Maria Kalinowska
| ||
| Data i miejsce urodzenia | 24 grudnia 1954 Gdańsk | |
| profesor | ||
| Specjalność: historia literatury polskiej | ||
| Alma Mater | Uniwersytet Gdański | |
| Doktorat | 1985 Instytut Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk | |
| Habilitacja | 1995 Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu | |
| Profesura | 2004 | |
| nauczyciel akademicki | ||
| Odznaczenia | ||
  | ||
Maria Ewa Kalinowska[1] (ur. 24 grudnia 1954 w Gdańsku) – polska profesor historii literatury polskiej.
Życiorys
Urodziła się 24 grudnia 1954 roku w Gdańsku, w rodzinie Henryka Kalinowskiego i Idalii de domo Skorwid[2]. Absolwentka IX Liceum Ogólnokształcącego w Gdańsku, w 1977 roku ukończyła z wyróżnieniem studia magisterskie w zakresie filologii polskiej na Uniwersytecie Gdańskim[2] na podstawie pracy Czas we wczesnej twórczości Kazimierza Wyki[3]. W latach 1979–1984 kontynuowała naukę na studiach doktoranckich w Instytucie Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk w Warszawie[2] pod kierunkiem Marii Żmigrodzkiej i Marii Janion[3]. Doktoryzowała się w 1985 roku na podstawie pracy Mowa i milczenie – romantyczne antynomie samotności[3], której fragment ukazał się w pracy zbiorowej Style zachowań romantycznych (1986)[2], po czym całość ukazała się w 1989 roku nakładem Państwowego Instytutu Wydawniczego[3]. Publikacja została wyróżniona Nagrodą im. M. i K. Górskich przyznaną przez Toruńskie Towarzystwo Nauk[2].
W latach 1985–2014 pracowała w Instytucie Filologii Polskiej Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu[3]. W 1995 roku uzyskała na uczelni habilitację na podstawie pracy Grecja romantyków. Studia nad obrazem Grecji w literaturze romantycznej, a we wrześniu 2004 roku uzyskała tytuł profesora[1]. W Toruniu współorganizowała specjalizację teatrologiczną, a także opiekowała się kołami naukowymi[2]. Z czasem została przewodniczącą Komisji Wydawniczej na Wydziale Filologicznym[2]. Dzięki stypendium[2] w latach 1998–1999 studiowała język i kulturę nowogrecką na Uniwersytecie w Patras w Grecji[3]. W latach 2007–2014 pełniła funkcję redaktor naczelnej kwartalnika „Litteraria Copernicana”, po czym należała do jego Rady Naukowej[2]. W latach 1986, 1995, 2004 oraz 2012 otrzymała nagrody i wyróżnienia rektora Uniwersytetu Mikołaja Kopernika[2]. W 2014 roku rozpoczęła pracę w Ośrodku Badań nad Tradycją Antyczną Uniwersytetu Warszawskiego, po czym objęła stanowisko na Wydziale „Artes Liberales” tejże uczelni[3]. W latach 2015–2018 prowadziła międzyuczelniany projekt Odnaleziony raptularz Juliusza Słowackiego z podróży na Wschód jako romantyczne dzieło synkretyczne oraz źródło literackie i ikonograficzne do badań nad historią i kulturą XIX wieku[2].
W 1985 roku została członkinią Towarzystwa Literackiego im. Adama Mickiewicza[2]. Należała do zespołu redakcyjnego Dzieł Adama Mickiewicza, które ukazały się nakładem stowarzyszenia[2]. Od 1997 roku współpracowała z Ośrodkiem Badań nad Tradycją Antyczną w Polsce i w Europie Środkowo-Wschodniej Uniwersytetu Warszawskiego, w ramach współpracy przez trzy lata prowadziła międzyuczelniany projekt Antyk romantyków – model europejski i wariant polski[2]. W pierwszej dekadzie XXI wieku kierowała z kolei międzyuczelnianymi projektami Przekształcenia antycznych mitów, tematów i symboli w literaturze i sztuce romantyzmu i modernizmu oraz Filhellenizm romantyków – specyfika polska i konteksty europejskie (słowiańskie i zachodnie)[3]. Brała również udział w międzynarodowych projektach, takich jak East European Travel Writing on Europe, organizowanym przez University College London’s School of Slavonic and East European Studies[2]. Uczestniczyła w przeszło czterdziestu krajowych i zagranicznych konferencjach naukowych[3].
Do jej obszaru zainteresowań należy m.in. twórczość Adama Mickiewicza, Juliusza Słowackiego i Cypriana Kamila Norwida, a także dramat romantyczny i jego inscenizacje[4]. W twórczości badawczej zajmuje się również recepcją antyku, Grecji antycznej i nowożytnej przez romantyków oraz filhellenizmem polskim w kontekście europejskim[3]. Jej praca naukowa na polu filhellenizmu została w 2021 roku wyróżniona nagrodą Lord Byron Medal przyznawaną w Grecji przez Society of Hellenism and Philhellenism[4].
Publikacje książkowe
- Mowa i milczenie – romantyczne antynomie samotności, 1989[3]
- Grecja romantyków. Studia nad obrazem Grecji w literaturze romantycznej, 1995[2]
- Los, miłość, sacrum. Studia o dramacie romantycznym i jego dwudziestowiecznej recepcji, 2003[2]
- Juliusza Słowackiego „Podróż do Ziemi Świętej z Neapolu”, 2011[2]
- „Agezylausz” Juliusza Słowackiego. Glosy, 2015[2]
Odznaczenia
Przypisy
- ↑ a b Prof. dr hab. Maria Ewa Kalinowska, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2021-07-15].
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u Barbara Marzęcka, Maria KALINOWSKA, Polscy pisarze i badacze literatury przełomu XX i XXI wieku [dostęp 2021-07-15].
- ↑ a b c d e f g h i j k Prof. dr hab. Maria Kalinowska | Wydział „Artes Liberales”, Wydział „Artes Liberales” Uniwersytetu Warszawskiego [dostęp 2021-07-15].
- ↑ a b „Lord Byron Medal” dla prof. Marii Kalinowskiej, Wydział „Artes Liberales” Uniwersytetu Warszawskiego [dostęp 2021-07-15] (pol.).
Media użyte na tej stronie
Baretka: Złoty Medal za Długoletnią Służbę