Manuela Di Centa

Manuela Di Centa
Data i miejsce urodzenia	31 stycznia 1963 ; Paluzza
Klub	SC Fior di Rocia
Wzrost	164 cm
Debiut w PŚ	22.01 1982, Furtwangen; (11. miejsce – 5 km)
Pierwsze punkty w PŚ	22.01 1982, Furtwangen; (11. miejsce – 5 km)
Pierwsze podium w PŚ	13.01 1989, Klingenthal; (2. miejsce – 10 km)
Pierwsze zwycięstwo w PŚ	18.02 1990, Pontresina (15 km)
Dorobek medalowy
	Reprezentacja Włochy
	Igrzyska olimpijskie
	Mistrzostwa świata
	Mistrzostwa świata juniorów
	Puchar Świata
Kryształowa kula ;	1993/1994
Kryształowa kula ;	1995/1996
Inne nagrody
Medal Holmenkollen ;	1996
	Zakończenie kariery: 1998
	Strona internetowa

Manuela Di Centa (ur. 31 stycznia 1963 w Paluzzy) – włoska biegaczka narciarska i polityk, siedmiokrotna medalistka olimpijska, siedmiokrotna medalistka mistrzostw świata oraz dwukrotna zdobywczyni Pucharu Świata.

Kariera sportowa

W Pucharze Świata w biegach narciarskich zadebiutowała w sezonie 1981/1982. Nie stawała na podium, jednak parę razy zdobyła punkty i zakończyła ten sezon na 22. miejscu. W 1984 po igrzyskach olimpijskich w Sarajewie po kłótni z prezesem Włoskiego Związku Narciarskiego opuściła kadrę narodową, do której powróciła dopiero w sezonie 1986/1987. Pierwszy raz stanęła na podium zawodów PŚ w sezonie 1988/1989, zajmując drugie miejsce w biegu na 10 km stylem klasycznym, rozgrywanym 13 stycznia 1989 w niemieckim Klingenthal. Pierwsze zwycięstwo odniosła prawie rok później, 18 lutego 1990 w szwajcarskiej miejscowości Pontresina, gdzie triumfowała w biegu na 15 km techniką dowolną. Łącznie 35 razy stawała na podium zawodów Pucharu Świata, w tym 15 razy zwyciężała. Najlepsze wyniki osiągała w sezonach 1993/1994 i 1995/1996, kiedy to wygrała w klasyfikacji generalnej.

Igrzyska olimpijskie w Sarajewie w 1984 były jej olimpijskim debiutem. W swoim najlepszym indywidualnym starcie zajęła tam 24. miejsce w biegu na 5 km techniką klasyczną. Cztery lata później, na igrzyskach w Calgary, zajęła m.in. 6. miejsce w biegu na 20 km techniką dowolną. Swój pierwszy medal olimpijski zdobyła podczas igrzysk w Albertville w 1992, zajmując wraz z Bice Vanzettą, Gabriellą Paruzzi i Stefanią Belmondo trzecie miejsce w sztafecie 4x5 km. Największe sukcesy odniosła jednak na igrzyskach olimpijskich w Lillehammer, gdzie zdobywała medale w każdej z konkurencji biegowych. Złote medale wywalczyła w biegach na 15 km techniką dowolną oraz 30 km techniką klasyczną. Srebrne medale uzyskała w biegu na 5 km techniką klasyczną oraz w biegu pościgowym, w obu przypadkach lepsza okazała się jedynie Rosjanka Lubow Jegorowa. Ponadto włoszki w tym samym składzie powtórzyły wynik z Albertville i wywalczyły brązowy medal w sztafecie. Manuela Di Centa startowała także na igrzyskach olimpijskich w Nagano. Indywidualnie zajmowała miejsca w trzeciej dziesiątce, jednak w sztafecie Włoszki w składzie Karin Moroder, Gabriella Paruzzi, Manuela Di Centa i Stefania Belmondo ponownie wywalczyły brązowy medal. Dla Manueli Di Centy był to trzeci brązowy medal olimpijski w sztafecie z rzędu, a także siódmy i ostatni w karierze.

W 1982 zadebiutowała na mistrzostwach świata, biorąc udział w mistrzostwach w Oslo. Jej najlepszym wynikiem indywidualnym było tam 8. miejsce w biegu na 5 km technika dowolną. Jej następną imprezą tego cyklu były dopiero mistrzostwa świata w Lahti rozgrywane w 1989. W swoim najlepszym starcie na tych mistrzostwach, w biegu na 30 km techniką dowolną, zajęła 5. miejsce. Na mistrzostwach świata w Val di Fiemme Manuela Di Centa przed rodzimą publicznością zdobyła jeden srebrny i dwa brązowe medale. Trzecie miejsca zajmowała kolejno w biegu na 5 km stylem klasycznym oraz na dystansie 30 km techniką dowolną. Srebrny zdobyła w sztafecie 4x5 km. Kolejne dwa srebrne medale wywalczyła podczas mistrzostw świata w Falun. Pierwszy z nich zdobyła w sztafecie razem z Bice Vanzettą, Gabriellą Paruzzi i Stefanią Belmondo, a drugi w biegu na 30 km techniką dowolną, gdzie szybsza była jedynie jej koleżanka ze sztafety – Stefania Belmondo. Dwa lata później, podczas mistrzostw świata w Thunder Bay, wywalczyła srebrny medal na dystansie 30 km stylem dowolnym, ulegając jedynie Rosjance Jelenie Välbe. Na tych samych mistrzostwach zdobyła także brązowy medal w biegu na 5 km techniką dowolną, w którym lepsze okazały się Rosjanki: zwyciężczyni Larisa Łazutina oraz druga na mecie Nina Gawriluk. Mistrzostwa świata w Trondheim były ostatnimi w jej karierze. Nie zdobyła na nich żadnego medalu, w swoim najlepszym starcie, na 15 km techniką dowolną zajęła 12. miejsce.

Zdobyła także brązowy medal na mistrzostwach świata juniorów w biegu na 5 km w 1982.

W klasyfikacji ISK na najlepsze sportsmenki świata roku 1994 zajęła 3. miejsce. W 1996 została nagrodzona medalem Holmenkollen jako pierwszy włoski sportowiec. W 1998 zakończyła karierę sportową.

Działalność zawodowa i polityczna

Po zakończeniu sportowej kariery Manuela Di Centa komentowała biegi narciarskie dla stacji RAI. Została także członkinią Włoskiego Komitetu Olimpijskiego, a w 2006 jego wiceprezydentem. Uzyskała reelekcję na kadencję 2009–2012. W 1999 została członkinią Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego. Funkcję tę sprawowała do 2010. Jako członkini MKOl-u oraz Włoskiego Komitetu Olimpijskiego, a zarazem jako jedna z najbardziej utytułowanych włoskich sportowców, Manuela Di Centa wystąpiła na igrzyskach olimpijskich w Turynie jako jeden z ośmiu chorążych podczas ceremonii otwarcia oraz zamknięcia tych igrzysk. Wręczała także medale najlepszym zawodnikom biegu na 50 km techniką dowolną, w którym złoty medal wywalczył jej młodszy brat, Giorgio Di Centa.

W wyborach w 2006 uzyskała mandat do Izby Deputowanych XV kadencji z listy Forza Italia. W 2008 skutecznie ubiegała się o reelekcję z ramienia Ludu Wolności, zostając posłanką XVI kadencji^[1]. Mandat sprawowała do 2013.

Życie prywatne

Urodziła się w miejscowości Paluzza w domu swoich rodziców: Marii Luisy (z domu Unfer) i Gaetano Di Centy. Ma dwóch braci starszego Andreę i młodszego Giorgio, który także jest biegaczem narciarskim^[2].

Jest pierwszą Włoszką, która brała udział aż w pięciu igrzyskach olimpijskich (w latach 1984–1998). Została także pierwszą Włoszką w historii, która zdobyła najwyższy szczyt świata – Mount Everest (8850 m n.p.m.). Dokonała tego w maju 2003, korzystając z dodatkowego tlenu^[3].

Osiągnięcia sportowe

Igrzyska olimpijskie

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwyciężczyni
28.	9 lutego	1984	Sarajewo	10 km stylem klasycznym	31:44,2	+2:57,4	Marja-Liisa Hämäläinen
24.	12 lutego	1984	Sarajewo	5 km stylem klasycznym	17:04,0	+1:20,9	Marja-Liisa Hämäläinen
9.	15 lutego	1984	Sarajewo	Sztafeta 4x5 km^[4]	1:06:49,7	+4:22,6	Norwegia
26.	18 lutego	1984	Sarajewo	20 km stylem klasycznym	1:01:45,0	+5:25,5	Marja-Liisa Hämäläinen
20.	14 lutego	1988	Calgary	10 km stylem klasycznym	30:08,3	+1:41,9	Vida Vencienė
18.	17 lutego	1988	Calgary	5 km stylem klasycznym	15:04,0	+53,2	Marjo Matikainen
6.	25 lutego	1988	Calgary	20 km stylem dowolnym	55:33,6	+2:01,6	Tamara Tichonowa
12.	13 lutego	1992	Albertville	5 km stylem klasycznym	14:13,8	+41,6	Marjut Lukkarinen
10.	15 lutego	1992	Albertville	5+10 km pościgowy	40:07,7	+2:02,0	Lubow Jegorowa
3.	17 lutego	1992	Albertville	Sztafeta 4x5 km^[5]	59:34,8	+51,1	WNP
6.	21 lutego	1992	Albertville	30 km stylem dowolnym	1:22:30,1	+3:34,3	Stefania Belmondo
1.	13 lutego	1994	Lillehammer	15 km stylem dowolnym	39:44,5	–	–
2.	15 lutego	1994	Lillehammer	5 km stylem klasycznym	14:08,8	+19,5	Lubow Jegorowa
2.	17 lutego	1994	Lillehammer	5+10 km pościgowy	41:38,9	+7,8	Lubow Jegorowa
3.	21 lutego	1994	Lillehammer	Sztafeta 4x5 km^[5]	57:12,5	+1:30,1	Rosja
1.	8 lutego	1998	Nagano	15 km stylem klasycznym	46:55,4	–	–
21.	10 lutego	1998	Nagano	5 km stylem klasycznym	17:37,9	+1:11,0	Larisa Łazutina
23.	12 lutego	1998	Nagano	5+10 km pościgowy	46:06,9	+2:17,2	Larisa Łazutina

Mistrzostwa świata

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwyciężczyni
17.	19 lutego	1982	Oslo	10 km stylem dowolnym	29:25,9	?	Berit Aunli
8.	21 lutego	1982	Oslo	5 km stylem dowolnym	14:30,2	+1:34,7	Berit Aunli
8.	17 lutego	1989	Lahti	10 km stylem klasycznym	29:19,0	+1:22,3	Marja-Liisa Kirvesniemi
7.	19 lutego	1989	Lahti	10 km stylem dowolnym	27:04,5	+1:24,1	Jelena Välbe
6.	23 lutego	1989	Lahti	Sztafeta 4x5 km^[6]	54:49,8	+3:41,8	Finlandia
5.	25 lutego	1989	Lahti	30 km stylem dowolnym	1:29:59,7	+46,6	Jelena Välbe
4.	10 lutego	1991	Val di Fiemme	10 km stylem dowolnym	28:25,9	+32,3	Jelena Välbe
3.	12 lutego	1991	Val di Fiemme	5 km stylem klasycznym	14:04,2	+18,9	Trude Dybendahl
2.	14 lutego	1991	Val di Fiemme	Sztafeta 4x5 km^[5]	55:36,6	+45,9	ZSRR
3.	16 lutego	1991	Val di Fiemme	30 km stylem dowolnym	28:25,9	+48,5	Lubow Jegorowa
5.	19 lutego	1993	Falun	15 km stylem klasycznym	44:49,0	+1:21,4	Jelena Välbe
10.	21 lutego	1993	Falun	5 km stylem klasycznym	14:07,6	+23,6	Larisa Łazutina
4.	23 lutego	1993	Falun	5+10 km pościgowy	40:19,0	+1,4	Stefania Belmondo
2.	25 lutego	1993	Falun	Sztafeta 4x5 km^[5]	54:15,7	+19,4	Rosja
2.	27 lutego	1993	Falun	30 km stylem dowolnym	1:22:41,3	+13,7	Stefania Belmondo
3.	12 marca	1995	Thunder Bay	5 km stylem klasycznym	15:23,7	+34,1	Larisa Łazutina
4.	14 marca	1995	Thunder Bay	5+10 km pościgowy	43:19,6	+1:03,9	Larisa Łazutina
4.	16 marca	1995	Thunder Bay	Sztafeta 4x5 km^[7]	53:47,6	+2:25,2	Rosja
2.	18 marca	1995	Thunder Bay	30 km stylem dowolnym	1:16:27,3	+13,2	Jelena Välbe
12.	21 lutego	1997	Trondheim	15 km stylem dowolnym	36:28,2	+1:54,8	Jelena Välbe
34.	23 lutego	1997	Trondheim	5 km stylem klasycznym	13:32,7	+54,1	Jelena Välbe
4.	27 lutego	1997	Trondheim	Sztafeta 4x5 km^[8]	56:40,2	+1:01,2	Rosja

Mistrzostwa świata juniorów

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Wynik	Strata	Zwyciężczyni
11.	luty	1981	Schonach	5 km stylem klasycznym	17:27,88	+33,74	Anne Jahren
6.	luty	1981	Schonach	Sztafeta 3x5 km^[9]	52:12,54	+3:31,03	Norwegia
2.	? marca	1982	Murau	5 km stylem klasycznym	14:07,4	+12,1	Hanne Krogstad
6.	? marca	1982	Murau	Sztafeta 3x5 km	46:25,3	+1:00,5	Norwegia

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Zwycięstwa w zawodach

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu
1.	18 lutego	1990	Pontresina	15 km stylem dowolnym	?
2.	7 marca	1990	Sollefteå	30 km stylem dowolnym	?
3.	21 grudnia	1993	Dobbiaco	15 km stylem klasycznym	44:18,6
4.	13 lutego	1994	Lillehammer	15 km stylem dowolnym	39:44,5
5.	24 lutego	1994	Lillehammer	30 km stylem klasycznym	1:25:41,6
6.	6 marca	1994	Lahti	30 km stylem dowolnym	1:22:50,6
7.	12 marca	1994	Falun	10 km stylem dowolnym	28:31,6
8.	20 marca	1994	Thunder Bay	10 km stylem dowolnym	38:18,3
9.	9 stycznia	1996	Štrbské Pleso	30 km stylem dowolnym	1:15:01,4
10.	2 lutego	1996	Seefeld	10 km stylem dowolnym	1:25:29,0
11.	11 lutego	1996	Kawgołowo	10 km stylem klasycznym	29:02,1
12.	24 lutego	1996	Trondheim	5 km stylem klasycznym	13:28,1
13.	25 lutego	1996	Trondheim	10 km stylem dowolnym	41:19,6
14.	2 marca	1996	Lahti	10 km stylem dowolnym	27:38,1
15.	9 marca	1996	Falun	15 km stylem dowolnym	38:17,7

Miejsca na podium

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Miejsce	Zwycięzca
1.	13 stycznia	1989	Klingenthal	10 km stylem klasycznym	?	?	2	Marianne Dahlmo
2.	11 marca	1989	Falun	15 km stylem dowolnym	?	?	3	Jelena Välbe
3.	18 lutego	1990	Pontresina	15 km stylem dowolnym	?	–	1	–
4.	7 marca	1990	Sollefteå	30 km stylem dowolnym	?	–	1	–
5.	10 marca	1990	Örnsköldsvik	10 km stylem klasycznym	?	?	2	Trude Dybendahl
6.	12 lutego	1991	Val di Fiemme	5 km stylem klasycznym	14:04,2	+19,9	3	Trude Dybendahl
7.	16 lutego	1991	Val di Fiemme	30 km stylem dowolnym	1:20:26,8	+48,5	3	Lubow Jegorowa
8.	2 marca	1991	Lahti	15 km stylem dowolnym	?	?	2	Jelena Välbe
9.	16 marca	1991	Oslo	5 km stylem dowolnym	?	?	2	Jelena Välbe
10.	27 lutego	1993	Falun	30 km stylem dowolnym	1:22:41,3	+13,7	2	Stefania Belmondo
11.	6 marca	1993	Lahti	5 km stylem dowolnym	14:42,4	+11,9	2	Lubow Jegorowa
12.	9 marca	1993	Lillehammer	5 km stylem klasycznym	15:14,8	+18,3	3	Trude Dybendahl
13.	9 marca	1993	Lillehammer	5 km stylem klasycznym	42:06,1	+0,7	2	Lubow Jegorowa
14.	19 marca	1993	Štrbské Pleso	10 km stylem klasycznym	29:21,7	+39,0	3	Jelena Välbe
15.	18 grudnia	1993	Davos	10 km stylem dowolnym	26:11,5	+46,1	3	Jelena Välbe
16.	21 grudnia	1993	Dobbiaco	15 km stylem klasycznym	44:18,6	–	1	–
17.	15 stycznia	1994	Oslo	15 km stylem dowolnym	41:16,2	+39,8	2	Lubow Jegorowa
18.	13 lutego	1994	Lillehammer	15 km stylem dowolnym	39:44,5	–	1	–
19.	15 lutego	1994	Lillehammer	5 km stylem klasycznym	14:08,8	+19,5	2	Lubow Jegorowa
20.	17 lutego	1994	Lillehammer	5+10 km pościgowy	41:38,9	+8,3	2	Lubow Jegorowa
21.	24 lutego	1994	Lillehammer	30 km stylem klasycznym	1:25:41,6	–	1	–
22.	6 marca	1994	Lahti	30 km stylem dowolnym	1:22:50,6	–	1	–
23.	12 marca	1994	Falun	10 km stylem dowolnym	28:31,6	–	1	–
24.	20 marca	1994	Thunder Bay	10 km stylem dowolnym	38:18,3	–	1	–
25.	12 marca	1995	Thunder Bay	5 km stylem klasycznym	15:23,7	+34,1	3	Larisa Łazutina
26.	18 marca	1995	Thunder Bay	30 km stylem dowolnym	1:16:27,3	+13,2	2	Jelena Välbe
27.	9 grudnia	1995	Davos	5 km stylem dowolnym	12:32,7	+16,6	3	Jelena Välbe
28.	9 stycznia	1996	Štrbské Pleso	30 km stylem dowolnym	1:15:01,4	–	1	–
29.	13 stycznia	1996	Nové Město	10 km stylem klasycznym	32:53,1	+2,5	2	Jelena Välbe
30.	2 lutego	1996	Seefeld	10 km stylem dowolnym	1:25:29,0	–	1	–
31.	11 lutego	1996	Kawgołowo	10 km stylem klasycznym	29:02,1	–	1	–
32.	24 lutego	1996	Trondheim	5 km stylem klasycznym	13:28,1	–	1	–
33.	25 lutego	1996	Trondheim	10 km stylem dowolnym	41:19,6	–	1	–
34.	2 marca	1996	Lahti	10 km stylem dowolnym	27:38,1	–	1	–
35.	9 marca	1996	Falun	15 km stylem dowolnym	38:17,7	–	1	–

Przypisy

↑ Manuela Di Centa na stronie Izby Deputowanych XVI kadencji. [dostęp 2011-03-03]. (wł.).
↑ Nota biograficzna na stronie prywatnej. [dostęp 2011-03-03]. (wł.).
↑ Mistrzyni na Evereście. wp.pl, 23 maja 2003. [dostęp 2011-03-03].
↑ Skład drużyny: Klara Angerer, Paola Pozzoni, Manuela Di Centa, Guidina dal Sasso
↑ ^a ^b ^c ^d Skład drużyny: Bice Vanzetta, Manuela Di Centa, Gabriella Paruzzi, Stefania Belmondo
↑ Skład drużyny: Gabriella Carrel, Stefania Belmondo, Elena Desideri, Manuela Di Centa
↑ Skład drużyny: Guidina dal Sasso, Manuela Di Centa, Gabriella Paruzzi, Stefania Belmondo
↑ Skład drużyny: Gabriella Paruzzi, Stefania Belmondo, Sabina Valbusa, Manuela Di Centa
↑ Skład drużyny: Manuela Di Centa, Antonella Bidinot, Marisa Mase

Bibliografia

Profil na stronie FIS. [dostęp 2011-03-03]. (ang.).
Profil na stronie sports-reference.com. [dostęp 2011-03-03]. (ang.).

[1] Manuela Di Centa na stronie Izby Deputowanych XVI kadencji. [dostęp 2011-03-03]. (wł.).

[2] Nota biograficzna na stronie prywatnej. [dostęp 2011-03-03]. (wł.).

[3] Mistrzyni na Evereście. wp.pl, 23 maja 2003. [dostęp 2011-03-03].

[4] Skład drużyny: Klara Angerer, Paola Pozzoni, Manuela Di Centa, Guidina dal Sasso

[autonazwa1-5] Skład drużyny: Bice Vanzetta, Manuela Di Centa, Gabriella Paruzzi, Stefania Belmondo

[autonazwa2-6] Skład drużyny: Gabriella Carrel, Stefania Belmondo, Elena Desideri, Manuela Di Centa

[7] Skład drużyny: Guidina dal Sasso, Manuela Di Centa, Gabriella Paruzzi, Stefania Belmondo

[8] Skład drużyny: Gabriella Paruzzi, Stefania Belmondo, Sabina Valbusa, Manuela Di Centa

[9] Skład drużyny: Manuela Di Centa, Antonella Bidinot, Marisa Mase

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne