Mark Hammett

Mark Hammett

Pełne imię i nazwisko	Mark Garry Hammett
Pseudonim	Hammer
Data i miejsce urodzenia	13 lipca 1972 Christchurch
Wzrost	185 cm
Masa ciała	107 kg
Rugby union
Pozycja	młynarz
Kariera seniorska
Lata Zespół Wyst. (Pkt.) Christchurch Marist-Albion (klub) 1992–2002 Canterbury (NPC) 76 (?) 1996–2003 Crusaders (Super 12) 81 (35)
Reprezentacja narodowa
Lata Reprezentacja Wyst. (Pkt.) 1989  Nowa Zelandia U-17 1991  Nowa Zelandia U-19 1992–1993  Nowa Zelandia U-21 1998  Nowa Zelandia A 1998–2003  Nowa Zelandia 29 (15)
Kariera trenerska
Lata Zespół 2007–2010 Crusaders (as.) 2011–2014 Hurricanes 2014– Cardiff Blues
Dorobek medalowy Puchar świata brąz Australia 2003

Mark Hammett (ur. 13 lipca 1972 w Christchurch) – nowozelandzki rugbysta grający na pozycji młynarza, zwycięzca National Provincial Championship i czterokrotny triumfator Super 12, reprezentant kraju, brązowy medalista Pucharu Świata 2003, następnie trener.

Zawodnik

W młodości uprawiał piłkę nożną, w rugby zaczął grać w St Thomas of Canterbury College pod wpływem jednego z nauczycieli i wkrótce reprezentował szkołę w pierwszej drużynie^[1][2][3][4]. Po jej ukończeniu wyjechał do Francji, gdzie przez rok grał w lokalnych klubach jednocześnie pracując w fabryce porcelany w Limoges^[2]. Powróciwszy do Nowej Zelandii zadebiutował w barwach Canterbury w roku 1992, w kolejnych latach dzieląc obowiązki młynarza z Mattem Sextonem. Do 2002 roku rozegrał dla regionu 76 spotkań, triumfując z nim w National Provincial Championship 1997 oraz zdobywając i broniąc Ranfurly Shield^[1][5].

Z Crusaders związany był od momentu powstania tej franszyzy^[6]. Po słabych początkach^[2] zespół stał się najbardziej utytułowanym w historii Super Rugby, podczas kariery Hammetta triumfując w latach 1998, 1999, 2000 i 2002, dodatkowo docierając do finału w roku 2003^[1][5][7]. Finał z 2003 roku, w którym zdobył dwa przyłożenia, okazał się być jego ostatnim spośród 81 spotkań w barwach Crusaders, bowiem w trakcie przygotowań do kolejnego sezonu powracająca kontuzja karku wymusiła na nim zakończenie kariery sportowej^[8][9].

Powoływany był do juniorskich reprezentacji kraju – U-17, U-19 i U-21^[1]. Jego pierwszy kontakt z seniorskim poziomem reprezentacyjnym nastąpił podczas sprawdzianów kadry w 1998 roku, które zakończyły się występem w ramach reprezentacji A przeciwko Tonga. W tym samym roku po kontuzji Norma Hewitta znalazł się w kadrze, jednak nie wystąpił w żadnym spotkaniu. Jego debiut dla All Blacks nastąpił w roku następnym, większość występów podczas kariery reprezentacyjnej zaliczył jednak z ławki rezerwowych, walczył bowiem o miejsce w składzie z takimi zawodnikami jak Anton Oliver, Keven Mealamu, Tom Willis i Corey Flynn^[1]. Zagrał w dwóch Pucharach Świata, zaliczając łącznie osiem występów^[10] – w 1999 All Blacks zajęli czwarte miejsce^[11], poprawiając się o jedną pozycję cztery lata później^[12]. Łącznie wystąpił w trzydziestu spotkaniach All Blacks, w tym w dwudziestu dziewięciu testmeczach^[1][13].

Trener

Karierę trenerską rozpoczął z juniorskimi zespołami Marist Albion oraz Canterbury, zaś na sezon 2006 został doradcą formacji młyna Crusaders^[5][14]. Rok później został mianowany jednym z asystentów trenera Crusaders^[15][16] i pełnił tę rolę przez cztery sezony^[7][17]. Po odejściu Robbie'ego Deansa został pominięty przy obsadzaniu stanowiska pierwszego trenera, na które został wyznaczony Todd Blackadder^[18].

W 2011 roku został szkoleniowcem Hurricanes^[19][20]. W związku z narastającą presją z powodu słabych wyników^{[21][22][23][24]} w kwietniu 2014 roku ogłosił, iż po tym sezonie nie będzie się ubiegał o przedłużenie kontraktu^[25][26]. W połowie maja tego roku podpisał zaś trzyletnią umowę z Cardiff Blues^[27][28].

Varia

• Drugi z ośmioro rodzeństwa, ojciec Garry, matka Margaret, żona Tash, córki Billie i Nova^[2][29].

Przypisy