wolfgang Loitzl 24. 24 lutego 2008 Ramsau Mattensprunganlage K-90 HS-98 96,5 m 96,0 m 257,5 pkt 1. – 25. 9 grudnia 2008 Rovaniemi Ounasvaara K-90 HS-100 92,5 m 94,0 m 241,0 pkt 3. [q] 19,0 pkt Stephan Hocke 26. 28 grudnia 2008 Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-137 127,5 m 133,5 m 249,3 pkt 3. 12,9 pkt Sigurd Pettersen 27. 6 marca 2009 Trondheim Granåsen K-120 HS-131 132,0 m 133,0 m 264,2 pkt 2. 2,9 pkt Stefan Thurnbichler 28. 22 marca 2009 Ruka Rukatunturi K-120 HS-142 138,5 m 133,5 m 289,6 pkt 1. – 29. 24 stycznia 2010 Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-125 HS-140 134,5 m 133,5 m 262,4 pkt 2. 7,8 pkt David Unterberger 30. 30 stycznia 2010 Iron Mountain Pine Mountain Jump K-120 HS-133 141,0 m 133,0 m 290,2 pkt 1. – 31. 6 lutego 2010 Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 131,0 m 134,0 m 278,5 pkt 1. – 32. 7 lutego 2010 Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 133,5 m 134,0 m 282,5 pkt 1. – 33. 27 lutego 2010 Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 122,5 m 121,0 m 230,8 pkt 2. 24,6 pkt Adam Małysz 34. 14 stycznia 2012 Titisee-Neustadt Hochfirstschanze K-125 HS-142 137,5 m 133,5 m 269,8 pkt 1. – 35. 15 stycznia 2012 Titisee-Neustadt Hochfirstschanze K-125 HS-142 136,0 m 133,5 m 264,1 pkt 1. – 36. 25 lutego 2012 Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 131,0 m – 132,8 pkt 1. – 37. 19 stycznia 2013 Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-125 HS-140 139,0 m 136,0 m 277,0 pkt 1. – 38. 20 stycznia 2013 Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-125 HS-140 135,5 m 130,0 m 259,4 pkt 1. – 39. 26 stycznia 2013 Titisee-Neustadt Hochfirstschanze K-125 HS-142 134,0 m 136,5 m 267,9 pkt 2. 3,3 pkt Fredrik Bjerkeengen 40. 27 stycznia 2013 Titisee-Neustadt Hochfirstschanze K-125 HS-142 136,0 m – 135,3 pkt 1. – 41. 21 grudnia 2013 Lahti Salpausselkä K-116 HS-130 127,0 m 125,0 m 271,4 pkt 2. 0,6 pkt Michael Hayböck 42. 27 grudnia 2013 Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-137 132,5 m 122,5 m 269,1 pkt 1. – 43. 28 grudnia 2013 Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-137 129,5 m 132,5 m 279,9 pkt 3. 1,4 pkt Manuel Poppinger 44. 15 lutego 2014 Brotterode Inselbergschanze K-105 HS-117 112,5 m 109,5 m 263,1 pkt 1. – 45. 20 lutego 2014 Seefeld Toni-Seelos-Olympiaschanze K-99 HS-109 102,5 m 101,5 m 253,0 pkt 2. 6,8 pkt Wolfgang Loitzl 46. 21 lutego 2014 Seefeld Toni-Seelos-Olympiaschanze K-99 HS-109 111,0 m 106,5 m 271,5 pkt 1. – 47. 15 marca 2014 Niżny Tagił Aist K-120 HS-134 134,0 m – 116,5 pkt 2. 6,4 pkt Rok Justin 48. 14 grudnia 2014 Rena Renabakkene K-124 HS-139 136,0 m 132,0 m 298,8 pkt 1. – 49. 10 marca 2018 Zakopane Wielka Krokiew K-125 HS-140 134,0 m 138,5 m 262,7 pkt 1. – 50. 11 marca 2018 Zakopane Wielka Krokiew K-125 HS-140 136,5 m 138,0 m 268,9 pkt 1. – 51. 28 grudnia 2020 Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-140 134,0 m 140,0 m 276,1 pkt 3. 4,0 pkt Maximilian Steiner 52. 13 lutego 2021 Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 138,0 m 134,5 m 275,5 pkt 3. 10,7 pkt Markus Schiffner 53. 14 lutego 2021 Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 135,0 m 136,0 m 276,5 pkt 3. 15,6 pkt Markus Schiffner 54. 14 marca 2021 Zakopane Wielka Krokiew K-125 HS-140 136,5 m 131,5 m 265,7 pkt 2. 0,4 pkt Ulrich Wohlgenannt 55. 28 marca 2021 Czajkowskij Snieżynka K-125 HS-140 125,5 m 140,5 m 225,1 pkt 2. 4,5 pkt Aleksander Zniszczoł
stan po zakończeniu sezonu 2020/2021
Miejsca w klasyfikacji generalnej Zwycięstwa w konkursach indywidualnych LPK chronologicznie Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota 1. 20 września 2008 Villach Villacher Alpenarena K-90 HS-98 96,0 m 98,0 m 259,0 pkt 2. 21 sierpnia 2021 Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-90 HS-97 101,0 m 95,5 m 254,8 pkt 3. 11 września 2021 Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-125 HS-142 130,0 m 130,0 m 259,5 pkt 4. 26 września 2021 Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 136,5 m 143,0 m 274,8 pkt
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LPK chronologicznie Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca 1. 20 września 2008 Villach Villacher Alpenarena K-90 HS-98 96,0 m 98,0 m 259,0 pkt 1. – 2. 21 września 2008 Villach Villacher Alpenarena K-90 HS-98 97,5 m 93,0 m 252,0 pkt 3. [r] 13,0 pkt Markus Eggenhofer 3. 21 sierpnia 2021 Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-90 HS-97 101,0 m 95,5 m 254,8 pkt 1. – 4. 22 sierpnia 2021 Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-90 HS-97 97,0 m 95,0 m 250,2 pkt 2. 0,4 pkt Mika Schwann 5. 11 września 2021 Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-125 HS-142 130,0 m 130,0 m 259,5 pkt 1. – 6. 18 września 2021 Oslo Midtstubakken K-95 HS-106 103,0 m 102,5 m 237,6 pkt 2. 0,3 pkt Andreas Granerud Buskum 7. 19 września 2021 Oslo Midtstubakken K-95 HS-106 100,0 m 101,0 m 233,9 pkt 2. 3,3 pkt Fredrik Villumstad 8. 25 września 2021 Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 133,5 m 130,0 m 225,5 pkt 3. 10,2 pkt Timon-Pascal Kahofer 9. 26 września 2021 Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 136,5 m 143,0 m 274,8 pkt 1. –
stan po zakończeniu LPK 2021
Miejsca w klasyfikacji generalnej Zwycięstwa w konkursach indywidualnych FIS Cup chronologicznie Miejsca na podium w konkursach indywidualnych FIS Cup chronologicznie Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cup stan po zakończeniu sezonu 2017/2018
Odznaczenia Uwagi ↑ a b Skład zespołu: Stefan Kraft , Manuel Fettner, Gregor Schlierenzauer , Michael Hayböck ↑ a b Skład zespołu: Daniela Iraschko-Stolz , Stefan Kraft , Lisa Eder i Manuel Fettner ↑ a b Skład zespołu: Stefan Kraft , Daniel Huber , Jan Hörl , Manuel Fettner ↑ a b Skład zespołu: Wolfgang Loitzl , Manuel Fettner, Thomas Morgenstern , Gregor Schlierenzauer ↑ a b Skład zespołu: Michael Hayböck , Manuel Fettner, Gregor Schlierenzauer , Stefan Kraft ↑ a b Skład zespołu: Stefan Kraft , Manuel Poppinger , Manuel Fettner, Michael Hayböck ↑ a b Skład zespołu: Michael Hayböck , Ulrich Wohlgenannt , Manuel Fettner, Stefan Kraft ↑ Seria konkursowa została odwołana. ↑ a b Skład zespołu: Florian Liegl , Manuel Fettner, Balthasar Schneider i Stefan Kaiser ↑ a b Skład zespołu: Balthasar Schneider , Christoph Strickner , Christian Nagiller i Manuel Fettner ↑ a b Skład zespołu: Manuel Fettner, Christoph Strickner , Roland Müller i Thomas Morgenstern ↑ a b Skład zespołu: Manuel Fettner, Stefan Kaiser , Alexander Seiwald ↑ a b Skład zespołu: Manuel Fettner, Bastian Kaltenböck , Florian Liegl ↑ a b Skład zespołu: Manuel Fettner, Stefan Thurnbichler , Balthasar Schneider ↑ a b Do sezonu 2003/2004 w oficjalnych zawodach jako główny parametr skoczni podawany był punkt konstrukcyjny , według którego ustalano typ skoczni. W sezonie 2004/2005 punkt K zastąpiono punktem HS , zwykle umieszczonym w pobliżu odległości sędziowskiej. ↑ a b Do sezonu 2003/04 włącznie FIS podając rozmiar skoczni posługiwała się punktem konstrukcyjnym ↑ Ex aequo z Julianem Musiolem ↑ Ex aequo z Primožem Piklem Przypisy Bibliografia Linki zewnętrzne Skocznia normalna Skocznia duża Skocznia duża – drużynowo Skocznia normalna Skocznia normalna
Złoty medal Srebrny medal Brązowy medal
Złoty medal Srebrny medal Brązowy medal
1. miejsce 
3. miejsce 
Pjongczang
Pekin/Zhangjiakou
Val di Fiemme/Predazzo
Lahti
Seefeld/Innsbruck
Vikersund
Karpacz
Schonach
Sollefteå
Iron Mountain
Engelberg
Zaō
Planica
Niżny Tagił
Râșnov
