Mattia Preti
| ||
 | ||
| Data i miejsce urodzenia | 24 lutego 1613 Taverna | |
| Data i miejsce śmierci | 3 stycznia 1699 Valletta | |
| Narodowość | włoska | |
| Dziedzina sztuki | malarstwo | |
| Epoka | barok | |
Mattia Preti, zw. Il Cavaliere Calabrese (ur. 24 lutego 1613 w Tavernie, zm. 3 stycznia 1699 w Valletcie) – włoski malarz i freskant okresu baroku, caravaggionista.
Życie i twórczość
Młodość spędził w Neapolu. W 1630 wyjechał do Rzymu, gdzie współpracował ze swoim bratem Gregoriem. W 1642 otrzymał tytuł kawalera zakonu maltańskiego. W latach 1656–1660 mieszkał w Neapolu. Odbył wiele podróży do północnych Włoch. W 1661 przeniósł się na Maltę, gdzie mieszkał do końca życia.
Początkowo malował sceny rodzajowe, później przede wszystkim obrazy religijne. Łączył w oryginalny sposób luminizm Caravaggia i bogaty koloryt Tycjana i Veronesego, dokonując przełomu w malarstwie neapolitańskim.
Był wybitnym freskantem. Wykonał malowidła ścienne m.in. w kościołach Sant'Andrea della Valle w Rzymie, San Bagio w Modenie, San Pietro a Maitella w Neapolu.
Do jego uczniów należała maltańska malarka Maria de Dominici[1].
Wybrane dzieła
- Chrystus przed Herodem (ok. 1660) – Treviso, San Martino,
- Chrystus w glorii (ok. 1660) – Madryt, Prado,
- Dżuma w 1656 r. – Neapol, Museo di Capodimonte,
- Gra w kości (ok. 1630) – Rostów, Muzeum Sztuk Pięknych,
- Grający w kości – Kraków, Kolekcja „Europeum” Muzeum Narodowego w Krakowie,
- Judyta i Holofernes (1656) – Neapol, Museo di Capodimonte,
- Koncert (ok. 1630) – Madryt, Muzeum Thyssen-Bornemisza,
- Koncert (ok. 1630) – St. Petersburg, Ermitaż,
- Królowa Tomyris odbiera głowę Cyrusa, króla Persji (1670-72), kolekcja prywatna,
- Niedowierzanie św. Tomasza (ok. 1656-60) – Wiedeń, Kunsthistorisches Museum,
- Piłat umywający ręce (1663) – Nowy Jork, Metropolitan Museum of Art,
- Pokłon pasterzy (ok. 1645) – Warszawa, Muzeum Narodowe,
- Powrót syna marnotrawnego – Neapol, Palazzo Reale,
- Ścięcie św. Jana Chrzciciela (ok. 1650) – Dublin, Narodowa Galeria Irlandii,
- Sofonisba przyjmująca truciznę (ok. 1670) – Lyon, Musée des Beaux-Arts,
- Św. Jan strofujący Heroda (1662-68) – Sewilla, Muzeum Sztuk Pięknych,
- Św. Sebastian (ok. 1660) – Neapol, Museo di Capodimonte,
- Uczta Absaloma – Neapol, Museo di Capodimonte,
- Uczta Baltazara (1658) – Neapol, Museo di Capodimonte,
- Uwolnienie św. Piotra z więzienia – Wiedeń, Akademie der Bildenden Kuenste,
- Wesele w Kanie (1655) – Londyn, National Gallery,
- Wskrzeszenie Łazarza (ok. 1650) – Rzym, Galleria Nazionale d'Arte Antica,
- Zapłata podatku (ok. 1635) – Rzym, Palazzo Corsini.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Franca Trinchieri Camiz, Dominici, Suor Maria de, [w:] Dictionary of Women Artists: Introductory surveys ; Artists, A-I, Delia Gaze (red.), Taylor & Francis, 1997, s. 462, ISBN 978-1-884964-21-3 [dostęp 2020-04-18] (ang.).
Bibliografia
- Dictionnaire de la peinture, red. M. Laclotte, J. P. Cuzin, Paris: Larousse, 1989. ISBN 2-03-511307-8.
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
autore: Rajola disegnatore e Morghen incisore, Da L'Omnibus Pittoresco n.14 del 21 giugno 1838, Ritratto di Mattia Preti, autore, opera il cui autore è morto da più di 70 anni, acquisita da scanner