Marche

Marche
region
ilustracja
HerbFlaga
HerbFlaga
Hymn: Inno delle Marche
Państwo

 Włochy

Siedziba

Ankona

Kod ISO 3166-2

IT-57

Powierzchnia

9 401 km²

Populacja (2015)
• liczba ludności


1 547 351

• gęstość

165 os./km²

Szczegółowy podział administracyjny
Liczba prowincji

5

Liczba gmin

236

Położenie na mapie Włoch
Położenie na mapie
Strona internetowa

Marche ([ˈmar.ke], wym. ˈmɑrkeˈ; w języku polskim używane również Marchia[1][2]) – region administracyjny w środkowych Włoszech, historyczna Marchia Ankońska (Ankonitańska, Ankony)[3][4].

Położenie

Marche ciągnie się na południowy wschód od San Marino, nad Morzem Adriatyckim, na długości 160 km. Graniczy z następującymi regionami: Emilią-Romanią, Toskanią, Umbrią, Lacjum i Abruzją. Zajmuje powierzchnię 9694 km². Marche jest ostatnim włoskim regionem po stronie Adriatyku przed tzw. Mezzogiorno, czyli południową, znacznie słabiej rozwiniętą gospodarczo częścią kraju. Region sąsiadujący od południa – Abruzja – zaliczany jest już do grupy regionów południowych, a Marche jeszcze do centralnych.

Podział administracyjny

W skład regionu Marche wchodzą prowincje: Ankona, Pesaro e Urbino, Ascoli Piceno, Macerata, i od 2009 roku Fermo. Prezydentem regionu jest Luca Ceriscioli (PD)[5].

Ludność

Gęstość zaludnienia wynosi 147 osób na km². Region zamieszkuje 1,4 miliona osób, a stolicą jest Ankona (104 000 mieszkańców). W regionie używa się powszechnie czterech głównych dialektów i kilkadziesiąt mniejszych, o charakterze bardziej lokalnym (nawet w miejscowościach oddalonych od siebie o kilkanaście kilometrów można spotkać całkiem różne odmiany języka włoskiego).

Gospodarka

Jest to region wybitnie rolniczy, z przeważającymi w krajobrazie, starannie utrzymanymi winnicami, gajami oliwnymi, polami, łąkami i pastwiskami. W przemyśle istotną rolę odgrywa przemysł obuwniczy, papierniczy oraz wyrób instrumentów muzycznych.

Kultura

Z Marchii pochodzili m.in.: Donato Bramante, Rafael Santi, Gioacchino Rossini, Giacomo Leopardi, Giovanni Battista Pergolesi, Gentile da Fabriano, Maria Montessori, Mateusz Ricci oraz papieżeSykstus V i Pius IX.

Przypisy

  1. Aleksander VI. portalwiedzy.onet.pl. [dostęp 2015-09-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-29)]. (pol.).
  2. Auksencjusz Gad OFM: Św. Franciszek, Zakon, Reguła. www.trzejtowarzysze.pl. [dostęp 2010-11-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-03-02)]. (pol.).
  3. Théophile Desbonnets OFM: Na szlakach św. Franciszka z Asyżu. Przewodnik po sanktuariach franciszkańskich. Kraków-Asyż: Franciszkanie, 1981, s. 20. (pol.).
  4. Źródła franciszkańskie: pisma świętego Franciszka, źródła biograficzne świętego Franciszka, pisma świętej Klary i źródła biograficzne, teksty ustalające normy dla braci i sióstr od pokuty. Kraków: Bratni Zew, 2005, s. 2443. ISBN 88-8135-009-2. (pol.).
  5. Presidente. [dostęp 2018-07-30].

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Coat of arms of Marche.svg
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
Environs de San Donato di Fabriano.JPG
Autor: FrZeBo, Licencja: CC BY-SA 4.0
La Campagne des Marche (pré-Appenins)
It-Marche.ogg
Autor: Accurimbono, Licencja: CC BY-SA 3.0
Pronuncia della parola "Marche"
Flag of Marche.svg
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki