Margerita Trombini-Kazuro

Margerita Trombini-Kazuro
Ilustracja
Margerita Trombini-Kazuro w 1934 r.
Data i miejsce urodzenia

19 listopada 1891
Warszawa

Data i miejsce śmierci

1 stycznia 1979
Warszawa

Dziedzina sztuki

muzyka

Odznaczenia
Medal 10-lecia Polski Ludowej

Margerita Trombini-Kazuro (ur. 19 listopada 1891 w Warszawie, zm. 1 stycznia 1979 tamże)[1] – polska pianistka, klawesynistka, pedagog muzyczny.

Życiorys

Była córką osiadłego w Warszawie Włocha, Cesare Trombiniego (1835–1898), dyrygenta, skrzypka, nauczyciela śpiewu, pierwszego kapelmistrza Opery Warszawskiej. Żona profesora i rektora Konserwatorium Warszawskiego Stanisława Kazury (1881–1961),

Grę na fortepianie i klawesynie studiowała w Warszawie u Rudolfa Strobla, Henryka Melcera i Egona Petriego, w rzymskiej Akademii Św. Cecylii u Giovanniego Sgambatiego, w Berlinie u Wilhelma Kempffa, w Paryżu u Wandy Landowskiej.

Debiutowała jako pianistka w 5 czerwca 1911 roku w Rzymie. Koncertowała w wielu krajach, m.in. we Włoszech, Francji, Niemczech, Finlandii, Norwegii i na Węgrzech.

Od roku 1919 była wykładowcą Konserwatorium Warszawskiego, w latach 1957–1964 kierowała II Katedrą Fortepianu Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Warszawie. Do jej uczniów należeli m.in. Andrzej Wąsowski, Barbara Hesse-Bukowska, Miłosz Magin, Kazimierz Gierżod, Andrzej Ratusiński, Tomasz Kiesewetter i Szábolcs Esztényi.

Była członkiem jury wielu Międzynarodowych Konkursów Pianistycznych im. Fryderyka Chopina a także Viotti International Music Competition[2]. W 1950 roku otrzymała nagrodę państwową I st. (zespołową).

Została pochowana obok męża na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera II B 28-13-21)[3].

Odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Margerita Trombini-Kazuro. pl.chopin.nifc.pl. [dostęp 2011-09-22]. (pol.).
  2. ↑ Concorso Viotti | The Juries [dostęp 2022-06-09] (ang.).
  3. ↑ Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze. cmentarzekomunalne.com.pl. [dostęp 2019-11-30].
  4. ↑ M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400

Media użyte na tej stronie