Marcin Kącki
 | |
| Data i miejsce urodzenia | 1976 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie | |
Marcin Kącki (ur. 1976 w Stargardzie) – reporter, redaktor „Gazety Wyborczej” – magazynów Duży Format i Wolnej Soboty[1], dramaturg[2][3][4].
W 2007 otrzymał tytuł Dziennikarza Roku[5], a także nagrodę Grand Press w kategorii dziennikarstwo śledcze. W tym samym roku otrzymał również dwie nagrody Watergate przyznawane przez Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich oraz nagrodę studentów dziennikarstwa w konkursie MediaTory[6]. W 2016 nominowany do Nagrody Literackiej „Nike” za książkę Białystok. Biała siła, czarna pamięć[7].
W 1995 rozpoczął studia na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Studiów nie ukończył.
Autor dramatów teatralnych:
- W dramacie "Jędrek, czyli urządzimy Wam dożynki", w Bałtyckim Teatrze Dramatycznym (2022), inspirowanym historią Andrzeja Leppera, pokazał pułapki demokracji: mechanizmy manipualacji i partyjnych koterii[8].
- Komedia „Koniec świata będzie śmieszny”, z 2021 r., wystawiana w Teatrze Powszechnym w Radomiu, to satyra społeczna odnosząca się do mariażu sztucznej inteligencji i ludzkiego egotyzmu w perspektywie końca świata[4].
- Dramat „Krzycz. Byle ciszej”[9], z 2020 r., wystawiany w Teatrze Nowym w Poznaniu, to studium koniunkturalizmu w świecie literackim okresu stalinizmu. Za tę sztukę Kącki został wyróżniony w finale Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej[10]
- W sztuce „Wróg się rodzi”[11] z 2019 r. wystawianej przez Teatr im. W. Horzycy w Toruniu, Kącki przedstawił historię i postać fenomenu Tadeusza Rydzyka.
Publikacje książkowe
- Lepperiada, Wołowiec: Wydawnictwo Czarne, 2013. To książka będącą dokumentalnym zapisem historii życia i upadku Andrzeja Leppera, przywódcy Samoobrony[12].
- Maestro. Historia milczenia, Warszawa: Wydawnictwo Agora, 2013. Reporterska historia pedofilskiego skandalu w chórze Polskie Słowiki.
- Białystok. Biała siła, czarna pamięć, Wołowiec: Wydawnictwo Czarne, 2015. Autor przygląda się krwawiącej hostii z Sokółki, czyta tablice pamiątkowe i akta prokuratorskie. Z tego wielogłosu wyłania się złożona historia „miasta bez pamięci” [13].
- Plaża za szafą. Polska kryminalna, Warszawa: Wydawnictwo Agora, 2017. Zbiór reportaży lat 2008–2015, które Kącki publikował w „Dużym Formacie”.
- Fak maj lajf, Kraków: Znak Literanova, 2017. Powieść o celebrytach, politykach i pracy tabloidów, którą zainspirowała afera związana z Krzysztofem Piesiewiczem[14].
- Poznań. Miasto grzechu, Wołowiec: Wydawnictwo Czarne, 2017 - czyli historia mieszczaństwa stolicy wielkopolski
- Oświęcim. Czarna Zima, Kraków: Znak Literanova, 2020.
Opublikował wiele artykułów z zakresu dziennikarstwa śledczego, reportaży społecznych, wywiadów. Tematami najgłośnieszych publikacji było ujawnienie molestowania chórzystów Poznańskiego Chóru Chłopięcego przez Wojciecha Kroloppa (2003), czy zarzuty kobiet dotyczące molestowania seksualnego w Samoobronie w artykule „Praca za seks w Samoobronie” (2006).
Publikuje reportaże o tematyce społecznej i historycznej w „Dużym Formacie”, Magazynie Świątecznym, Wysokich Obcasach, w Wolnej Sobocie[15].
Nagrody i nominacje
- Nagroda literacka Nike, nominacja za książkę „Białystok. Biała siła, czarna pamięć” (2015)[1]
- Nagroda im. Ryszarda Kapuścińskiego, nominacja za książkę „Poznań. Miasto grzechu” (2017)[1]
- Literacka Nagrody Europy Środkowej Angelus, nominacja za książkę „Oświęcim. Czarna zima” (2020)[1]
- nagroda główna Virtuti Civili Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich w Poznaniu (2004)
- nagroda główna Virtuti Civili Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich w Poznaniu (2005)
- Dziennikarz Roku w rankingu miesięcznika Press, wspólnie z Tomaszem Lisem, nagroda Watergate Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich, nagroda Grand Press w kategorii dziennikarstwo śledcze, nagroda MediaTory, w kategorii Detonator (2007)
- nagroda Watergate Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich (2010)
W latach 2007, 2010, 2011 – siedmiokrotnie nominowany do nagrody Grand Press w kategorii: news, reportaż, dziennikarstwo śledcze.
Współpracuje z Wyższą Szkołą Nauk Humanistycznych i Dziennikarstwa w Poznaniu oraz Wydziałem Nauk Politycznych i Dziennikarstwa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, prowadząc warsztaty dziennikarskie.
Przypisy
- ↑ a b c d Marcin Kącki – Wydawnictwo Czarne, czarne.com.pl [dostęp 2022-01-14].
- ↑ KRZYCZ. BYLE CISZEJ, Teatr Nowy w Poznaniu [dostęp 2022-01-14] (pol.).
- ↑ Wróg się rodzi, TEATR im. WILAMA HORZYCY - teatr.torun.pl [dostęp 2022-01-14] (pol.).
- ↑ a b Koniec świata będzie śmieszny, Teatr Powszechny [dostęp 2022-01-14] (pol.).
- ↑ Marcin Kącki i Tomasz Lis Dziennikarzami Roku 2007. Gazeta Wyborcza, 19 grudnia 2007. [dostęp 2007-12-19].
- ↑ Marcin Kącki – Wydawnictwo Czarne, czarne.com.pl [dostęp 2017-03-02] (pol.).
- ↑ Nominacje do Nagrody Literackiej Nike 2016, wyborcza.pl [dostęp 2016-05-19].
- ↑ https://koszalin.wyborcza.pl/koszalin/7,179397,28624466,jedrek-urzadza-dozynki-w-koszalinie-przedstawienie-o-chorej.html
- ↑ Instytut Teatralny, Portret artysty z czasów nieprawości | e-teatr.pl, Teatr w Polsce – polski wortal teatralny [dostęp 2022-01-14] (pol.).
- ↑ Instytut Teatralny, Warszawa. Najlepsze polskie sztuki współczesne: 12 spektakli w finale konkursu | e-teatr.pl, Teatr w Polsce – polski wortal teatralny [dostęp 2022-01-14] (pol.).
- ↑ n, Recenzja spektaklu „Wróg się rodzi” w Teatrze Horzycy Toruń – Kulturalny, Kulturalny Cham, 17 grudnia 2019 [dostęp 2022-01-14] (pol.).
- ↑ Lepperiada. Wydawnictwo Czarne. [dostęp 2014-11-25].
- ↑ https://czarne.com.pl/katalog/ksiazki/bialystok
- ↑ Piotr Bratkowski, „Fak maj lajf” Kłamstwo całą dobę, newsweek.pl, 11 marca 2017 [dostęp 2017-03-21].
- ↑ Wyborcza.pl, wyborcza.pl [dostęp 2022-01-14].
Media użyte na tej stronie