Mariusz Stopczyk

Mariusz Stopczyk

Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	23 sierpnia 1935 Warszawa
Data śmierci	5 września 2002
profesor nauk medycznych
Specjalność: inżynieria biomedyczna, kardiologia
Alma Mater	Akademia Medyczna w Warszawie
Doktorat	1965
Habilitacja	1968
Profesura	1986
profesor Akademii Medycznej w Warszawie
Odznaczenia

Drzewo genealogiczne przedstawicieli Warszawskiej Akademickiej Szkoły Kardiologii, wywodzącej się od prof. Zdzisława Askanasa, do której zaliczał się prof. Mariusz Stopczyk

Mariusz Stopczyk (ur. 23 sierpnia 1935 w Warszawie^[1], zm. 5 września 2002) – polski lekarz, kardiolog, profesor nauk medycznych, nauczyciel akademicki Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego. Kontynuator Warszawskiej Akademickiej Szkoły Kardiologii, wywodzącej się od prof. Zdzisława Askanasa (tzw. Szkoły Askanasa).

Życiorys

Urodził się w 1935 w Warszawie w inteligenckiej rodzinie Haliny i Jerzego Stopczyków. Maturę uzyskał w liceum im. Stanisława Staszica w Warszawie. W 1958 ukończył studia w Akademii Medycznej w Warszawie. Został współpracownikiem prof. Zdzisława Askanasa, pod którego kierunkiem uzyskał w 1965 stopień naukowy doktora nauk medycznych. W 1968 na podstawie dorobku naukowego oraz monografii pt. Metoda rejestracji potencjału lokalnego z powierzchni klatki piersiowej uzyskał stopień naukowy doktora habilitowanego. W 1970 został docentem w Instytucie Kardiologii. Od 1979 był zatrudniony jako docent w Instytucie Biocybernetyki i Inżynierii Biomedycznej Polskiej Akademii Nauk. Został tam profesorem i kierownikiem utworzonego przez siebie Zakładu Bioinżynierii Klinicznej i Doświadczalnej. Jednocześnie był zatrudniony w Szpitalu Wolskim. Był wykładowcą Wydziału Lekarskiego Akademii Medycznej w Warszawie^[2]. Tytuł naukowy profesora nauk medycznych uzyskał w 1986^[3].

Był pracownikiem Instytut Kardiologii im. Prymasa Tysiąclecia Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie^[3].

Współpracował m.in. z: Cardiology Department Karolinska University w Huddinge w Szwecji, Cardiology Department Uniwersytetu w Nicei, University of Techonology w Finlandii i University of Detroit w USA. Należał m.in. do Komitetu Nauk Biocybernetyki i Inżynierii Biomedycznej PAN, Stowarzyszenia Elektryków Polskich, Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego, Polskiego Towarzystwa Fizyki Medycznej, Światowego Stowarzyszenia Stymulacji Serca, European Society of Cardiology Working Group on Cardiac Pacing Member of the Nucelus^[2].

Przez cztery lata pełnił funkcję redaktora naczelnego czasopisma Kardiologia Polska^[2].

Był żonaty z Krystyną Wilbik. Ze związku urodzili się Piotr (1958) i Joanna (1962)^[2].

Został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski^[2].

Przypisy