Marian Markiewicz (1895–1965)
 podpułkownik piechoty | |
| Data i miejsce urodzenia | 8 grudnia 1895 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 14 grudnia 1965 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | Armia Austro-Węgier |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Stanowiska | szef sztabu dywizji |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
  _3r_BAR.svg){kind=small} _BAR.svg){kind=small} | |
| Pełne imię i nazwisko | Marian Adam Markiewicz | ||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wzrost | 174 cm | ||||||||||||||||
| Pozycja | |||||||||||||||||
| Kariera seniorska | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Marian Adam Markiewicz (ur. 8 grudnia 1895 w Krakowie, zm. 14 grudnia 1965 tamże) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari, reprezentant Polski, wicemistrz i brązowy medalista mistrzostw Polski z Wisłą Kraków w piłce nożnej.
Życiorys
W 1914 wstąpił do Legionów, służył w 2 pułku piechoty. Ranny w walkach pod Hruziatynem. Następnie służył w II Brygadzie Legionów Polskich, po bitwie pod Rarańczą, internowany w lutym 1918, w kwietniu 1918 został wcielony do austriackiego 80 pułku piechoty i walczył na froncie włoskim i serbskim.
W listopadzie 1918 wstąpił do Wojska Polskiego. 1 lipca 1919 awansowany na stopień podporucznika, od października 1919 służył w Dowództwie Okręgu Generalnego Pomorze. Od sierpnia 1920 walczył w wojnie polsko-bolszewickiej w szeregach 20 pułku piechoty Ziemi Krakowskiej. 21 grudnia 1920 awansowany na stopień porucznika. Po zakończeniu działań wojennych służył do 1931 w 20 pp, awansując na stopień kapitana (1 lipca 1923). 2 grudnia 1930 roku został mianowany majorem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1931 roku i 83. lokatą w korpusie oficerów piechoty[1]. 26 marca 1931 roku został przeniesiony do 71 pułku piechoty w Zambrowie na stanowisko dowódcy batalionu[2][3]. W kwietniu 1934 roku został przesunięty na stanowisko kwatermistrza pułku[4]. Od kwietnia 1938 ponownie służył w 20 pp na stanowisku dowódcy II batalionu[5]. Na podpułkownika został awansowany ze starszeństwem z 19 marca 1939 i 46. lokatą w korpusie oficerów piechoty[6].
Walczył w wojnie obronnej 1939, w 8 Dywizji Piechoty w składzie Armii „Modlin”. Od 25 września 1939 dowodził 13 pułkiem piechoty. Po kapitulacji przebywał w obozie jenieckim w Działdowie, skąd został zwolniony w październiku 1939 na mocy warunków kapitulacji Twierdzy Modlin. W czasie okupacji ukrywał się w Krakowie.
W lutym 1945 wcielony do ludowego Wojska Polskiego, był m.in. szefem sztabu 7 Łużyckiej Dywizji Piechoty, a w czerwcu 1946 zwolniony. Następnie pracował jako kierownik zaopatrzenia w Krakowskim Zarządzie Aptek.
Kariera sportowa
W latach 1918-1926 był piłkarzem Wisły Kraków[7], z którą wystąpił dwukrotnie w finałach mistrzostw Polski (1923 – 2 m., 1925 – 3 m.). Zagrał łącznie w piętnastu spotkaniach. Trzykrotnie wystąpił w reprezentacji Polski. Debiutował 10 czerwca 1924 w meczu ze Stanami Zjednoczonymi, następnie wystąpił w meczach z Finlandią (10 sierpnia 1924) i Węgrami (31 sierpnia 1924)[8].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari
- Krzyż Niepodległości – 12 maja 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[9]
- Krzyż Walecznych trzykrotnie
- Złoty Krzyż Zasługi – 1938 „za zasługi na polu pracy społecznej”[10]
- Srebrny Krzyż Zasługi
Przypisy
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 3 grudnia 1930 roku, s. 329.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 26 marca 1931 roku, s. 101.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 39, 599.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 150.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 571.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 18.
- ↑ www.footballdatabase.eu
- ↑ kadra.pl
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 111, poz. 163.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938, s. 24.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Andrzej Gowarzewski Biało-czerwoni, wydawnictwo GiA, Katowice 1991 (2. część cyklu Encyklopedia piłkarska Fuji)
- Andrzej Gowarzewski Wisła Kraków. 90 lat "Białej Gwiazdy" - księga jubileuszowa, Wydawnictwo GiA, Katowice 1996 (3. część cyklu Kolekcja Klubów)
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Bogusław Szwedo Na bieżni i w okopach. Sportowcy odznaczeni Orderem Wojennym Virtuti Militari 1914–1921, 1939–1945, wyd. IPN, Rzeszów 2011
Media użyte na tej stronie
Naramiennik podpułkownika Wojska Polskiego (1919-39).
Baretka: Krzyż Zasługi – Polska (II RP).
Pictograms of Olympic sports - Football. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
