Marcel Bernard

Marcel Bernard
Państwo	Francja
Data i miejsce urodzenia	18 maja 1914 La Madeleine
Data i miejsce śmierci	29 kwietnia 1994 Paryż
Gra	leworęczna, jednoręczny backhand
Gra pojedyncza
Roland Garros	W (1946)
Wimbledon	3R (1934, 1937)
US Open	3R (1932)
Gra podwójna
Roland Garros	W (1936, 1946)

Marcel Bernard (ur. 18 maja 1914 w La Madeleine, zm. 29 kwietnia 1994) – francuski tenisista, zwycięzca wielkoszlemowych międzynarodowych mistrzostw Francji w grze pojedynczej, podwójnej i mieszanej, reprezentant w Pucharze Davisa.

Kariera tenisowa

W 1932 roku podczas międzynarodowych mistrzostw Francji (obecnie French Open) awansował do finału gry podwójnej, gdzie partnerował mu Christian Boussus. W finale przegrał z parą Henri Cochet–Jean Borotra.

Pierwszy tytuł wielkoszlemowy Bernard wywalczył w 1935 roku, kiedy z Lolette Payot wygrał mistrzostwa Francji w grze mieszanej. W kolejnym roku powtórzył sukces, tym razem mając za partnerkę Billie Yorke. W 1936 roku zwyciężył w grze podwójnej, występując wspólnie z Jeanem Borotrą.

W pierwszej powojennej edycji mistrzostw Francji, w 1946 roku. W drabince gry pojedynczej znalazł się po rezygnacji jednego z graczy i doszedł do finału, w którym pokonał Jaroslava Drobnego. W tej samej edycji Bernard wywalczył mistrzostwo w grze podwójnej, mając za partnera Yvona Petrę, po finałowym zwycięstwie nad Enrique Moreą i Pancho Segurą. Bernard jest jedynym francuskim tenisistą, któremu po II wojnie światowej udało się w jednej edycji mistrzostw Francji sięgnąć po tytuł i w singlu i w deblu (wśród kobiet stało się to udziałem Françoise Durr w 1967 roku oraz Mary Pierce w 2000 roku). Przez kilkadziesiąt lat pozostawał w ogóle ostatnim francuskim mistrzem paryskiego turnieju w grze pojedynczej, aż do czasu sukcesu Yannicka Noaha w 1983 roku.

Bernard był jednym z liderów francuskiej reprezentacji w Pucharze Davisa po erze „Czterech Muszkieterów Tenisa”, która jednak nie była w stanie powtórzyć osiągnięć z lat 20. Debiutował w 1935 roku, a od 1952 roku, aż do swojego pożegnania z reprezentacją cztery lata później, występował wyłącznie w deblu. Łącznie odniósł w meczach Pucharu Davisa 29 zwycięstw, a przegrał 13 spotkań.

Po zakończeniu sportowej kariery, od 1968 roku do 1973 roku, Bernard był prezydentem francuskiej federacji tenisowej.

Finały w turniejach wielkoszlemowych

Gra pojedyncza (1–0)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwnik	Wynik finału
Zwycięzca	1.	1946	French Championships, Paryż	Ceglana	Jaroslav Drobný	3:6, 2:6, 6:1, 6:4, 6:3

Gra podwójna (2–1)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partner	Przeciwnicy	Wynik finału
Finalista	1.	1932	French Championships, Paryż	Ceglana	Christian Boussus	Henri Cochet Jacques Brugnon	4:6, 6:3, 5:7, 3:6
Zwycięzca	1.	1936	French Championships, Paryż	Ceglana	Jean Borotra	Charles Tuckey Pat Hughes	6:2, 3:6, 9:7, 6:1
Zwycięzca	2.	1946	French Championships, Paryż	Ceglana	Yvon Petra	Enrique Morea Pancho Segura	7:5, 6:3, 0:6, 1:6, 10:8

Gra mieszana (2–0)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partnerka	Przeciwnicy	Wynik finału
Zwycięzca	1.	1935	French Championships, Paryż	Ceglana	Lolette Payot	Sylvie Jung Henrotin Martin Legeay	4:6, 6:2, 6:4
Zwycięzca	2.	1936	French Championships, Paryż	Ceglana	Billie Yorke	Sylvie Jung Henrotin Martin Legeay	7:5, 6:8, 6:3

Bibliografia

• Profil na stronie ATP (ang.). Association of Tennis Professionals. [dostęp 24 października 2013].
• Profil na stronie ITF (ang.). International Tennis Federation. [dostęp 24 października 2013].
• Profil na stronie Pucharu Davisa (ang.). Davis Cup. [dostęp 24 października 2013].
• Bud Collins, Tennis encyclopedia, Visible Ink Press, Detroit 1997
• Martin Hedges, The concise dictionary of tennis, Mayflower Books Inc, Nowy Jork 1978