Maryla Rodowicz

Maryla Rodowicz

Maryla Rodowicz (2017)
Imię i nazwisko	Maria Antonina Rodowicz
Pseudonim	Maryla Rodowicz
Data i miejsce urodzenia	8 grudnia 1945 Zielona Góra
Instrumenty	gitara akustyczna
Typ głosu	kontralt
Gatunki	pop, rock, world music, adult contemporary[1], muzyka folkowa, pop-rock, poezja śpiewana[2]
Zawód	piosenkarka, gitarzystka, aktorka
Aktywność	od 1962
Wydawnictwo	Polskie Nagrania „Muza”, PolyGram Polska, Universal Music Polska, Sony Music Entertainment Poland
Powiązania	Agnieszka Osiecka, Marek Grechuta, Seweryn Krajewski, Helena Vondráčková, Stan Borys, T-raperzy znad Wisły, Donatan, Sławek Uniatowski
Odznaczenia
Strona internetowa

Maryla Rodowicz, właśc. Maria Antonina Rodowicz (ur. 8 grudnia 1945 w Zielonej Górze) – polska piosenkarka^[1][2], gitarzystka^[3] i aktorka, była lekkoatletka.

W okresie nastoletnim trenowała lekkoatletykę. Zdobywczyni brązowego medalu w biegu na 80 m przez płotki na Mistrzostwach Polski Młodzików 1959 i złotego medalu w sztafecie 4 × 100 m na Mistrzostwach Polski Młodzików 1962. Równocześnie z karierą sportową rozwijała się jako piosenkarka, w 1962 wzięła udział w eliminacjach do I Festiwalu Młodych Talentów w Szczecinie. Profesjonalną karierę muzyczną rozpoczęła w 1967 startem na Festiwalu Piosenki i Piosenkarzy Studenckich w Krakowie oraz zrealizowaniem nagrań w Radiowym Studiu Piosenki Polskiego Radia. Fonograficznie zadebiutowała w 1970 albumem studyjnym pt. Żyj mój świecie. Od tamtej pory wydała ponad 20 polskojęzycznych płyt, a także po jednym albumie z repertuarem w języku angielskim, czeskim, niemieckim i rosyjskim^[4]. Za sprzedaż albumów w Polsce uzyskała pięć platynowych płyt i trzy złote. Uczestniczyła w wielu festiwalach muzycznych, m.in. Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu i festiwalu sopockim, ponadto koncertowała po Europie, Ameryce i Azji oraz w Australii.

Pozostaje jedną z najpopularniejszych piosenkarek w historii polskiej muzyki rozrywkowej, uważana także za ikonę polskiej muzyki rozrywkowej i największą gwiazdę rodzimego show-biznesu. Ze względu na swój dorobek oraz wkład w rozwój krajowej popkultury często nazywana jest „królową polskiej piosenki”. W dorobku ma ok. 2 tys. piosenek^[5], w tym przeboje, takie jak: „Ballada wagonowa”, „Małgośka”, „Futbol, futbol, futbol”, „Sing-Sing”, „Remedium”, „Gaj”, „Niech żyje bal”, „Łatwopalni”, „Bar przed zakrętem”, „Wszyscy chcą kochać”, „Jest cudnie” czy „Pełnia”. Laureatka wielu nagród muzycznych i odznaczeń, w tym Złotego Krzyża Zasługi, Krzyża Kawalerskiego i Krzyża Komandorskiego Orderu Odrodzenia Polski i Złotego Medalu „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.

Równocześnie z działalnością muzyczną zagrała w kilku filmach i serialach telewizyjnych, użyczyła głosu jednej z postaci serialu animowanego SpongeBob Kanciastoporty, była jurorką w programie rozrywkowym Gwiezdny Cyrk i trzykrotnie w finale krajowych eliminacji do Konkursu Piosenki Eurowizji oraz trenerką w programie The Voice Senior.

Rodzina i edukacja

Urodziła się 8 grudnia 1945^[6] w Zielonej Górze^[7]. Jest córką Janiny z domu Szymkowskiej (1924–2017)^[8] i Wiktora (ur. 1907) Rodowiczów. Ojciec Maryli skończył dwa fakultety – entomologię i prawo^[9]. Pracował na Uniwersytecie im. Stefana Batorego (zob. wysiedlenie Polaków z Kresów Wschodnich 1944–1946), a po wojnie prowadził własną księgarnię w Zielonej Górze^[6]. Matka pochodziła z rodziny związanej z teatrem, była plastykiem-dekoratorem^[10] i śpiewała w chórze spółdzielczym we Włocławku^[11]. Rodzina Maryli Rodowicz w większości pochodzi z Wilna^[5], a wielu jej przodków pochowanych jest na tamtejszym cmentarzu Bernardyńskim^[12]. Jej dziadkowie prowadzili aptekę „Pod Łabędziem” koło Ostrej Bramy^[13], babka ponadto śpiewała w chórze katedralnym w kościele Świętego Ducha w Wilnie^[14]. Ze strony ojca natomiast, artystka ma pochodzenie rosyjskie i żmudzińskie^[15], a przez swoją babkę była spokrewniona z Czesławem Niemenem^[16]. W 1948 ojciec Maryli trafił do więzienia za wileńską działalność polityczną^[6][17], a pięć lat później objęła go amnestia^[18]. Maryla w tym czasie przeprowadziła się z matką i starszym bratem Jerzym do Włocławka^[19]. Po tym, jak jej ojciec wyszedł z więzienia, jej rodzice od razu się rozwiedli^[18]. Po rozwodzie rodziców opiekę nad córką powierzono matce, a nad synem – ojcu^[6]. Ich ojciec zmarł na raka płuc^[18].

W dzieciństwie chodziła do przedszkola prowadzonego przez siostry zakonne^[20]. Od ósmego roku życia nie ma bliskich związków z Kościołem^[21]. Podczas bierzmowania przyjęła imię Teresa^[20]. W 1956 ukończyła podstawową szkołę muzyczną w klasie skrzypiec^[22]. Jest absolwentką I Liceum Ogólnokształcącego im. Ziemi Kujawskiej we Włocławku^[23] i Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie^[24] na specjalizacji żeglarstwo i gimnastyka lecznicza^[23]. Tytuł jej pracy dyplomowej brzmiał: „Próba oceny światopoglądu młodzieży w szkole przyzakładowej Warszawa”^[25]. Przed podjęciem studiów na AWF w 1965 bez powodzenia zdawała na studia w Akademii Sztuk Pięknych^[10]. W 1966, opuściwszy rok akademicki w wyniku doznanej kontuzji^[26], odrzuciła ofertę rozpoczęcia nauki w PWST w Warszawie^[27]. W czasie studiów dorabiała, myjąc okna na wysokości^[28].

Jako dziecko śpiewała i tańczyła w zespole dziecięcym we Włocławku^[29], ponadto uczęszczała na zajęcia baletowe^[30]. W czasach licealnych zaczęła grać na gitarze, czego nauczył ją szkolny kolega^[31]. W 1961, będąc uczennicą dziewiątej klasy liceum, zaczęła występować w szkolnym zespole estradowym^[32]. Jeszcze przed ukończeniem 18. roku życia zaczęła zarabiać, pracując jako inwentaryzatorka w PSS „Społem”^[33].

Kariera sportowa

W młodości czynnie uprawiała lekkoatletykę – trenowała skok w dal^[23], sprint^[32] i biegi płotkarskie^[34]. Trenowała m.in. w Włocławskim Klubie Sportowym „Kujawiak”^[32]. Ponadto hobbistycznie trenowała narciarstwo^[35]. W 1959 zdobyła brązowy medal^[35] w biegu na 80 metrów przez płotki na mistrzostwach Polski młodzików^[36]. W 1962 zajęła pierwsze miejsce w sztafecie 4 × 100 metrów na Lekkoatletycznych Mistrzostwach Polski Młodzików w Olsztynie^[23]. W 1966 doznała kontuzji (zwichnięcie stawu barkowego), wskutek której musiała przerwać treningi oraz rozpocząć kilkumiesięczną rehabilitację^[23].

W latach 60. została członkiem akademickiego „Yacht Klubu”, który działał w Katowicach^[37].

W dorosłym życiu rozpoczęła amatorskie treningi gry w tenisa^[38].

Kariera zawodowa

Lata 60.

Na profesjonalnej scenie muzycznej zadebiutowała w 1962 występem w eliminacjach do I Festiwalu Młodych Talentów w Szczecinie^[23]. Chociaż została zakwalifikowana do finału, nie wystąpiła w nim, ponieważ termin finału zbiegł się z Lekkoatletycznymi Mistrzostwami Polski Młodzików^[23]. W 1963 wystąpiła z piosenką „Alu, Alu” w finale II Festiwalu Młodych Talentów w Szczecinie^[39]. W sierpniu 1965 została wokalistką w bigbitowym zespole Szejtany^[23], który działał w studenckim klubie „Relaks”^[39]. W listopadzie zdobyli pierwsze miejsce na warszawskim przeglądzie zespołów bigbeatowych w klubie „Finka”^[40]. Po dwóch latach współpracy w 1967 odeszła z zespołu^[27].

Latem 1966^[40] związała się ze studenckim kabaretem Gag^[39], który działał pod przewodnictwem kompozytora Jerzego Andrzeja Marka i poety Adama Kreczmara^[41]. Wystąpiła na Przeglądzie Piosenki Studenckiej w Lublinie^[23], a latem zdobyła główną nagrodę na Giełdzie Piosenki w Częstochowie za wykonanie piosenki „Jak cię miły zatrzymać”, którą następnie nagrała Teresa Tutinas^[32]. Pod koniec listopada otrzymała pierwszą nagrodę za piosenki „Jak cię miły zatrzymać” i autorskie „Pytania” na VI Studenckim Festiwalu Piosenki w Krakowie^[23][41], do którego zgłosiła się za namową ówczesnego chłopaka^[11]. W nagrodę wyleciała do Wielkiej Brytanii, gdzie odbyła dwutygodniową trasę koncertową wraz z chórem Politechniki Szczecińskiej^[42]. Ponadto rozpoczęła współpracę m.in. z Wojciechem Młynarskim, Janem Borkowskim i Piotrem Kaczkowskim, dzięki którym zaczęła regularnie gościć na antenie Programu III Polskiego Radia^[43]. Na początku 1968 premierę miał film pt. Kulig, w którym zaśpiewała trzy piosenki Adama Sławińskiego^[23]: „Jeszcze zima”, „Trzy, może nawet cztery dni” i „Walc na trzy pas”. Również w 1968 po raz pierwszy wystąpiła na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu^[27], występując w koncercie „Debiutów” z zainspirowanymi amerykańskim folkiem utworami „Zabierz moje sukienki” i „Co ludzie powiedzą” podczas 6. edycji festiwalu^[44]. Dokonała również pierwszych nagrań dla Radiowego Studia Piosenki Program III Polskiego Radia^[3][37], a także wystąpiła na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Bratysławie^[27] i na Festiwalu „Złotego Klucza” w Karlowych Warach^[11]. Od listopada 1968 na koncertach zaczął towarzyszyć jej zespół „Maryla Rodowicz i Jej Gitarzyści”^[40], w którym grali Grzegorz Pietrzyk i Tomasz Myśków^[37]. Również w 1968 wystąpiła gościnnie w filmie Kulig.

Od 26 do 29 czerwca 1969 występowała na 7. KFPP w Opolu; 26 czerwca wystąpiła podczas koncertu „Maraton kabaretowy”, na którym odebrała nagrodę Przewodniczącego Towarzystwa Przyjaciół Opola za wykonanie piosenki „Mówiły mu”, 28 czerwca uczestniczyła z piosenką „Za duże buty” w koncercie „Premier”, a dzień później na koncercie „Mikrofon i Ekran” (ponownie z „Mówiły mu”)^[42]. W lipcu zrealizowała nagrania w studiu w Londynie, gdzie zarejestrowała piosenki „Mówiły mu” i „Zakopane” w wersji anglojęzycznej^[45][11] – jako „Love Doesn’t Grow on Trees” i „Empty Spaces”^[41]. 24 sierpnia z piosenką „Mówiły mu” wystąpiła w trakcie „dnia płytowego” w ramach 9. Międzynarodowego Festiwalu Piosenki w Sopocie^[46]. Pod koniec września zdobyła trzecią nagrodę i nagrodę dziennikarzy na III Międzynarodowym Festiwalu Piosenki Politycznej w Soczi, gdzie zaśpiewała trzy piosenki: „Żyj mój świecie”, „Za duże buty” i „Ech darogi”^[37]. Zagrała recital na Festiwalu FAMA w Świnoujściu^[40]. Została nagrodzona Srebrnym Gwoździem Sezonu Plebiscytu Popularności Czytelników „Kuriera Polskiego”^[40] i statuetką „Złotej Kotwicy” w kategorii „wokalistka”^[47] oraz wyróżniona tytułami: „piosenkarki roku” w plebiscycie rozgłośni radiowych^[29], „solistki roku” w plebiscycie radiowej Listy Przebojów^[48] i „najpopularniejszej piosenkarki w kraju” w plebiscycie „Złote dziesiątki Musicoramy ’69”^[49].

Lata 70.

Na początku 1970 wydała swój debiutancki album studyjny pt. Żyj mój świecie^[29], za który odebrała status złotej płyty^[50] dzięki sprzedaży w ponad 170 tys. egzemplarzy^[51][52]. W czerwcu wystąpiła na 8. KFPP w Opolu, na którym odebrała nagrodę Telewizji Polskiej za wykonanie piosenki „Jadą wozy kolorowe”^[11]. W lipcu wystąpiła z utworem „To było w maju...” na Festiwalu Piosenki Żołnierskiej w Kołobrzegu^[53], a także uczestniczyła w koncercie „Pop 70” w ramach festiwalu w Palermo^[25]. W sierpniu zajęła trzecie miejsce z piosenką „Jadą wozy kolorowe” w międzynarodowym finale 10. festiwalu sopockim. We wrześniu zagrała pierwsze koncerty w Czechosłowacji^[25], początkowo występowała jako support zespołu The Rebels, następnie dawała samodzielne występy^[54]. Nagrała też dwa single na tamtejszy rynek muzyczny: „Podivín” i „Kolibaj się, kolibaj”, będące czeskojęzycznymi wersjami piosenek „Let It Be” grupy The Beatles i „Ballady wagonowej”^[55]. Również w 1970 wystąpiła w śpiewogrze Na szkle malowane, zagrała na międzynarodowym festiwalu piosenki w Varadero na Kubie^[56], po raz drugi została nagrodzona Srebrnym Gwoździem Sezonu Plebiscytu Popularności Czytelników „Kuriera Polskiego” oraz zagrała epizodyczną rolę w filmie Mały. W czerwcu 1971 odebrała nagrodę główną Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej za wykonanie piosenki „Z tobą w górach” na 9. KFPP w Opolu^[57]. Dzień przed występem została porzucona przez ówczesnego narzeczonego, co negatywnie wpłynęło na jej formę^[58]. Wydała też drugi album studyjny pt. Wyznanie^[59], wykonała w duecie ze Zbigniewem Hołdysem utwór „Powołanie” na 5. Festiwalu Piosenki Żołnierskiej w Zielonej Górze^[60], po raz trzeci otrzymała też Srebrny Gwóźdź Sezonu Plebiscytu Popularności Czytelników „Kuriera Polskiego”^[55] oraz wyjechała w pierwszą trasę koncertową po ZSRR i Czechosłowacji^[55]. Od 21 do 24 czerwca 1972 uczestniczyła w 10. KFPP w Opolu: pierwszego dnia festiwalowego wykonała piosenkę „Gdzie są te łąki” w koncercie „Witamy po raz dziesiąty”, dzień później zaśpiewała utwór „Kochaniem, pragnieniem” w koncercie „Komu piosenkę”, a 24 czerwca zaprezentowała obie kompozycje w koncercie „Mikrofon i Ekran”. Wydała również album pt. Maryla Rodovićzova przeznaczony na rynek czechosłowacki^[61].

20 czerwca 1973 otrzymała wyróżnienie za piosenkę „Diabeł i raj” w koncercie „Premier” na 11. KFPP w Opolu^[62]. Z utworem wystąpiła także trzy dni później podczas finałowego koncertu festiwalowego pt. „Mikrofon i Ekran”. Była także jedną z uczestniczek Międzynarodowego Festiwalu „Bratysławska Lira” w Bratysławie, Festiwalu „Złoty Orfeusz” w Słonecznym Brzegu^[63], Festiwalu Piosenki w Splicie oraz na Światowym Festiwalu Młodzieży i Studentów w Berlinie. W sierpniu otrzymała Grand Prix du Disque oraz nagrodę publiczności na 13. Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Sopocie, na którym zaśpiewała trzy utwory: „A gdzie to siódme morze”, „Diabeł i raj” oraz „Małgośka”^[64]. Wydała album, zatytułowany po prostu Maryla Rodowicz, oraz pierwsze single na rynek niemiecki. Otrzymała też Nagrodę Ministra Kultury NRD, uczestniczyła w filmie telewizyjnym Nareszcie razem (wraz z Urszulą Sipińską) oraz zagrała koncerty w NRD^[52] i Czechosłowacji. We wrześniu wystąpiła na festiwalu „L’Humanite” w Paryżu^[65]. Zapowiedziała również wydanie anglojęzycznej wersji przeboju „Małgośka” w 1974^[66], a także została zgłoszona wraz ze Stanem Borysem jako polscy kandydaci na Międzynarodowe Targi Płytowe 1974 w Cannes^[65]. Jej menedżerem był wówczas Andrzej Smereka^[52]. W 1974 otrzymała wyróżnienie za piosenkę „Urodzajny rok” wykonaną podczas koncertu „Rock przez cały rok” w ramach 12. KFPP w Opolu^[67]. Festiwalową piosenkę nagrała na potrzeby udziału w imprezie dożynkowej, jednak nie dojechała na występ z powodu kontuzji doznanej w wypadku samochodowym^[68]. Również w 1974 wydała trzeci polskojęzyczny album studyjny pt. Rok^[69] oraz uczestniczyła z piosenką „Futbol” w ceremonii otwarcia Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej w Monachium^[70]. Po latach przyznała, że „wstydzi się” nagrania tego utworu i określiła go mianem „bardzo złego”^[71]. Również w 1974 nawiązała współpracę z kompozytorem Jackiem Mikułą, otrzymała po raz czwarty nagrodę Srebrnego Gwoździa Sezonu Plebiscytu Popularności Czytelników „Kuriera Polskiego”, znalazła się na drugim miejscu z piosenką „Małgośka” w plebiscycie „Non Stopu” za rok 1973 oraz została uhonorowana Złotym Krzyżem Zasługi^[72]. 4 maja 1975 odbyła się premiera oratorium Katarzyny Gärtner i Ernesta Brylla Zagrajcie nam dzisiaj wszystkie srebrne dzwony, w którym śpiewała^[73]. W czerwcu kilkukrotnie występowała podczas 13. KFPP w Opolu: w koncercie „Premier” w duecie z Czesławem Niemenem wykonali „Pieśń ocalenia”, w koncercie przebojów „Do łezki łezka” oraz w duecie z Danielem Olbrychskim z utworem „Wrócą chłopcy z wojny” w koncercie „Mikrofon i ekran”^[74].

W 1976 uczestniczyła w Koncercie Przebojów na 14. KFPP w Opolu, a także na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Sopocie i Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Stambule, gdzie zaśpiewała utwór „Nie ma jak pompa”^[75]. Wydała też czwarty album studyjny pt. Sing-Sing. Została nagrodzona Gwoździem Sezonu 76, Złotym Medalem Estrady, Star of Year (tytuł przyznawany przez brytyjski „Music Week”), Nagrodą „Kukułki” przyznawana przez „Radiokurier” oraz tytułem „wokalistki roku” w plebiscycie miesięcznika „Non Stop”. Koncertowała w NRD i wzięła udział w dwudziestu programach telewizyjnych, w tym m.in. Maryla 2000 w Sali Kongresowej. W czerwcu 1977 wystąpiła na 15. KFPP w Opolu w koncertach pt. „Z piosenką bliżej”, „Nastroje, nas troje” i „Mikrofon i Ekran”, a także „PasTele”, na którym odebrała nagrodę za wykonanie piosenki „Krąży, krąży złoty pieniądz”. Pod koniec sierpnia wystąpiła z piosenkami „Nie ma jak pompa” i „Kolorowe jarmarki” na 1. Międzynarodowym Festiwalu Interwizji w Sopocie, na którym otrzymała nagrodę publiczności^[76]. Ponadto zaczęła występować jako Hilda w spektaklu Marka Grechuty i Jana Kantego Pawluśkiewicza Szalona lokomotywa w reż. Krzysztofa Jasińskiego, wystawianego w Teatrze STU w Krakowie i zawierającym piosenki z tekstami Witkacego^[77][78]. Również w 1977 zagrała epizodyczną rolę w filmie Hak^[79]. W czerwcu 1978 wzięła udział w 16. KFPP w Opolu, gdzie zdobyła pierwszą nagrodę za „Remedium”. Uczestniczyła w telewizyjnym filmie muzycznym Dziewczyna z zapałkami. Koncertowała w Bułgarii, USA i Kanadzie oraz wzięła udział w Festiwalu Młodzieży i Studentów w Hawanie, gdzie spotkała się z Fidelem Castro^[80][81]. W sierpniu wystąpiła poza konkursem podczas 18. Międzynarodowego Festiwalu Piosenki w Sopocie^[82]. Wydała album pt. Wsiąść do pociągu. W 1979 odbyła trasę koncertową na Węgrzech. Uczestniczyła z piosenką „Konie” na Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze^[83]. Od 23 do 30 czerwca brała udział w 17. KFPP w Opolu. Została również uhonorowana Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski^[84]. Zdobyła również tytuł „wokalistki roku” oraz wydała album studyjny pt. Cyrk nocą, który uzyskał status złotej płyty.

Lata 80.

Na początku lat 80. zdobyła trzecią nagrodę na Festiwalu Muzyki Country „Tulsa International Mayfest” w Tulsa w Oklahomie oraz na Festiwalu Muzyki Country w Independent w stanie Kansa^[85]. Nawiązała współpracę z trio wokalnym „Gang Marcela”. Uczestniczyła w cyklu programów telewizyjnych z piosenkami dla dzieci pt. Spotkanie dobrych znajomych. W czerwcu miała wziąć udział z piosenką „Hej żeglujże, żeglarzu” w koncercie „Premier” podczas 18. KFPP w Opolu, jednak – jak doniosła organizatorom Krystyna Prońko^[86] – utwór łamał ówczesny regulamin, ponieważ został wyemitowany publicznie w radiu przed rozegraniem festiwalu (na antenie Trójki), dlatego wykonała go poza konkursem^[87]. Za inny utwór, „Leżę pod gruszą”, zdobyła trzecią nagrodę na festiwalu^[87]. Koncertowała w ZSRR oraz klubach Chicago i Nowego Jorku.

W 1981 wystąpiła na koncercie „Premier” w ramach 19. KFPP w Opolu. Wydała kolejny longplay pt. Święty spokój. Koncertowała w ZSRR oraz klubach Chicago i Nowego Jorku. W 1982 założyła zespół Różowe Czuby, który był żartobliwą próbą nawiązania do stylu punk^[88]. Po wprowadzeniu stanu wojennego zakazano emisji piosenki „Dentysta-Sadysta” z repertuaru zespołu^[20]. W 1983 koncertowała po ZSRR oraz wystąpiła w koncercie „Dwadzieścia lat minęło” w ramach 20. KFPP w Opolu, który odbył się po roku przerwy spowodowanej stanem wojennym^[81]. W tym samym roku wydała też album studyjny, zatytułowany po prostu Maryla Rodowicz. W 1984 na terenie ZSRR ukazał się longplay, również zatytułowany Maryla Rodowicz, który uzyskał nakład bliski około 10 mln egzemplarzy. Uczestniczyła w Festiwalu Młodzieży i Studentów w Moskwie^[89] oraz 21. Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Sopocie^[90]. Następnie ruszyła w kolejną trasę koncertową po ZSRR oraz Chicago i Nowym Jorku.

W 1985 otrzymała nagrodę dziennikarzy za piosenkę „Niech żyje bal”, którą zaśpiewała podczas koncertu „Przebojów” w ramach 22. KFPP w Opolu^[91]. W trakcie festiwalu wykonała również piosenkę „Adios pomidory” w duecie z Andrzejem Rosiewiczem^[91]. Wydała longplay pt. Był sobie król. W 1986 wystąpiła na festiwalu Polish Extravaganza w klubie Studio 54 w Nowym Jorku^[85], ponadto uczestniczyła w 23. KFPP w Opolu, Festiwalu Muzyki Country Mrągowo ’86 i 22. Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze. Została uhonorowana Dyplomem Ministra Spraw Zagranicznych za wybitne zasługi w upowszechnianiu kultury polskiej za granicą. Wydała longplay pt. Gejsza nocy oraz odbyła trasę koncertową po ZSRR. W 1987 wystąpiła na 24. KFPP w Opolu, na którym za piosenkę „Polska Madonna” otrzymała nagrodę dziennikarzy^[92]. Odebrała również „Karolinkę”, czyli nagrodę za 20-lecie profesjonalnej pracy estradowej, a także Nagrodę I stopnia Ministra Kultury i Sztuki za całokształt działalności. Wydała kolejny longplay pt. Polska Madonna. Koncertowała w Australii. Również w 1987 zagrała w filmie dla telewizji radzieckiej Czerwcowa fotografia^[93], a rok później pojawiła się w roli Linelli Carmello de Bazar w filmie Pan Kleks w kosmosie.

W latach 1988–1990 brała udział w 25.^[94] i 27. KFPP w Opolu. W 1988 uczestniczyła w pierwszym Festiwalu Piosenki Polskiej w Witebsku, a na przełomie 1988 i 1989 zagrała koncerty w Jerozolimie i Tel Awiwie^[95]. W 1989 uczestniczyła w Międzynarodowym Festiwalu Radiowym w San Remo i w międzynarodowym festiwalu w Szanghaju^[95], a także wystąpiła na koncercie Polska wita Miss Świata organizowanym dla Anety Kręglickiej po powrocie z wygranych przez nią wyborów Miss World 1989^[96].

Lata 90.

W 1990 wydała longplay pt. Absolutnie nic, który był jej jedenastym albumem na polskim rynku. W 1991 wydała pierwszą w swojej dyskografii płytę kompaktową pt. Full, która zawierała nowe wersje jej największych przebojów. W 1992 koncertowała w Kanadzie i Szwajcarii, a także uczestniczyła w międzynarodowym Pikniku Muzyki Country Sopot ’92 i 30. KFPP w Opolu, gdzie otrzymała nagrodę Grand Prix za całokształt twórczości^[97], jak również na 29. Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Sopocie, gdzie została nagrodzona Bursztynowymi Laurami i Bursztynowym Słowikiem za twórczość estradową^[98].

Maryla Rodowicz i Krzysztof Kolberger (po prawej) podczas występu w więzieniu przy ul. Kleczkowskiej we Wrocławiu, 1991

W 1993 wzięła udział w 31. KFPP w Opolu oraz w nagraniach telewizyjnych: Kabaretowa Lista Przebojów, Piosenki z butiku i Szansa na sukces. W 1994 wzięła udział w 32. KFPP w Opolu. Nagrała album pt. Marysia biesiadna z piosenkami biesiadnymi, który okazał się jej największym komercyjnym sukcesem w Polsce – uzyskał status podwójnie platynowej płyty, rozchodząc się w ponad ćwierćmilionowym nakładzie^[99]. W ramach promocji albumu zagrała koncert pt. „Marysia biesiadna” dla TV Kraków oraz cykl koncertów pod hasłem „Gala Piosenki Biesiadnej”. W tym samym roku otrzymała Nagrodę Artystyczną Polskiej Estrady „Prometeusz ’94”.

W 1995 nagrała album pt. Złota Maryla, który promowała przebojem „Dworzec”, sprzedanym w nakładzie ponad 60 tysięcy sztuk. Otrzymała muzyczną nagrodę programu „Teleexpress”. Również w 1995 zagrała epizodyczną rolę Pani Twardowskiej w filmie Dzieje mistrza Twardowskiego. We wrześniu 1996 zasiadała w jury Festiwalu Polskich Wideoklipów Yach Film^[100]. 19 października 1996 wydała trzypłytowe wydawnictwo pt. Antologia, zawierające jej największe przeboje – składankę można było kupić zarówno w box secie^[101], jak i pojedynczo^{[102][103][104]}. Za pierwszą część albumu odebrała certyfikat złotej płyty^[105], sprzedając go w ponad 50-tysięcznym nakładzie^[106]. Uczestniczyła również w 33. KFPP w Opolu w koncercie „Kwiaty we włosach” poświęconym twórczości Krzysztofa Klenczona, a także wystąpiła na 35. festiwalu sopockim^[107]. W 1997 otrzymała nagrodę „Mateusz” dla „wybitnej osobowości rozrywkowej” przyznaną przez Program 3 Polskiego Radia. Wydała dwupłytową kompilację pt. Tribute to Agnieszka Osiecka: Łatwopalni zawierającą mniej znane piosenki Osieckiej nagrane przez Rodowicz w ciągu jej całej kariery oraz premierową piosenkę „Łatwopalni” stworzoną ku pamięci zmarłej poetki przez Jacka Cygana i Roberta Jansona^[108]. Utwór po raz pierwszy doprowadził Rodowicz na sam szczyt „Listy przebojów Programu Trzeciego”^[109]. W 1997 uczestniczyła także w 34. KFPP w Opolu w koncercie „Zielono mi” poświęconym Agnieszce Osieckiej^[110][111], a także otrzymała „Super Wiktora” za całokształt twórczości telewizyjnej.

W 1998 wzięła udział w Koncercie Jubileuszowym „Pamiętajcie o ogrodach” organizowanego w ramach 35. KFPP w Opolu. Latem wystąpiła na 37. festiwalu sopockim, podczas którego odebrała Nagrodę Prezydenta Miasta Sopotu za całokształt twórczości, a jej piosenka „Małgośka” została przebojem 35-lecia w plebiscycie „O!Polskie piosenki”. Wydała także album pt. Przed zakrętem, który uzyskał status złotej płyty, rozchodząc się w nakładzie ponad 80 tys. egzemplarzy^[112]. Płytę promowała przebojem „Bar przed zakrętem”. Została wyróżniona statuetką przyznaną przez widzów programu Jaka to melodia?. W 1999 wzięła udział w trasie koncertowej w cyrkach obejmującej 10 miast, a także uczestniczyła w koncercie na Placu Czerwonym w Moskwie z okazji 750-lecia miasta. Zdobyła pierwsze miejsce wśród wokalistek w plebiscycie „Polityki” – „Piosenkarze, piosenkarki i zespoły XX wieku”, otrzymała nagrodę „Grubej Ryby” od Radia Kolor „za najbardziej zmysłowy głos”, tytuł „najpopularniejszej piosenkarki” rankingu OBOP-u oraz Telekamerę w kategorii „najpopularniejsza wokalistka”. 22 listopada wydała album pt. Karnawał 2000 z polskojęzycznymi wersjami największych latynoskich standardów^[113], promowany singlem „Czadu Maryla” z melodią hitu „Maria” Ricky’ego Martina. Dzień przed premierą zagrała koncert promocyjny na warszawskim Torwarze, którego reżyserem był Krzysztof Jasiński, a za choreografię odpowiadał Agustin Egurrola^[114]. Sponsorem koncertu był Jan Kulczyk^[115]. Również w 1999 dołączyła do obsady serialu Polsatu Rodzina zastępcza, w którym przez kolejne 10 lat wcielała się w ciocię Ulę, urzędniczkę Ministerstwa Obrony Narodowej^[116].

Lata 2000–2009

W 2000 otrzymała Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski^[117]. W marcu koncertowała w Stanach Zjednoczonych oraz wzięła udział w nagraniach z chórem gospel w Los Angeles. W tym samym roku brała udział w koncercie „Tyle słońca” pamięci Anny Jantar. Uczestniczyła w koncercie w Wadowicach z okazji 80. urodzin Jana Pawła II. Brała udział w koncercie z okazji „75-lecie Polskiego Radia”. Odbyła ponadto trasę koncertową „Niebieskie Lato z Marylą”, zorganizowaną przez Radio Zet. Trasę udokumentowano na pierwszym w jej karierze koncertowym albumie pt. Niebieska Maryla^[118], który zyskał status złotej^[119] za sprzedaż w ponad 35-tysięcznym nakładzie^[120]. W 2001 wydała płytę pt. 12 najpiękniejszych kolęd, którą była dołączana jako dodatek do magazynu „Pani Domu”^[121], a także prowadziła telewizyjne programy rozrywkowe: Tour de Maryla – Viva Italia! i Tour de Maryla – Ole!.

W 2002 koncertowała w Chicago i Nowym Jorku. Brała udział w 40-leciu Festiwalu Piosenki Studenckiej w Krakowie. 26 października odebrała statuetkę „Gwiazdy Telewizji Polskiej” za „osobowość estradową” podczas koncertu galowego z okazji 50-lecia TVP^[122]. Również w 2002 zaśpiewała na koncercie z okazji „80 lat Polskiego Radia”. 5 listopada wydała płytę pt. Życie ładna rzecz^[123]. W grudniu wystąpiła w koncercie charytatywnym I ty możesz zostać św. Mikołajem na Starym Rynku w Poznaniu^[124] oraz koncertu Kolęda w Libanie, który został zorganizowany dla polskich żołnierzy w Bazie Wojskowej ONZ w Libanie^[125]. Wystąpiła również w trakcie koncertu sylwestrowego Sylwester z Jedynką^[126]. 3 kwietnia 2003 wystąpiła w Moskwie na Kremlu. Wyruszyła w trasę koncertową promującą płytę pt. Życie ładna rzecz, a także wydała album dla fanów pt. Sowia Wola, który ukazał się w limitowanym nakładzie 35 egzemplarzy^[127]. W czerwcu wystąpiła podczas koncertów „Premiery” i „40/40” w ramach 40. KFPP w Opolu, gdzie odebrała Grand Prix^[128]. Otrzymała Grand Prix na 41. Studenckim Festiwalu Piosenki w Krakowie za „całokształt działalności artystycznej”. 15 grudnia odbyła się premiera płyty pt. Maryla Rodowicz – Největší hity, wydanej przez czeski Universal Music. W styczniu 2004 ukazała się limitowana płyta pt. Maryla Rodowicz i przyjaciele, która została wydana z okazji 85-lecia PKO BP^[129]. W marcu wyruszyła w trasę po Ameryce Północnej, obejmującą siedem koncertów: sześć w Stanach Zjednoczonych (Detroit, Chicago, Trenton, Lodi i Nowy Jork) i jeden w Kanadzie (Toronto). 30 kwietnia wzięła udział w koncercie „Anioły Europy” na wrocławskim rynku z okazji wejścia Polski do Unii Europejskiej. Rodowicz wykonała początek Carminy Burany Carla Orffa i Va’Pensiero z opery „Nabucco” Giuseppe Verdiego. 1 i 2 maja śpiewała w koncercie 25. Przeglądu Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu poświęconym twórczości Seweryna Krajewskiego. 2 maja 2004 wystąpiła podczas koncertu „Dwa kolory”, zorganizowanego na Starym Mieście we Wrocławiu z okazji Święta Barw Narodowych^[130]. W czerwcu wystąpiła na dwóch koncertach charytatywnych na rzecz Fundacji Ewy Błaszczyk oraz Anny Dymnej. 15 lipca wystąpiła na Festiwalu Kultury Romów w Ciechocinku. 27 września zaśpiewała na koncercie galowym VII edycji konkursu „Pamiętajmy o Osieckiej”. 14 października zdobyła nagrodę „Złoty Wołek” na koncercie z okazji 50. urodzin Jana Wołka. 30 października zagrała koncert w Sankt Petersburgu. 7 grudnia odebrała nagrodę „Busola”, przyznaną przez redakcję „Przeglądu Tygodniowego” za „osobowość, która nigdy nie daje wygrać sile przyzwyczajenia”. 12 grudnia wzięła udział w koncercie transmitowanym na żywo przez Program III Polskiego Radia, który odbył się w radiowym Studio M im. Agnieszki Osieckiej. 16 grudnia odebrała w Moskwie nagrodę Ministra Spraw Zagranicznych Rosji za działalność artystyczną i zasługi w zbliżeniu kultury polskiej i rosyjskiej. Również w 2004 wydała drugi album dla fanów pt. Wola 2 – Hopsasa, który został wydany w 45 egzemplarzach^[131].

W styczniu 2005 wzięła udział w finale Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy w Kutnie i uczestniczyła w gali rozdania „Telekamery 2005”, a także wzięła udział w nagraniach charytatywnego singla „Pokonamy fale”, który powstał z myślą o ofiarach trzęsienia ziemi na Oceanie Indyjskim^[132]. 6 lutego wystąpiła podczas koncertu charytatywnego Pokonamy fale, podczas którego zebrano pieniądze na rzecz programu Adopcja na odległość wspierającego ofiary tragedii^[132]. 7 lutego poleciała do Iraku, gdzie wystąpiła w bazie wojskowej w Diwanii; generał dywizji Andrzej Ekiert przyjął ją w poczet żołnierzy pełniących służbę w składzie Polskiego Kontyngentu Wojskowego w Iraku. W maju cztery jej piosenki – „Niech żyje bal”, „Sing-Sing”, „Mówiły mu” i „Małgośka” – zajęły cztery pierwsze miejsca w czterech zaproponowanych przez organizatorów kategoriach plebiscytu Programu I Polskiego Radia „80/80” (80 przebojów na 80-lecie Polskiego Radia). Na 42. KFPP w Opolu podczas koncertu „Wielkie, większe, największe” z okazji 80-lecia Polskiego Radia zaśpiewała dwie spośród czterech piosenek uznanych za największe przeboje radiowe 80-lecia. Otrzymała także od prezesa PR wyróżnienie – Honorowy Złoty Mikrofon Polskiego Radia^[133]. Między 25 czerwca a 25 sierpnia zagrała 18 koncertów w ramach trasy „Magiczne Lato z Radiem 2005”^[134][135]. 3 września zagrała recital podczas 42. festiwalu sopockiego^[136]. 23 września wydała album pt. Kochać, na który nagrała piosenki z tekstami autorstwa Katarzyny Nosowskiej^[137]. Za album uzyskała certyfikat złotej płyty^[138]. Wydała też kolejny, trzeci album dla fanów pt. Maryla Voila! Hopsasa^[139]. 31 grudnia uświetniła występem koncert sylwestrowy Sylwester pod Dobrą Gwiazdą organizowany we Wrocławiu przez TVP2^[140].

W 2006 nagrała piosenkę „Za Janasa” z okazji XVIII Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej. W lutym 2006 zasiadła w komisji jurorskiej wyłaniającej reprezentanta Polski w Konkursie Piosenki Eurowizji: w 2006^[141] oraz wystąpiła w koncercie charytatywnym Jesteśmy z wami, który został zorganizowany w katowickim „Spodku” na rzecz ofiar katastrofy budowlanej na Śląsku^[142]. Ponadto wydała czwarty album dla fanów pt. Wola 4a, który ukazał się w limitowanym nakładzie 65 sztuk^[143], a w czerwcu odebrała Superjedynkę w kategorii „wykonawca roku” podczas 43. KFPP w Opolu^[144] oraz zaśpiewała piosenki „Hop szklankę piwa” i „Nad zrębem planety” na koncercie dla Marka Grechuty. 27 sierpnia zagrała w koncercie inaugurującym 4. edycję programu Podziel się posiłkiem, relacjonowanym na żywo przez Polsat^[145]. We wrześniu zaśpiewała podczas koncertu wspomnień 43. festiwalu sopockiego^[146] i dostała platynową płytę za album pt. Kochać (za sprzedaż 50 tys. egzemplarzy płyty). Również w 2006 odebrała tytuł „Artystki Bez Granic” oraz nagrodę TV Polonia, a pod koniec roku nagrała utwór „Dwie strony medalu” na potrzeby ścieżki dźwiękowej do serialu TVP o tyle samym tytule. W grudniu wystąpiła podczas koncertu inaugurującego 15. edycję akcji „I ty możesz zostać świętym Mikołajem” w Kwidzynie^[147] i jubileuszowego koncertu Wystarczy chcieć organizowanego przez Fundację Polsat^[148], jak również podczas telewizyjnych koncertów bożonarodzeniowych: „Święta, święta” w bazylice Najświętszego Serca Jezusowego w Warszawie^[149] i „Kolęda w Polsacie” w kościele pod wezwaniem św. Zygmunta w Słomczynie^[150]. Z okazji dziesięciolecia istnienia Fundacji Polsat wzięła udział w nagraniu singla „Wystarczy chcieć”, który wspólnie z nią wykonali też: Edyta Górniak, Mietek Szcześniak, Grzegorz Markowski, Natalia Kukulska i Kayah^[151]. 31 grudnia wystąpiła podczas plenerowego koncertu sylwestrowego na krakowskim Rynku Głównym, emitowanego przez telewizję Polsat^[152].

Maryla Rodowicz na występie podczas Dnia Kolejarza, 2007

W styczniu 2007 nagrała piosenkę „Przyjaciel” w duecie z Rafałem Olbrychskim oraz wystąpiła w kampanii reklamowej RMF FM Najlepsza muzyka na Karnawał^[153]. Wydała w limitowanym nakładzie 100 egzemplarzy album koncertowy pt. Wola na 5, zrealizowany podczas koncertu w Teatrze Polskim^[154]. 19 maja wystąpiła gościnnie w programie rozrywkowym Polsatu Jak oni śpiewają, śpiewając piosenkę „Dziś prawdziwych Cyganów już nie ma” w duecie z Agnieszką Włodarczyk. 8 czerwca wystąpiła na koncercie „TOP” podczas 5. edycji festiwalu TOPtrendy^[155]. 17 czerwca zaśpiewała utwór „Nie spoczniemy” w koncercie dla Seweryna Krajewskiego „Niebo z moich stron” odbywającego się w ramach 44. KFPP w Opolu^[156]. Latem wzięła udział w ogólnopolskiej trasie koncertowej RMF FM: Muzyka najlepsza pod słońcem^[157]. W lipcu zajęła pierwsze miejsce w sondażu TNS OBOP dotyczącego artystów, którzy prezentują najwyższy poziom artystyczny w Polsce^[158]. W styczniu 2008 odmówiła przyjęcia nagrody Złotego Fryderyka za całokształt twórczości, tłumacząc decyzję „dezaprobatą wobec kryteriów, jakimi kieruje się kapituła nagrody, jak i wobec samego składu tejże kapituły”^[159]. W lutym zasiadła w komisji jurorskiej programu Piosenka dla Europy 2008, wyłaniającego reprezentanta Polski w 53. Konkursie Piosenki Eurowizji^[160]. Była także gościnnie jurorką w jednym z odcinków programu Polsatu Jak oni śpiewają. W maju wydała album pt. Jest cudnie, który zawierał akustyczne i folkowe brzmienia nawiązujące do początków jej kariery^[161]. Album w dniu premiery osiągnął status złotej^[162], a po trzech tygodniach sprzedaży – status platynowej płyty za ponad 30 tys. sprzedanych egzemplarzy^[163]. W ramach promocji albumu wystąpiła w czerwcu na 45. KFPP w Opolu z recitalem Maryla Show, w którym zaśpiewała swoje największe przeboje^[164]. We wrześniu była jedną z jurorek w konkursie o nagrodę Bursztynowego Słowika podczas 44. festiwalu sopockiego^[165]. W grudniu wydała album koncertowy, który dołączono do reedycji płyty pt. Jest cudnie, zawierającej ponadto dwa premierowe nagrania, ponadto uczestniczyła w świątecznym odcinku teleturnieju TVP1 Jaka to melodia?^[166], a jej album Jest cudnie nieoficjalnie osiągnął diamentowy nakład 150 tys. egzemplarzy^[167], choć ponad 100 tys. sztuk dołączono w listopadzie po kilkakrotnie niższej cenie do dziennika „Gazeta Wyborcza”^[168], czego nie liczy się w certyfikacji płyt.

Wiosną 2008 była jurorką pierwszej edycji programu rozrywkowego Polsatu Gwiezdny Cyrk^[169] oraz wystąpiła w spocie promocyjnym Radia Złote Przeboje^[170]. W maju była nominowana do nagrody Wiktora w kategorii „gwiazda piosenki i estrady”^[171]. W lipcu zagrała minirecital podczas festiwalu TOPtrendy^[172], a także została nominowana do Róż „Gali” w kategorii „Piękni zawsze”^[173]. 2 sierpnia zagrała koncert w Lidzbarku Warmińskim w ramach ogólnopolskiej trasy koncertowej RMF FM: Muzyka najlepsza pod słońcem^[174]. We wrześniu uczestniczyła w 5. Festiwalu Kultury Żydowskiej „Warszawa Singera”^[175]. 13 października premierę miał album pt. Nasza niepodległa, zawierający utwory patriotyczne, w tym m.in. piosenkę nagraną przez Rodowicz^[176]. W listopadzie była gościem muzycznym w programach Taniec z gwiazdami oraz Jak oni śpiewają. Była również nominowana przez Polską Akademię Muzyczną w Londynie do nagród w ramach plebiscytu „PAM Awards 2008” w trzech kategoriach: „solistka roku”, „piosenka roku” (za singiel „Jest cudnie”) oraz „album roku pop/dance” (za płytę pt. Jest cudnie).

W lutym 2009 wydała album pt. Pro-Fanacja (Swa-Wola 6), który wydała dla fanów w nakładzie 65 egzemplarzy i zawierała piosenki artystki z lat 70. i 80. XX wieku^[177]. W kwietniu została nominowana do Superjedynek w trzech kategoriach: artysta roku, płyta roku i przebój roku. W maju zwyciężyła z piosenką „Ech mała” (utwór zdobył ponad 40% głosów)^[178] w plebiscycie Maj Polskiej Piosenki stworzonym przez radiową „Jedynkę”. Również w maju odmówiła występu podczas 46. KFPP w Opolu, ponieważ organizatorzy nie zgodzili się na jej wspólny występ z Dodą^[179]. W czerwcu zajęła pierwsze miejsce w raporcie Celebrity Monitor, na osobę, która najbardziej z polskich „celebrytów” zasługuje na miano gwiazdy (zdobyła 68,6% głosów)^[180]. 26 czerwca wystąpiła w koncercie „Top” na festiwalu TOPtrendy 2009, a także gościnnie w koncercie jubileuszowym zespołu Golec uOrkiestra^[181]. W lipcu była jedną z gwiazd koncertu Gwiazdy dla Country w Mrągowie^[182], a w sierpniu – koncertu ku czci Czesława Niemena w ramach Sopot Festival 2008^[183]. W grudniu 2009 wystąpiła w świątecznym spocie promocyjnym TVP2^[184]. 31 grudnia wystąpiła podczas koncertu sylwestrowego TVP2 na Placu Wolności w Łodzi, gdzie zaśpiewała recital w duecie z Dodą^[185].

Lata 2010–2019

W 2010 wydała kolejny album dla fanów pt. Seventh Vol.: Samo-Wola, który ukazał się w nakładzie 120 egzemplarzy^[186]. 27 lutego była jedną z gwiazd koncertu z okazji jubileuszu 20-lecia radia RMF FM^[187]. Wiosną 2010 wystąpiła w kampanii reklamowej producenta lodów Koral^[188]. 23 października wystąpiła w koncercie Jedyna taka Dwójka – 40. urodziny z okazji jubileuszu 40-lecia TVP2^[189]. 19 listopada wydała pop-jazzowy album pt. 50^[190], za który kilka miesięcy później otrzymała certyfikat platynowej płyty^[191]. 31 grudnia wystąpiła podczas sylwestrowego koncertu TVP „Sylwester z Dwójką – Imperium gwiazd” we Wrocławiu^[192]. 3 czerwca 2011 wystąpiła na festiwalu TOPtrendy w Sopocie^[193], zajmując piąte miejsce w konkursie „Top” za sprzedaż płyty pt. 50. 10 czerwca wystąpiła 48. KFPP w Opolu, na którym odebrała Superjedynkę w kategorii Superpłyta (za płytę pt. 50) oraz Superjedynkę Superjedynek za najlepszy festiwalowy występ^[194]. Latem brała udział w plebiscycie „My YouTube”, w którym uplasowała się poza czołową piątką najpopularniejszych polskich artystów w serwisie YouTube^[195]. 20 sierpnia zagrała koncert w Elblągu w ramach trasy RMF FM: Muzyka najlepsza pod słońcem^[196]. 25 listopada wydała album pt. Buty 2, zawierający piosenki z premierowymi tekstami Agnieszki Osieckiej^[197]. Za płytę odebrała platynowy certyfikat^[198]. 3 grudnia wystąpiła w koncercie z okazji 15-lecia działalności Fundacji Polsat^[199], a 18 grudnia – w koncercie Cała Polska śpiewa Kolędy organizowanym w Gdańsku przez Radio Plus i TVP1^[200]. 31 grudnia uświetniła występem koncert Polsatu Sylwestrowa noc przebojów w Warszawie^[201].

Maryla Rodowicz, 2012

W 2012 z utworem „Dalej Orły” zajęła trzecie miejsce w konkursie „Moja Piosenka na Euro 2012” organizowanym przed rozpoczęciem Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej^[202], a także startowała w plebiscycie na oficjalny hymn reprezentacji Polski w piłce nożnej^[203]. Była też nominowana do nagrody Wiktora 2011 w kategorii „gwiazda piosenki i estrady”^[204]. 30 marca zagrała drugoplanową rolę w sztuce Trójka do potęgi w reż. Wojciecha Malajkata, powstałej w ramach 50-lecia działalności Programu Trzeciego Polskiego Radia^[205]. 25 maja wystąpiła w koncercie „Top” w ramach festiwalu TOPtrendy 2012^[206], na którym zagrała również jubileuszowy recital pt. „Czterdziestolecie Małgośki”^[207]. Była jedną z artystek biorących udział w trasie Lata z radiem^[208]. 11 listopada zaśpiewała podczas koncertu Śpiewnik Polaka – pieśni patriotyczne i żołnierskie, organizowanego przez TVP z okazji 94. rocznicy odzyskania niepodległości przez Polskę^[209], a 18 grudnia – podczas koncertu jubileuszowego z okazji 20-lecia działalności telewizji Polsat^[210]. 31 grudnia uświetniła występem koncert Sylwester z Dwójką we Wrocławiu^[211].

W 2013 z piosenką „Futbol” znalazła się na piątym miejscu listy „10 największych przebojów nagranych z myślą o piłkarskich Mistrzostwach Świata” sporządzonej przez amerykański magazyn Billboard^[212]. 14 czerwca utworem „Wariatka tańczy” otworzyła koncert „SingSing – SuperDebiuty z Marylą!” w ramach 50. KFPP w Opolu, w którym debiutanci wykonywali jej największe przeboje^[213][214]. Tego dnia odebrała również nagrodę „Super Expressu” za największy przebój Festiwalu w Opolu – piosenkę „Niech żyje bal”^[214], a dzień później wystąpiła na festiwalowym koncercie pt. „Opole! Kocham Cię!” z piosenkami „Rozmowa przez ocean”, „Bardzo smutna piosenka”, „Wielka woda” i „Niech żyje bal”^[215]. Była także jedną z gwiazd tras koncertowych: Lata z Radiem Polskiego Radia^[216] i Złote Przeboje na wakacjach Radia Złote Przeboje^[217]. 12 listopada wystąpiła podczas jubileuszowego koncertu z okazji 10-lecia działalności dziennika „Fakt”^[218]. 25 listopada odebrała nagrodę Różę „Gali” w kategorii „muzyka”^[219]. 31 grudnia wywołała ogólnopolską sensację, występując w kreacji ze sztucznym biustem na koncercie sylwestrowym Polsatu organizowanym na Skwerze Kościuszki w Gdyni^[220][221].

Maryla Rodowicz podczas koncertu z okazji XIX Europejskiego Festiwalu Gwiazd w Międzyzdrojach, 2014

9 kwietnia 2014 zaprezentowała utwór „I warto czekać”, który nagrała z dedykacją dla Ukraińców w związku z napiętą sytuacją w kraju. Jesienią wystąpiła jako gość muzyczny w finale piątej edycji programu TVP2 The Voice of Poland, gdzie wraz z Aleksandrą Nizio wykonała utwór „Wielka woda”. Również w 2014 gościnnie wystąpiła w charakterze jurorki w jednym z odcinków programu TVP1 SuperSTARcie. W lutym 2015 zajęła 11. miejsce w plebiscycie radia RMF FM na „artystę 25-lecia”^[222]. Latem ponownie wystąpiła w trasie Lata z radiem^[223]. 7 i 8 czerwca wystąpiła podczas 51. KFPP w Opolu^[224]. 13 czerwca 2015 wzięła udział z piosenką „Pełnia”, którą nagrała w duecie z producentem muzycznym Donatanem, w koncercie „SuperPremier” podczas 52. KFPP w Opolu^[225], a także odebrała festiwalową nagrodę specjalną, SuperJedynkę – The SuperOne Of Poland^[226]. Jesienią 2015 wystąpiła gościnnie w finałowym odcinku czwartej edycji programu Polsatu Twoja twarz brzmi znajomo^[227]. 5 czerwca 2016 wykonała piosenkę „Niech żyje bal” podczas koncertu „Grand Prix Publiczności – Złote Opole” w ramach 53. KFPP w Opolu^[228]. 31 grudnia uświetniła występem koncert plenerowy Sylwester z Dwójką, wykonując przebój zespołu Akcent „Przez Twe oczy zielone” w duecie z Zenonem Martyniukiem^[229].

W 2017 obchodziła 50-lecie kariery artystycznej, czemu towarzyszył ogólnopolski skandal^[230]; w czerwcu miała świętować jubileusz podczas recitalu w ramach 54. KFPP w Opolu, jednak występ nie doszedł do skutku z powodu bojkotu festiwalu przez innych artystów^[231], co było odpowiedzią na rzekome zablokowanie występu Kayah podczas koncertu^{[232][233][234]}, a zakończyło – całkowitym odwołaniem festiwalu^[235] i przeniesieniem go na wrzesień^[236]. Koncert pt. „Wariatka tańczy – 50 lat na scenie. Jubileusz Maryli Rodowicz” odbył się 15 września 2017 w trakcie pierwszego dnia festiwalowego 54. KFPP w Opolu^[237][238]. Tego samego dnia Rodowicz wydała album pt. Ach świecie...^[239], który zdobył status złotej płyty za sprzedaż w ponad 15-tysięcznym nakładzie^[240][241]. Wydawnictwo promowała singlami „Hello” i „W sumie nie jest źle”, do którego zrealizowała teledysk^[242]. W marcu 2018 przewodniczyła komisji jurorskiej w finale Krajowych Eliminacji do 63. Konkursu Piosenki Eurowizji^[243].

W marcu 2019 wydała singel „Wiosna”^[244][245]. 14 maja wykonała w duecie z Dawidem Kwiatkowskim piosenkę „Shallow” w programie śniadaniowym TVP2 Pytanie na śniadanie; ich występ był szeroko krytykowany w mediach^[246].

Od 2020

W 2020 uczestniczyła w akcji Hot16Challenge, odpowiadając na nominację od prezydenta RP Andrzeja Dudy^[247].

W czerwcu 2021 została wydana streamingowa reedycja singla Rodowicz „Envy”. W sierpniu została ogłoszona przez Telewizję Polską trenerką trzeciej edycji programu TVP2 The Voice Senior^[248]. 22 października premierę miał singiel „Dalej”, który nagrała z Cleo^{[249][250][251]}. Do utworu powstał teledysk pt. „Dalej / Neony”^[252].

Charakterystyka muzyczna i inspiracje

Karierę muzyczną zaczynała w bigbitowym zespole Szejtany, który grał przeboje z repertuaru brytyjskich grup The Animals, The Beatles i The Hollies, a następnie także i Boba Dylana^[253]. Solowo debiutowała z materiałem akustycznym^[254]. Początkowo wykonywała głównie ballady, z czasem zaczęła nagrywać albumy jazzowe i soulowe^[255], a do repertuaru dodała m.in. utwory o charakterze kabaretowym^[256] i zawierające brzmienia ludowe^[257].

Wśród swoich muzycznych inspiracji wymienia artystów, takich jak Stevie Wonder, Pointer Sisters, Miles Davis czy Aerosmith^[258].

Wizerunek

Jest jedną ze „100 najcenniejszych gwiazd polskiego show-biznesu” według danych magazynu „Forbes Polska”; jej wizerunek został wyceniony przez reklamodawców na: 436 tys. zł w 2008 (19. miejsce)^[259], 385 tys. zł w 2010 (55. miejsce)^[260], 485,5 tys. zł w 2012 (26. miejsce)^[261] i 446,5 tys. zł w 2013 (32. miejsce)^[262].

Styl

Maryla Rodowicz w trakcie koncertu, 2007

Styl ubierania się wokalistki jest szeroko komentowany w mediach^[263]; określany jako „ekscentryczny”^[264], „niepowtarzalny”^[265] i „kolorowy”^[266][267], ale i „obciachowy”^[268]. Sama Rodowicz opisuje swój wizerunek sceniczny jako „oryginalny”^[269].

W 1977 otrzymała nagrodę „Złota Ręka” przyznawaną przez redakcję „Przekroju” za „najwybitniejsze osiągnięcia roku w dziedzinie mody i kostiumologii”^[79].

Działalność charytatywna

23 marca 2013 odebrała w Kijowie tytuł „Człowieka Roku 2012”^[270]. Zaangażowała się w kampanię społeczną Fundacji Polsat „Wystarczy chcieć” (2008)^[271], akcję „Tak dla polskiej muzyki!” (2010)^[272], kampanię społeczną „Policzmy się” wspierającą osoby z chorobą nowotworową^[273] i akcję „Choinki Jedynki” (2013)^[274].

Procesy sądowe

W 2003 Aleksandra Przymanowska wniosła do sądu wniosek o odszkodowanie w wysokości 130 tys. złotych za naruszenie praw autorskich, którego miała dopuścić się Rodowicz, wykorzystując bez wiedzy i zgody powódki fragmenty serialu Czterej pancerni i pies w teledysku do piosenki „Marusia” z 2002^[275]. W 2007 Sąd Okręgowy w Warszawie orzekł, że piosenkarka miała prawo wykorzystać fragmenty produkcji, ponieważ uzyskała odpowiednie pozwolenie od TVP, spadkobiercy prawnego producenta serialu^[276]. W 2008 wyrok został uchylony przez Sąd Apelacyjny w Warszawie, który w 2010 oddalił pozew przeciwko Rodowicz^[277]. W październiku 2011 jednak narzucił piosenkarce karę finansową w wysokości 37 tys. zł na rzecz Aleksandry Przymanowskiej^[278].

Wpływ na popkulturę

Pozostaje jedną z najpopularniejszych i najwybitniejszych piosenkarek w historii polskiej muzyki rozrywkowej^{[279][280][281]}. Uważana jest za ikonę polskiej muzyki rozrywkowej^{[282][283][284]}, największą gwiazdę polskiego show-biznesu^[285][286] i za jedną z najsilniejszych marek mediowych w Polsce^[287]. Często nazywana jest „królową polskiej piosenki”^{[288][289][290][291]}.

Na rynku ukazały się jej cztery książki autobiograficzne: „Niech żyje bal” (1992), „Wariatka tańczy” (2013), „Maryla. Życie Marii Antoniny” (2014) i „Maryla. Królowa jest tylko jedna” (2015). Wywiad z nią został opublikowany również w książce Tomasza Raczka „Karuzela z madonnami” (2003)^[292].

W 1969 była bohaterką filmu telewizyjnego pt. Ballada wagonowa^[40]. W 1981 była bohaterką cyklu programów telewizyjnych Maryli Rodowicz podróże po podwórzach.

Została sparodiowana w Rozmowach w tłoku, końcowej części programu Szymon Majewski Show, gdzie w jej rolę wcielił się Sebastian Olejniczak, nieoficjalny sobowtór artystki, który występuje pod pseudonimem „Druga Maryla”^[293]. Ponadto w postać Rodowicz wcieliło się kilku uczestników programu rozrywkowego Polsatu Twoja twarz brzmi znajomo^[294][295].

Wizerunek Rodowicz został wykorzystany przez markę „Marylove” produkującą ubrania i gadżety poświęcone artystce^[296].

W 2018 w Bibliotece Narodowej w Warszawie otwarto wystawę „Wszystkie Małgośki świata” będącą zbiorem pamiątek i stylizacji scenicznych Rodowicz^[297].

25 grudnia 2021 premierę miał film dokumentalny o życiu i karierze Rodowicz pt. Maryla. Tak kochałam, którego producentem była Telewizja Polska.

W styczniu 2022 zapowiedziała prace nad musicalem Maryla^[298].

Życie prywatne

Maryla Rodowicz przy Porsche 911 na finisażu wystawy „Wszystkie Małgośki świata” w Bibliotece Narodowej, kwiecień 2018

W latach szkolnych spotykała się z Wojciechem i Zbigniewem, których uznaje za swoich pierwszych partnerów życiowych^[299]. Następnie pozostawała w nieformalnym związku z gitarzystą Grzegorzem Pietrzykiem^[300]. Była zaręczona z czeskim producentem muzycznym Františkiem Janečkiem(cz.)^[38], z którym rozstała się w czerwcu 1971^[58]. Następnie spotykała się z fotografem Krzysztofem Gierałtowskim^[299][301], po czym przez trzy lata pozostawała w nieformalnym związku z aktorem Danielem Olbrychskim^[20][299], który wówczas był mężem Moniki Dzienisiewicz. Ich związek uchodził za jeden z najsłynniejszych romansów Polski lat 70.^[302]. W trakcie związku z Olbrychskim nawiązała przelotny romans z kierowcą rajdowym Andrzejem Jaroszewiczem. Następnie przez siedem lat była związana z aktorem Krzysztofem Jasińskim^[300], z którym ma dwoje dzieci: Jana (ur. 1979)^[303] i Katarzynę (ur. 1982). W 1989 poślubiła przedsiębiorcę Andrzeja Dużyńskiego, z którym ma syna Jędrzeja (ur. 1987)^[304]. Świadkami ich ślubu byli Agnieszka Osiecka i Seweryn Krajewski. Od 2016 małżeństwo pozostawało w separacji^[305][306], a w 2021 sąd orzekł o ich rozwodzie.

W latach 2003–2006 zasiadała w Radzie Nadzorczej Fundacji Okularnicy^[307].

Jest pasjonatką samochodów marki Porsche^[20]. Jej pierwszy samochód tej marki można oglądać w muzeum motoryzacji w Otrębusach. Przez wiele lat jeździła czerwonym porsche 911 Carrera.

Jest kibicem piłki nożnej^[308]. 4 września 2010 została oficjalną przyjaciółką Euro 2012^[309]. Wielokrotnie wypowiadała się publicznie o grze m.in. piłkarzy reprezentacji Polski^[81][310].

Wielokrotnie otrzymywała propozycje bycia jurorką w programach Bitwa na głosy i The Voice of Poland, ale ich nie przyjęła^[311]. Kilkukrotnie odrzuciła też zaproszenia do udziału w programie Dancing with the Stars. Taniec z gwiazdami, co tłumaczyła brakiem czasu^[312].

Dorobek artystyczny

Muzyka

Albumy studyjne

Filmografia

Źródło:^[313]

Filmy

Seriale

Teatr

Źródło:^[314]

Książki

Źródło:^[315]

• Niech żyje bal (Dom Wydawniczy Szczepan Szymański sp. z o.o., Warszawa 1992, ISBN 83-85606-01-7);
• Wariatka tańczy (współautor: Jarosław Szubrycht; G+J Gruner + Jahr Polska Sp. z o.o. & Co., Warszawa 2013, ISBN 978-83-7778-592-8);
• Maryla. Życie Marii Antoniny (współautor: Maria Szabłowska; Burda Publishing Polska Sp. z o.o. Spółka Komandytowa, Warszawa 2014, ISBN 978-83-7778-699-4);
• Maryla. Królowa jest tylko jedna (współautor: Maria Szabłowska; Burda Publishing Polska Sp. z o.o. Spółka Komandytowa, Warszawa 2015, ISBN 978-83-7778-708-3).

Odznaczenia

• Złoty Krzyż Zasługi (1974)^[72]
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1979)^[84]
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2000)^[117]
• Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2005)
• Perła Honorowa w kategorii kultura (2012)^[316]

Przypisy

Bibliografia

• Maryla Rodowicz, Jarosław Szubrycht: Wariatka tańczy. G+J Gruner + Jahr Polska, 2013. ISBN 978-83-7778-592-8.

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona internetowa Maryli Rodowicz
• Marylapress.pl – serwis prasowy Maryli Rodowicz
• Strona twórczości Maryli Rodowicz. marylomania.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-11)].
• Archiwum radiowo-telewizyjne Maryli Rodowicz
• Maryla Rodowicz w bazie filmpolski.pl
• Maryla Rodowicz w bazie Filmweb
• Maryla Rodowicz w bazie IMDb (ang.)
• Maryla Rodowicz w rodzinnym Wilnie. veg.lt. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-19)].
• Występ Maryli Rodowicz w Opolu w kronice PKF w bazie Repozytorium Cyfrowe Filmoteki Narodowej