Maria Wiernikowska

Maria Wiernikowska
Data i miejsce urodzenia28 marca 1955
Świder k. Warszawy
Zawód, zajęciedziennikarka

Maria Stanisława Wiernikowska (ur. 28 marca 1955 w Świdrze k. Warszawy) – polska dziennikarka, korespondentka wojenna, reporterka.

Kariera zawodowa

Ukończyła VII Liceum Ogólnokształcące im. Juliusza Słowackiego w Warszawie. Studiowała na UW i UJ, uniwersytecie w Perugii oraz w Paryżu. Karierę dziennikarską rozpoczęła w 1982 w Radio France Internationale (RFI), w tym okresie współpracowała także z BBC. Po 1989 roku przyjechała do Warszawy, gdzie rozpoczęła współpracę z Polskim Radiem. Później pracowała także w Radiu ZET. Pisała również relacje dla „Gazety Wyborczej”.

Przez wiele lat tworzyła reportaże i materiały dla Telewizji Polskiej, m.in. z punktów zapalnych na całym świecie (Jugosławia, Czeczenia, Rosja, Bośnia i Hercegowina, Afganistan). Zasłynęła jednak wstrząsającymi materiałami z katastrofalnej powodzi tysiąclecia w Polsce z 1997.

Zrezygnowała z pracy w TVP, tłumacząc to upartyjnieniem telewizji publicznej (chodziło m.in. o zakaz emisji jej reportażu dotyczącego sprawy Klewek). Od 2007 do 2009 ponownie współpracowała z TVP. Była autorką cyklu reportaży Telewizja objazdowa nadawanych w TVP Info.

Książki

  • Zwariowałam, czyli Widziałam w Klewkach, Wyd. Rosner & Wspólnicy, 2005 (ISBN 83-89217-74-0) – o korupcji i niewyjaśnionych aferach we współczesnej Polsce.
  • Oczy czarne, oczy niebieskie. Z drogi do Santiago de Compostela, Wyd. Zwierciadło, 2013.
  • Widziałam. Opowieści wojenne. Wyd. Zwierciadło, 2014[1].

Filmy

  • Dzisiaj wiadomości nie będzie (2000) – realizacja, scenariusz,
  • Dziady (2000) – realizacja, scenariusz,
  • Jutro będzie inaczej(2004) – pomysł filmu,
  • Pożądana Niepożądana(2005) – realizacja, scenariusz,
  • Zwariowałam(2006) – realizacja.
  • Ślad (2019) - scenariusz, reżyseria

Nagrody i wyróżnienia

Życie prywatne

Jej pierwsze małżeństwo rozpadło się po drugim roku studiów. W wywiadzie prasowym przyznała się do dokonania wielu aborcji[2].

Przypisy

  1. Maria Wiernikowska. Maria Wiernikowska widziała, więc woła: Nie pchajcie się ludzie na wojnę!. „Gazeta Krakowska”. 2014, 2014-05-22. 
  2. Magdalena Grzebałkowska. Maria Wiernikowska: Moje miłości są szybkie. „Duży Format”, 21 listopada 2013.