Mary Kay Bergman

Mary Kay Bergman
Data i miejsce urodzenia

5 czerwca 1961
Los Angeles

Data i miejsce śmierci

11 listopada 1999
Venice, Kalifornia, USA

Zawód

aktorka głosowa

Współmałżonek

Dino Andrade (1990–1999)

Lata aktywności

1986–1999

Strona internetowa

Mary Kay Bergman (ur. 5 czerwca 1961, zm. 11 listopada 1999[1], znana również pod pseudonimem Shannen Cassidy) – amerykańska aktorka głosowa, znana z kobiecych ról w serialu telewizyjnym Miasteczko South Park, z roli Timmy’ego z serialu Wróżkowie chrzestni i jako Daphne Blake z kilku filmów z serii Scooby-Doo, była również w latach 1989-1999 wybrana przez The Walt Disney Company jako oficjalny głos królewny Śnieżki. Użyczyła głosu w ponad 400 reklamach. Od roku 1990 do swojej śmierci była żoną aktora Dina Andrade. Bergman popełniła samobójstwo w swoim domu, wieczorem 11 listopada 1999 roku. Została pochowana na cmentarzu Forest Lawn Memorial Park w Hollywood Hills.

Wczesne lata

Mary Kay Bergman urodziła się 5 czerwca 1961 roku w szpitalu Cedars-Sinai Medical Center. Była jedyną córką[2] żydowskich muzyków Patricii McGowan Paris i piosenkarza Dave’a Bergmana[3]. Uczęszczała do Los Angeles Unified School District i do Hollywood High School, którą ukończyła w roku 1978[4] z wyróżnieniem. W latach 1978-1981[5] uczęszczała do UCLA, gdzie zaprzyjaźniła się z Nancy Cartwright.

Kariera

Mary Kay miała wyrobiony styl i umiejętność tworzenia różnorodnych głosów. Bardzo łatwo naśladowała różne akcenty, m.in. chiński, japoński, australijski, francuski, niemiecki, włoski, hiszpański oraz dialekty angielskiego[6]. Bergman później została nauczycielką, ucząc innych mówić w różnych akcentach.

Miasteczko South Park

Najsłynniejsze role Bergman to niemal wszystkie kobiece postacie w serialu Miasteczko South Park, począwszy od pierwszego sezonu, kończąc na filmie długometrażowym, m.in. Liane Cartman, Sheila Broflovski, Shelly Marsh, Sharon Marsh, pani McCormick i Wendy Testaburger. Początkowo używała pseudonimu Shannen Cassidy, by nie wywołać skandalu, jako że była w tym czasie oficjalnym głosem disnejowskiej postaci królewny Śnieżki. W wywiadzie powiedziała: „To była świadoma decyzja, ponieważ i tak nikt z nas nie wiedział, że serial będzie hitem, a jeśli ktokolwiek tak mówił – kłamał; I tak się stało, Shannen Cassidy zaczęła otrzymywać maile jak Święty Mikołaj i musieliśmy z tego zrezygnować”.

Weird Al Yankovic chciał, by Mary Kay Bergman użyczyła swojego głosu jako Sheila Broflovsky w piosence „Pretty Fly for a Rabbi”, jednakże zrezygnowano z tego pomysłu, gdyż obawiano się ewentualnych problemów z Comedy Central. Mimo to jej głos jest słyszany w utworze. „Weird Al” powiedział: „Mary Kay była niesamowicie uroczą, utalentowaną, zabawną, wspaniałą kobietą, i wszyscy za nią bardzo, bardzo tęsknimy”[7].

Życie prywatne

Mary Kay Bergman wyszła za mąż za aktora Dina Andrade 7 kwietnia 1990 roku. Była chrześcijanką. Jej ulubionymi filmami były m.in. Spotkamy się w St. Louis i Dźwięki muzyki. Preferowała muzykę jazzową, operową i filmowe ścieżki dźwiękowe. Uwielbiała czytać książki takich autorów jak Anne Rice, Stephen King, Clive Barker, Amy Tan, Carrie Fisher, Leonard Maltin i Douglas Adams. Jej ulubionymi gatunkami były: kryminały, fantastyka naukowa, horror, komedia i biografie, lubiła również czytać komiksy[8].

Pomimo iż jej rodzice byli pochodzenia żydowskiego, Bergman nigdy nie praktykowała wiary rodziców i przeszła na chrześcijaństwo. Żartobliwie nazywała się „chrześcijańskim żydem”[4].

Choroba i śmierć

Bergman cierpiała na zaburzenie afektywne dwubiegunowe i zespół lęku uogólnionego, co skutecznie ukrywała przed rodziną, przyjaciółmi i współpracownikami. Gdy u jej matki zdiagnozowano raka, depresję i stres Mary Kay w pracy wzięto właśnie za martwienie się o stan zdrowia matki[9]. W prywatnej rozmowie z mężem Bergman powiedziała, że boi się utraty swojego talentu, gdyż sesje nie przebiegały dobrze i mogłoby to spowodować zakończenie kariery, czego bardzo się obawiała.

Rankiem 11 listopada 1999 roku, Bergman wystąpiła w radiu świętując 45. rocznicę Disneylandu[2]. Planowała zaśpiewać nominowaną do Oscara piosenkę z jej udziałem „Blame Canada” na 72. ceremonii wręczenia Oscarów[10]. Ostatni raz widziano ją żywą tego samego dnia, wieczorem o godzinie 21:00, kiedy rozmawiała z przyjacielem przez telefon. Po godzinie i 20 minutach mąż i przyjaciel John Bell wrócili do domu, gdzie znaleźli ciało Mary Kay ze strzelbą Mossberg obok. O godzinie 22:18 policja stwierdziła zgon będący wynikiem samobójstwa[11]. Przed śmiercią napisała dwa listy pożegnalne – do męża i Johna Bella.

Następstwa

Mąż Bergman założył organizację Mary Kay Bergman Memorial Fund, która ma na celu zapobieganie samobójstwom[12]. W marcu 2000 roku odbył się koncert ku jej pamięci, na którym pojawiło się wiele aktorek i koleżanek z branży, m.in. Jane Jacobs, Barbara Goodson, Diane Michelle i Mona Marshall, która po śmierci Bergman została wybrana do użyczania głosu kilku postaciom w South Parku.

Aktorka Grey DeLisle, studentka Bergman i prywatnie jej przyjaciółka, powiedziała w wywiadzie, że Andrade spytał się jej, czy nie chce zgłosić się na kasting do roli Daphne, czego początkowo nie chciała robić, gdyż czuła się z tym „dziwnie”. Odpowiedział jej na to: „Grey, musisz to zrobić, Mary Kay chciałaby byś to była ty”[13].

W jednym z wywiadów twórcy Miasteczka South Park, Trey Parker i Matt Stone, wypowiedzieli się o problemach, jakie napotkali po śmierci Bergman: „Zdaliśmy sobie sprawę, że jedna osoba nie zrobi tego w czym ona była tak niesamowita, potrafiła stworzyć tak dużo różnych głosów i nie potrzebowaliśmy nikogo innego. Wciąż poszukujemy utalentowanych ludzi którzy stworzą kilka głosów jak ona. Na jej zastępstwo będziemy potrzebować czterech lub pięciu osób... robimy odcinki dwa tygodnie przed czasem, a kiedy to się stało mieliśmy do zrobienia jeszcze trzy epizody... wiedzieliśmy że nie znajdziemy nikogo w tak krótkim czasie, więc po prostu napisaliśmy trzy odcinki bez udziału kobiecych postaci.”[14]. 13 odcinek 3 serii „Starvin' Marvin in Space” jest ostatnim odcinkiem, w którym Bergman użyczyła głosu swoim postaciom w serialu. 15 odcinek tego samego sezonu, „Mr. Hankey's Christmas Classics” został zadedykowany jej pamięci.

Została pochowana na cmentarzu Forest Lawn Memorial Park w Hollywood Hills[10]. Matka Bergman zmarła niecały rok po śmierci córki.

Filmografia

Przypisy

  1. Liane Bonin: A Voice Silenced (ang.). Entertainment Weekly, 22 listopada 1999. [dostęp 2013-05-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (6 listopada 2014)].
  2. a b Fatal Fears. „People Magazine”. 52, 6 grudnia 1999 (ang.). [dostęp 2013-05-05]. 
  3. Mary Kay and her Illustrious Career (ang.). wackyvoices.com. [dostęp 2013-05-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (3 stycznia 2013)].
  4. a b A Conversation With... Dino Andrade (ang.). Mary Kay Bergman memorial, 2000. [dostęp 2013-05-05].
  5. Mary Bergman, Actress, 38; Did Voice-Overs On 'South Park' (ang.). New York Times, 25 listopada 1999. [dostęp 2013-05-05].
  6. Mary Kay Bergman (ang.). The Ghostbuster's Fan Forum interview at MKBmemorial.com, 20 października 1999. [dostęp 2013-05-05].
  7. Weird Al Yankovic: Ask Al: Questions from February 2000. (ang.). [dostęp 2013-05-05]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  8. A Conversation with... Dino Andrade (ang.). Mary Kay Bergman memorial, 2000. [dostęp 2013-05-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (5 grudnia 2010)].
  9. A Conversation With... Dino Andrade (ang.). Mary Kay Bergman memorial, 2000. [dostęp 2013-05-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (8 września 2012)].
  10. a b Mary Kay Bergman (ang.). Find a Death. [dostęp 2013-05-05].
  11. Kristin Lemmerman: Mary Kay Bergman, voice-over actress, dead (ang.). 17 listopada 1999. [dostęp 2013-05-05].
  12. Official obituary (ang.). Mary Kay Bergman memorial, 2000. [dostęp 2013-05-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (13 października 2007)].
  13. You’re the Voice: Grey DeLisle (ang.). 2010. [dostęp 2013-05-05].
  14. South Park: Female Voices And Mary Kay Bergman (ang.).

Linki zewnętrzne