Marian Musiał (lekarz)
.jpg) Marian Musiał (1927) | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Zawód, zajęcie | lekarz |
| Narodowość | polska |
| Rodzice | Rudolf, Rozalia |
| Krewni i powinowaci | Leopold, Włodzimierz (bracia) |
| Odznaczenia | |
       | |
Marian Bolesław Musiał (ur. 8 września 1908 w Sanoku, zm. 13 czerwca 1991) – polski lekarz, pułkownik Ludowego Wojska Polskiego.
Życiorys
Marian Musiał urodził się 8 września 1908 w Sanoku[1][2] w rodzinie robotniczej w Krakowie jako syn Rudolfa (1878-1946, ślusarz[3]) i Rozalii z domu Bednarz (1882-1965)[4][5]. Miał braci Leopolda (1905–1975, doktor chemii, wykładowca UJ, WSP i WSR w Krakowie) i Włodzimierza (1907–1977, lekarz internista, profesor, oficer).
W 1927 zdał egzamin dojrzałości w Państwowym Gimnazjum Męskim im. Królowej Zofii w Sanoku (w jego klasie byli m.in. Juliusz Kaczorowski, Józef Pudełko)[1][6]. Wspólnie z bratem Włodzimierzem uprawiał piłkę nożną w zespole piłkarskim „Sokół I Sanok”, występując na pozycji bramkarza[7].
Po wybuchu II wojny światowej 1939 brał udział w walkach kampanii wrześniowej[2][5]. U kresu wojny walczył z Niemcami na froncie w szeregach Ludowego Wojska Polskiego[2]. Ukończył studia medyczne[5] i został lekarzem internistą[8]. Jako lekarz pracował w Sanoku i był kierownikiem przychodni SFA[5] rejonowej Śródmieście[8].
Był radnym Miejskiej Rady Narodowej (MRN) w Sanoku wybrany w 1958[9]. Został awansowany na stopień podpułkownika rezerwy Wojska Polskiego[5][8]. Jako emerytowany kombatant i oficer działał jako konsultant lekarski miejsko-gminnego Koła Związku Bojowników o Wolność i Demokrację w Sanoku, do którego należał[5][10][8][2].
W Sanoku zamieszkiwał przy ulicy Kazimierza Wielkiego 5[2][5] lub 9[11].
_at_Central_Cemetery_in_Sanok_(Matejki_part)_1.jpg)
Marian Musiał został pochowany w grobowcu rodzinnym, wraz z rodzicami i bratem Leopoldem, na cmentarzu przy ul. Jana Matejki w Sanoku.
Odznaczenia
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski[5][2]
- Srebrny Medal „Zasłużonym na Polu Chwały”[5]
- Srebrny Krzyż Zasługi[5]
- Medal Zwycięstwa i Wolności 1945[5]
- Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”[5]
- Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”[5]
- Medal „Za zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” – ZSRR[5]
- inne odznaczenia[2]
Przypisy
- ↑ a b XXXX. Sprawozdanie Dyrekcji Państwowego Gimnazjum im. Królowej Zofii w Sanoku za rok szkolny 1926/1927. Sanok: 1927, s. 12, 22.
- ↑ a b c d e f g Komitet Organizacyjny Fundacji Sztandaru. Związek Bojowników o Wolność i Demokrację. Zarząd Koła w Sanoku. 1986, s. 80.
- ↑ Państwowe Gimnazjum im. Królowej Zofii w Sanoku. Katalog główny, rok 1921/22 (zespół 7, sygn. 82). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 284.
- ↑ Księga Zmarłych 1959–1975 Sanok. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 186 (poz. 24).
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n Deklaracje ↓, s. 173.
- ↑ Absolwenci. 1losanok.pl. [dostęp 2015-09-09].
- ↑ Andrzej Tarnawski. Mecze na „Sigociu”. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 17 (488) z, s. 6, 10-20 czerwca 1989.
- ↑ a b c d ZBoWiD 1986 ↓, s. 248.
- ↑ Władysław Stachowicz. Miejska Rada Narodowa w Sanoku 1950-1990. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990, s. 163, 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X.
- ↑ Bogumiła Koszela, Marian Jarosz. Ambitne plany sanockiego koła ZBoWiD. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 7 (298), s. 3, 1-20 marca 1984.
- ↑ Zofia Bandurka: Wykaz imienny zaproszonych i obecnych na Zjeździe – przygotowała mgr Zofia Bandurkówna. W: Dwa dni w mieście naszej młodości. Sprawozdanie ze zjazdu koleżeńskiego wychowanków Gimnazjum Męskiego w Sanoku w 70-lecie pierwszej matury w roku 1958. Warszawa: 1960, s. 137.
Bibliografia
- Arnold Andrunik: Rozwój i działalność Związku Bojowników o Wolność i Demokrację na Ziemi Sanockiej w latach 1949-1984. Sanok: 1986, s. 1-335.
- Związek Bojowników o Wolność i Demokrację. Oddział w Sanoku. Deklaracje i karty ewidencyjne członków zwyczajnych M Mila-Myrdał 1963-1989, AP Rzeszów – O/Sanok (zespół 659, sygn. 80). s. 1-203.
Media użyte na tej stronie
Ribbon bar of the Medal "For the Victory over Germany in the Great Patriotic War 1941–1945". The Soviet Union (USSR).
Autor: Lowdown, Licencja: CC BY-SA 3.0
Grobowiec rodziny Musiał (oraz Danyło, Lassota) w części "Matejki Stary" Cmentarza Centralnego w Sanoku
Baretka: Brązowy Medal "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny".
Baretka: Srebrny Medal "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny".
Marian Bolesław Musiał (fotografia portretowa na świadectwie dojrzałości z 1927).
Baretka: Złoty Medal Zwycięstwa i Wolności
Baretka: Srebrny Medal Zasłużonym na Polu Chwały