Mateusz Pakuła

Mateusz Pakuła (ur. 1983[1] w Kielcach) – polski dramatopisarz, dramaturg, laureat oraz kilkukrotny finalista Gdyńskiej Nagrody Dramaturgicznej. Jego sztuki są realizowane na terenie całej Polski. Kilka z nich zostało przetłumaczonych na angielski, niemiecki, czeski, hiszpański i ukraiński.

Mateusz Pakuła
Data i miejsce urodzenia

22 listopada 1983
Kielce

Dziedzina sztuki

literatura
teatr

Ważne dzieła
  • Biały Dmuchawiec. Pięć sztuk teatralnych
  • Kowboj Parówka i trzy inne sztuki
  • Na końcu łańcucha
  • Panoptikos
Nagrody

Gdyńska Nagroda Dramaturgiczna

Strona internetowa

Życiorys

Urodził się i dorastał w Kielcach. W 2002 roku ukończył I LO im. S. Żeromskiego w Kielcach. W latach 2002-2003 studiował filozofię na Uniwersytecie Łódzkim, a w latach 2003-2006 polonistykę, ze specjalizacją wiedza o kulturze, na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 2006 rozpoczął studia na Wydziale Reżyserii Dramatu PWST im. L. Solskiego w Krakowie, na kierunku dramaturgii, które ukończył w 2009 roku.

Asystent reżyserów: Petra Zelenki (przy spektaklu Oczyszczenie) oraz Mikołaja Grabowskiego (przy spektaklu Trans-Atlantyk) w Narodowym Starym Teatrze im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie.

Lauretat VII oraz finalista I, IV i VI edycji Konkursu o Gdyńską Nagrodę Dramaturgiczną (Smutki tropików, Mój niepokój ma przy sobie broń, Miki mister DJ, Biały Dmuchawiec)[2]. Nominowany do nagrody „Gwarancje Kultury” TVP Kultura za najbardziej obiecujący debiut 2010 roku (za zbiór Biały Dmuchawiec. Pięć sztuk teatralnych)[2]. Laureat oraz wielokrotny finalista Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej (Smutki Tropików. Mój niepokój ma przy sobie broń, Paw królowej, Źle się mja kraj, KonradMaszyna,Biały Dmuchawiec, Co w trawie piszczy). W 2010 roku otrzymał Stypendium Twórcze Miasta Krakowa w dziedzinie literatury[3].

Od 2010 roku, prowadzący autorskich warsztatów dramatopisarskich pt. „Ośmielanie wyobraźni”.

Wydał cztery tomy dramatów – Biały Dmuchawiec. Pięć sztuk teatralnych (2010), Kowboj Parówka i trzy inne sztuki (2012), dyptyk Na końcu łańcucha (2012)[1] oraz Panoptikos (2015).

Laureat Konkursu o Gdyńską Nagrodę Dramaturgiczną za dramat Smutki Tropików (2014)[4].

Nagrody i wyróżnienia

2022

2014

  • Laureat VII edycji Konkursu o Gdyńską Nagrodę Dramaturgiczną (tekst dramatyczny Smutki tropików).
  • Finalista 20. Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej (jako autor sztuki Smutki tropików).

2013

  • Finalista VI edycji Konkursu o Gdyńską Nagrodę Dramaturgiczną (tekst dramatyczny Mój niepokój ma przy sobie broń).
  • Laureat 19. Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej (wyróżnienie indywidualne za tekst dramatyczny Mój niepokój ma przy sobie broń), finalista tego Konkursu jako autor adaptacji i dramaturg spektaklu Paw królowej, oraz jako współautor sztuki Źle ma się kraj.
  • Laureat XIII Festiwalu Dramaturgii Współczesnej „Rzeczywistość przedstawiona” w Zabrzu (nagroda za sceniczną adaptację utworu Doroty Masłowskiej Paw królowej).
  • Finalista „Talentów Trójki” 2013
  • Wymieniany wielokrotnie w prestiżowym rankingu miesięcznika „Teatr” jako autor najlepszej nowej polskiej sztuki (Mój niepokój ma przy sobie broń) i najlepszej adaptacji (Paw królowej) w sezonie 2012/2013.
  • Zdobywca Nagrody Magnolii dla realizatorów i wykonawców spektaklu Paw królowej z Narodowego Starego Teatru w Krakowie na 48. Przegląd Teatrów Małych Form Kontrapunkt w Szczecinie.

2011

  • Finalista IV edycji Konkursu o Gdyńską Nagrodę Dramaturgiczną (tekst dramatyczny Miki mister DJ).
  • Finalista 17. Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej jako autor sztuki KonradMaszyna.
  • Nominowany do nagrody TVP Kultura „Gwarancje Kultury” za najbardziej obiecujący debiut 2010 roku (za zbiór Biały Dmuchawiec. Pięć sztuk teatralnych).
  • Uczestnik festiwalu Mitteleuropäisches Theaterkarussell, Theater Brett w Wiedniu – (gdzie odbyło się czytanie sceniczne niemieckiego przekładu sztuki KonradMaszyna – KonradMaschine).
  • Uczestnik ІІІ Festiwalu współczesnej dramaturgii „Drama.UA” we Lwowie – (gdzie odbyło się czytanie sceniczne ukraińskiego przekładu sztuki Na końcu łańcucha).

2010

  • Finalista 16. Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej jako autor sztuki Biały Dmuchawiec oraz współautor scenariusza spektaklu Co w trawie piszczy.
  • Otrzymanie Stypendium Twórczego Miasta Krakowa w dziedzinie literatury.

2008

  • Finalista I edycji Konkursu o Gdyńską Nagrodę Dramaturgiczną (tekst dramatyczny Biały Dmuchawiec – wyróżniony przez jury tego konkursu jako najlepszy debiut roku).

Twórczość

Wydawnictwa

Druk w miesięczniku Dialog: Mój niepokój ma przy sobie broń (2013), Smutki Tropików (2013), Wejście Smoka.Trailer (2010), Biały Dmuchawiec (2008).

Indywidualne wydawnictwa

Cztery zbiory dramatów:

  • Panoptikos (Lokator, Kraków 2015)[9],
  • dyptyk Na końcu łańcucha (Fundacja SPLOT, Kraków 2012),
  • Kowboj Parówka i trzy inne sztuki (Fundacja SPLOT, Kraków 2012),
  • Biały Dmuchawiec. Pięć sztuk teatralnych (Fundacja SPLOT, Kraków 2010).

Realizacje tekstów własnych

2015

2014

2013

2012

2011

2010

2009

  • Sło – Wrocławski Teatr Lalek, reż. J. Peszek.
  • Franciszek, sen everymana – Wrocławski Teatr Lalek, reż. J. Denejko.

Inne realizacje

2015

  • Sen nocy letniej według Williama Shakespeare’a – Teatr Kochanowskiego w Opolu, reż. P. Świątek – realizator spektaklu: dramaturgia[26].

2014

  • Rękopis znaleziony w Saragossie według Jana Potockiego – Teatr Kochanowskiego w Opolu, reż. P. Świątek – realizator spektaklu: adaptacja, dramaturgia[27].

2013

  • Dżuma według Alberta Camusa – Teatr Kochanowskiego w Opolu, reż. P. Świątek – realizator spektaklu: adaptacja, dramaturgia[28].
  • Radio za żelazną kurtyną według Anne Applebaum – słuchowisko – Radio Kraków, reż. E. Ziębla – realizator spektaklu: scenariusz[29].

2012

2011

  • Wroniec według Jacka Dukaja – Wrocławski Teatr Lalek, reż. J. Peszek – realizator spektaklu: adaptacja[31].
  • Komedia. Szczęśliwe dni.Ostatnia taśma Krappa według Samuela Becketta – Teatr Kochanowskiego w Opolu, reż. P. Świątek – realizator spektaklu: scenariusz, dramaturgia[32].

2010

2009

  • Co w trawie piszczy Lidii Amejko i Marcina Czuba – Wrocławski Teatr Lalek, reż. R. Kasiukiewicz – realizator spektaklu: opracowanie dramaturgiczne scenariusza.

Przypisy

  1. ↑ a b Biogram na stronie GDN. [dostęp 2014-12-27].
  2. ↑ a b Gdyńska Nagroda Dramaturgiczna  » Mateusz Pakuła. www.gnd.art.pl. [dostęp 2015-08-20].
  3. ↑ Stypendia Twórcze Miasta Krakowa 2010. [dostęp 2014-12-27].
  4. ↑ Gdyńska Nagroda Dramaturgiczna  » Mateusz Pakuła. www.gnd.art.pl. [dostęp 2015-08-11].
  5. ↑ Mateusz Pakuła, "Jak nie zabiłem swojego ojca i jak bardzo tego żałuję", Culture.pl [dostęp 2022-06-21] (pol.).
  6. ↑ Nagroda Literacka Gdynia 2022 – lista nominowanych do nagrody. Wszystkie nominacje do Nagrody Literackiej Gdynia 2022, granice.pl, 21 czerwca 2022 [dostęp 2022-06-21] (pol.).
  7. ↑ ArtRage, artrage.pl [dostęp 2022-09-25].
  8. ↑ Nagroda Literacka im. Witolda Gombrowicza 2022: poznaliśmy laureatów, lubimyczytac.pl [dostęp 2022-09-25] (pol.).
  9. ↑ Panoptikos | Wydawnictwo LOKATOR. www.lokatormedia.pl. [dostęp 2015-08-11].
  10. ↑ Teatr Opole | Dożynki polskiej piosenki. teatropole.pl. [dostęp 2015-08-11].
  11. ↑ SPEKTAKLE. www.teatr-zeromskiego.com.pl. [dostęp 2015-08-11].
  12. ↑ JUNGLE PEOPLE – Teatr Studyjny. [dostęp 2015-08-11].
  13. ↑ Lord Kantor – Słuchowiska Radia Kraków – Nasze akcje – Radio Kraków. www.radiokrakow.pl. [dostęp 2015-08-11].
  14. ↑ Mateusz Pakuła: Miky Mistr DJ. www.rozhlas.cz. [dostęp 2015-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-24)].
  15. ↑ SPEKTAKLE. www.teatr-zeromskiego.com.pl. [dostęp 2015-08-11].
  16. ↑ SPEKTAKLE. www.teatr-zeromskiego.com.pl. [dostęp 2015-08-11].
  17. ↑ Łaźnia nowa / Łaźnia Nowa. www.laznianowa.pl. [dostęp 2015-08-11].
  18. ↑ „Wejście Smoka. Trailer” | Spektakle | Czytelnia Dramatu. czytelniadramatu.pl. [dostęp 2015-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-30)].
  19. ↑ projekt AI/UX: Kordian Piotr Klecha (interaktywnosc.pl), projekt graficzny: estratura.com: Teatr Miejski im. Witolda Gombrowicza w Gdyni. www.teatrgombrowicza.art.pl. [dostęp 2015-08-11].
  20. ↑ Teatr Polski Bydgoszcz – Źle ma się kraj. www.teatrpolski.pl. [dostęp 2015-08-11].
  21. ↑ Na końcu łańcucha. [dostęp 2015-08-11].
  22. ↑ Łaźnia nowa / Łaźnia Nowa. www.laznianowa.pl. [dostęp 2015-08-11].
  23. ↑ Łaźnia nowa / Łaźnia Nowa. www.laznianowa.pl. [dostęp 2015-08-11].
  24. ↑ M. Pakuła DON KISZOT. teatrdramatyczny.pl. [dostęp 2015-08-11].
  25. ↑ Biały Dmuchawiec. [dostęp 2015-08-11].
  26. ↑ Teatr Opole | Sen nocy letniej. teatropole.pl. [dostęp 2015-08-11].
  27. ↑ Teatr Opole | Rękopis znaleziony w Saragossie. teatropole.pl. [dostęp 2015-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-18)].
  28. ↑ Teatr Opole | Dżuma. teatropole.pl. [dostęp 2015-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-03)].
  29. ↑ Radio za żelazną kurtyną – Słuchowiska Radia Kraków – Nasze akcje – Radio Kraków. www.radiokrakow.pl. [dostęp 2015-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-24)].
  30. ↑ Paw królowej – Spektakle – Narodowy Stary Teatr. www.stary.pl. [dostęp 2015-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-07-21)].
  31. ↑ Administrator: Wroniec (spektakl dla młodzieży i dorosłych). archiwum.teatrlalek.wroclaw.pl. [dostęp 2015-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].Sprawdź autora:1.
  32. ↑ Teatr Opole | „Komedia”, „Szczęśliwe dni”, „Ostatnia taśma Krappa” – premiera 12 listopada. teatropole.pl. [dostęp 2015-08-11].
  33. ↑ Dwanaście stacji – Spektakle – Narodowy Stary Teatr. www.stary.pl. [dostęp 2015-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-24)].

Linki zewnętrzne