Marian Orłoń

Marian Orłoń
Data i miejsce urodzenia23 lipca 1932
Ludwinowo
Data i miejsce śmierci12 grudnia 1990
Poznań
Narodowośćpolska
Językpolski
Alma MaterUniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

Marian Orłoń (ur. 23 lipca 1932 w Ludwinowie koło Gostynia, zm. 12 grudnia 1990 w Poznaniu) – polski prozaik oraz autor utworów dla dzieci i młodzieży.

Ukończył studia na Wydziale Filozoficzno-Historycznym UAM. Pracował początkowo w szkolnictwie, a od 1965 w Bibliotece Naukowej Instytutu Ochrony Roślin. Debiutował na łamach czasopism dla dzieci w 1957 roku, publikował m.in. w „Małym Gościu”, „Płomyku”, „Płomyczku” i „Świerszczyku”. Pierwsze opowiadanie „Pisane zielonym atramentem” ukazało się drukiem w 1962. W 1971 Marian Orłoń został uhonorowany nagrodą Chorągwi Wlkp. ZHP. Od 1972 był sekretarzem poznańskiego oddziału Związku Literatów Polskich. W 1981 roku otrzymał nagrodę Rady Ministrów za twórczość dla dzieci i młodzieży. Został pochowany na Cmentarzu Junikowo w Poznaniu w Alei Zasłużonych (AZ -3-L-10)[1].

Grób Mariana Orłonia na Cmentarzu Junikowskim

Twórczość wybrana

  • Babcia Kluczykowa
  • Detektyw Nosek i porywacze (1973)
  • Detektyw Nosek, Czarna Broda i porywacze (1984 Wyd. łączne zawiera "Ostatnią przygodę detektywa Noska" i "Detektyw Nosek i porywacze")
  • Florentynka
  • Jak detektyw Nosek zadziwił Lipki Nowe (1976)
  • Kartki z ostatniej ławki
  • Komu kundelka, komu
  • Mój kochany pan pies
  • O myszce Klementynce, pajączku Bazylim i ziemniaczkowych braciszkach
  • Odmieniec
  • Odważni chodzą nocą
  • Ostatnia przygoda detektywa Noska (1968)
  • Pisane łapą. Z psiego przełożył Marian Orłoń
  • Pozwolił ptakom śpiewać[2]
  • Próba odwagi
  • Szansa pigmeja (scenariusz noweli filmowej zekranizowanej w 1969)
  • Uczeń kuglarza[3]
  • W mieście króla Marcepana[4]
  • Wielki dzień osiołka Barnaby[5]
  • Zawisza Blady
  • Zwariowane dzieciaki[6]

Przypisy

  1. ↑ Informacje na stronie um.poznan.pl
  2. ↑ Marian Orłoń, Pozwolił ptakom śpiewać : opowieści o świętych, Poznań: Księgarnia św. Wojciecha, 1989, ISBN 83-7015-155-8 [dostęp 2022-01-27].
  3. ↑ Marian Orłoń, Uczeń kuglarza, Warszawa: Pallottinum, 1989, ISBN 83-7014-105-6, OCLC 32570163 [dostęp 2022-01-27].
  4. ↑ Marian Orłoń, W mieście króla Marcepana, Poznań: Wydaw. Poznańskie, 1981, ISBN 83-210-0275-7, OCLC 830295646 [dostęp 2022-01-27].
  5. ↑ Marian Orłoń, Wielki dzień osiołka Barnaby, Poznań: Wydaw. Poznańskie, 1983, ISBN 83-210-0363-X, OCLC 830214519 [dostęp 2022-01-27].
  6. ↑ Marian Orłoń, Zwariowane dzieciaki, Poznań: Wydaw. Poznańskie, 1984, ISBN 83-210-0372-9, OCLC 830237901 [dostęp 2022-01-27].

Bibliografia

  • Ewa Żydek, Marian Orłoń, Pisane sercem, Pępowo: Urząd Gminy Pępowo, 2015, ISBN 978-83-935883-9-8, OCLC 939882276.
  • Lesław Bartelski M.: Polscy pisarze współcześni, 1939-1991: Leksykon. Wyd. Nauk. PWN. ISBN 83-01-11593-9.
  • Patroni pępowskich ulic, Marian Orłoń

Media użyte na tej stronie

Grób Mariana Orłonia.jpg
Autor: Kordiann, Licencja: CC BY-SA 4.0
Grób Mariana Orłonia na Cmentarzu Junikowskim