Maria Pierina de Micheli

Błogosławiona
Maria Pierina de Micheli FIC

Giuseppa de Micheli

Data i miejsce urodzenia	11 września 1890 Mediolan
Data i miejsce śmierci	26 lipca 1945 Centonara
Czczona przez	Kościół katolicki
Beatyfikacja	30 maja 2010 bazylika Matki Bożej Większej w Rzymie przez Benedykta XVI
Wspomnienie	26 lipca
Szczególne miejsca kultu	Instytut Ducha Świętego w Rzymie

Maria Pierina de Micheli (właśc. Giuseppa de Micheli; imię zakonne: Maria Pierina; ur. 11 września 1890 w Mediolanie, zm. 26 lipca 1945 w Centonarze) – włoska zakonnica, wizjonerka, propagatorka nabożeństwa do Najświętszego Oblicza Chrystusa oraz błogosławiona Kościoła katolickiego.

Życiorys

Giuseppa urodziła się w religijnej rodzinie wielodzietnej^[1]. Była najmłodszą z całego rodzeństwa, które również wybrało drogę życia konsekrowanego^[1]. Jej starszy brat został księdzem, a trzy siostry zakonnicami^[2]. Gdy miała dwa lata zmarł jej ojciec.

Powołanie zakonne

Podczas obłóczyn jej siostry Marii, która została urszulanką w 1908^[2], idąc za głosem powołania 15 października wstąpiła do Zgromadzenia Córek Niepokalanego Poczęcia z Buenos Aires w Mediolanie, gdzie została przyjęta przez założycielkę zgromadzenia Służebnicę Bożą Eufrazję Jaconis^[1]. 16 maja 1914 przywdziała niebieski habit, obierając imię zakonne Maria Pierina^[2], po czym w rok później złożyła śluby zakonne^[1]. W 1919 wyjechała do Argentyny, gdzie w 1921 w domu macierzystym w Buenos Aires złożyła śluby wieczyste^[1]. Była czcicielką adoracji Męki Pańskiej, a szczególnie Oblicza Chrystusa^[1]. 5 listopada 1921 powróciła do Włoch, zostając w 1928 przełożoną klasztoru w Mediolanie^[1].

We wrześniu 1939 została przełożoną nowego domu zgromadzenia na Awentynie, Instytutu Ducha Świętego w Rzymie^[1]. W 1940 spotkała o. Ildebrando Gregoriego, który został jej kierownikiem duchowym^[3]. 7 czerwca 1945 wyjechała z Mediolanu do Rzymu^[1]. 9 lipca 1945 zachorowała na tyfus^[4]. Zmarła w Centonara d'Artò koło Novary 26 lipca 1945^[1]. Od 1970 jej doczesne szczątki spoczywają w krypcie Instytutu Ducha Świętego w Rzymie^[1].

Sarkofag Marii Pieriny de Micheli w krypcie Instytutu Ducha Świętego w Rzymie.

Objawienia dotyczące kultu Najświętszego Oblicza Chrystusa

Maria Pierina de Micheli prowadziła dziennik duchowy w którym zapisywała swoje objawienia dotyczących kultu Najświętszego Oblicza Chrystusa^[4]. Miała je doznawać od 1936. Pierwsze miało miejsce w pierwszy piątek Wielkiego postu w 1936, podczas nocnej adoracji, usłyszała głos Chrystusa^[4][1]:

W tym okresie doznawała kolejnych objawień. 31 maja 1938 ukazała się jej Matka Boża, trzymająca w dłoniach szkaplerz zrobiony z dwóch kawałków białej tkaniny złączonych sznurkiem^[4]. Na jednym z nich znajdowało się Oblicze Jezusa oraz napis (łac. Illumina, Domine, vultum tuum super nos^[a]), na drugim zaś widniała promieniująca hostia z napisem (łac. Mane nobiscum, Domine^[b])^[1] oraz usłyszała od niej następującą prośbę^[4]:

Kierownik duchowy zachęcił ją do rozszerzania kultu Jezusowego Oblicza. W domowej kaplicy umieszczono reprodukcję obrazu Świętego Oblicza według Całunu Turyńskiego sfotografowanego przez papieskiego fotografa Giovanniego Brunera z Trento^[4]. Obraz ten został podarowany przez arcybiskupa Mediolanu kard. Alfreda Ildefonsa Schustera OSB, szczególnego czciciela Świętego Oblicza^[4]. W kilka dni później w kolejnym objawieniu Maryja poleciła jej, aby doprowadziła do wybicia medalika^[1].

Proces beatyfikacyjny

Z inicjatywy Zgromadzenia Córek Niepokalanego Poczęcia we Włoszech podjęto próbę wyniesienia jej na ołtarze^[5]. 12 lutego 1962 został rozpoczęty proces informacyjny w archidiecezji mediolańskiej, który zakończył się 12 grudnia 1968^[5]. W międzyczasie w okresie od 20 maja 1965 do 17 lutego 1968 toczył się proces rogatoryjny w wikariacie rzymskim^[5]. Następnie Stolica Apostolska 20 marca 1992 wydała dekret o ważności procesu informacyjnego i rogatoryjnego^[5]. Na postulatora generalnego został wyznaczony początkowo o. Germano Cerafogli, a po jego śmierci Andreo Ambrosi. W 1993 złożono tzw. Positio wymagane w dalszym postępowaniu beatyfikacyjnym^[5].

17 grudnia 2007 papież Benedykt XVI promulgował dekret o heroiczności jej cnót^[5]. Odtąd przysługiwał jej tytuł Czcigodnej Służebnicy Bożej. 3 kwietnia 2009 papież Benedykt XVI promulgował dekret o cudzie wymaganym do jej beatyfikacji, po czym 30 maja 2010 w bazylice Matki Bożej Większej w Rzymie odbyła się jej beatyfikacja z udziałem prefekta Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych, kard. Angela Amato^[2][5].

Jej wspomnienie liturgiczne (dies natalis) obchodzone jest 26 lipca^[1].

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

• Mariella Scatena, Piersandro Vanzan: Beata Maria Pierina De Micheli. Gorle: Editrice Velar, 2010. ISBN 978-88-01-04526-0.
• Arnaldo Vedrini: Madre M. Pierina De Micheli e il sacerdote. Milano: Edizioni San Paolo, 2009. ISBN 978-88-215-6665-3.

Linki zewnętrzne

• Patricia Silva: Orędzie Jezusa Marii Pierina Micheli. [w:] Matka Boska Ludzkości [on-line]. matkaboskaludzkosci.blogspot.com, 2012=12-14. [dostęp 2017-01-12]. (pol.).