Maski wstydu

Maska zakładana prawdopodobnie poganom

Maska świni

Maski wstydu – narzędzia tortur stosowane w dawnej Europie, głównie w Niemczech, za wykroczenia błahe z współczesnej perspektywy.

Zakładano je ofiarom zakutym w dyby, obwożonym po mieście w klatkach lub czasem puszczanym na wolność. Miały wiele różnych form, zależnie od przewinienia, przykładowo:

• kłamcy – nosili maski, które uniemożliwiały mówienie (mogły one mieć prostopadłą blaszkę, która wchodziła do ust opierając się na języku),
• plotkarze – z długimi językami.

Choć mogą wydawać się komiczne, to w rzeczywistości były przyczyną cierpienia utrudniając odżywianie i oddychanie, uniemożliwiając normalne życie.

Bibliografia

• Aleksander Brückner, Encyklopedia staropolska, PWN, Warszawa 1990, wyd. pierwsze fotooffsetowe.
• Zygmunt Gloger, Encyklopedia staropolska, Wiedza Powszechna, Warszawa 1972, wyd. II.
• Szymon Wrzesiński, Krwawa profesja. Rzecz o katach i ich ofiarach, LIBRON, Kraków 2006, wyd. I

Narzędzia tortur Bocian Chińska tortura wodna Drabina Gruszka Szpikowany zając Hiszpańskie buty Kołyska Judasza Kozioł czarownic (hiszpański osioł) Krosno Krzesło inkwizytorskie Krzyż modlitewny Łamanie kołem Łoże sprawiedliwości (ława tortur, Madejowe łoże) Maski wstydu Szpikowany zając Wahadło (strappado, pendulum) Waterboarding Widełki heretyków Zgniatacz głowy Zgniatacz kciuków Zmiażdżenie Żelazna dziewica

Narzędzia kar Beczka Chłosta Dyby Falaka Flet hańby Gąsior Kamienie hańbiące Klatka błaznów Kłoda Kuna Nabicie na pal Piętnowanie Praszczęta Pręgierz Spalenie na stosie Sambenito