Max Frei-Sulzer

Max Frei-Sulzer
Data i miejsce urodzenia8 marca 1913
Zurych
Data i miejsce śmierci14 stycznia 1983
Thalwil
Zawód, zajęciebiolog, kryminolog
Narodowośćszwajcarska
UczelniaUniwersytet Zuryski

Max Frei-Sulzer (ur. 8 marca 1913[1] w Zurychu[2]; zm. 14 stycznia 1983 w Thalwil[3]) – szwajcarski biolog i kryminolog.

Życiorys

Był szefem Służby Naukowej Policji w Zurychu. Wykładał kryminologię na Uniwersytecie w Zurychu.

W 1973 i 1978 badał Całun Turyński. Zdołał zidentyfikować 58 różnych gatunków roślin, których pyłki zostały na Całunie[4].

Był wyznawcą zwinglianizmu[5].

Książki

  • (z Arnoldem Suterem) Leitfaden zur Bearbeitung von Brandsachen und Explosionen. Kriminalistik-Verlag, Hamburg 1971.
  • Mikrophotographie weiss-schwarz und farbig. Schlegel, Zürich 1948 (Mikroskopische Bibliothek. Bd. 4).
  • Lohnende Objekte für mikroskopische Untersuchungen und ihre Präparation. Schlegel, Zürich 1946 (Mikroskopische Bibliothek. Bd. 3).
  • Mikroskopische Untersuchungsmethoden. Schlegel, Zürich 1946 (Mikroskopische Bibliothek. Bd. 2).
  • Das Mikroskop und verwandte optische Instrumente. Schlegel, Zürich 1946 (Mikroskopische Bibliothek. Bd. 1).
  • Die Gliederung der sizilianischen Flora und Vegetation und ihre Stellung im Mittelmeergebiet. Dissertation, Universität Zürich, 1938.

Przypisy

  1. Vollrath Hopp: Grundlagen für die chemische Technologie in der betrieblichen Ausbildung. Verlag Chemie, Weinheim/ New York 1978, ISBN 3-527-25682-2, S. 133 (online).
  2. Jürgen Thorwald: Crime and science: the new frontier in criminology. Harcourt, Brace & World, New York 1967, S. 382 (online).
  3. Arabella Martínez Miranda: Das Turiner Grabtuch - Echtheitsdiskussion und Forschungsergebnisse im historischen Überblick. Diplomarbeit, Salzburg 2000 , S. 32 (online).
  4. Das Grabtuch von Turin.. [dostęp 2013-02-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-05-27)].
  5. Grzegorz Górny, Świadkowie Tajemnicy. Rosikon Press, Warszawa 2012, s. 58

Linki zewnętrzne