Meagan Duhamel
 Meagan Duhamel i Eric Radford na podium mistrzostw świata 2016 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Reprezentacja | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Wzrost | 149 cm | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Konkurencja | Pary sportowe (2004–2018) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Partner sportowy | Eric Radford | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Trener | Richard Gauthier, Bruno Marcotte, Sylvie Fullum, Lee Barkell | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Klub | CPA St-Leonard | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Zakończenie kariery | 25 kwietnia 2018 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Rekordy życiowe ISU | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Meagan Duhamel (ur. 8 grudnia 1985 w Greater Sudbury) – kanadyjska łyżwiarka figurowa, startująca w parach sportowych. Mistrzyni olimpijska z Pjongczangu (2018, drużynowo), wicemistrzyni olimpijska z Soczi (2014, drużynowo) i brązowa medalistka olimpijska z Pjongczangu (2018, w parach sportowych), dwukrotna mistrzyni świata (2015, 2016), dwukrotna mistrzyni czterech kontynentów (2013, 2015), multimedalistka finału Grand Prix (zwycięstwo w 2014) oraz siedmiokrotna mistrzyni Kanady (2012–2018).
Po zakończeniu kariery sportowej w 2018 roku została trenerką oraz komentatorką łyżwiarstwa figurowego, a następnie zaczęła prowadzić własny biznes niezwiązany ze sportem[1].
Życiorys
Początki kariery
Duhamel rozpoczynała karierę łyżwiarską jako solistka, ale w 2004 roku zaczęła równolegle startować w konkurencji par sportowych. Jej pierwszym partnerem był Ryan Arnold z którym występowała w latach 2004–2006, debiutując w seniorskich zawodach Golden Spin of Zagreb i Nebelhorn Trophy, w których kolejno zajęli pierwsze i drugie miejsce[2].
W latach 2007–2010 jej partnerem sportowym był Craig Buntin. W trakcie trzech wspólnych sezonów zajmowali miejsca na podium zawodów z cyklu Grand Prix oraz mistrzostw Kanady. Ich największym sukcesem był brązowy medal mistrzostw czterech kontynentów 2010 w Jeonju. W czasie wspólnych występów Buntin wielokrotnie doznawał kontuzji, które uniemożliwiały im występy na niektórych zawodach. Pierwsze problemy zdrowotne miał już w styczniu 2008 roku, kiedy podczas gali po mistrzostwach Kanady doznał kontuzji ramienia. To wykluczyło Duhamel i Buntina ze startu w mistrzostwach czterech kontynentów. Kontuzja odnowiła się podczas już podczas kolejnego startu, w mistrzostwach świata na których zajęli szóste miejsce. Buntin poddał się operacji, która wykluczyła ich ze startu w Skate America 2008, jednak w listopadzie 2008 podczas programu dowolnego na Trophée Eric Bompard Buntin po raz kolejy doznał kontuzji kiedy to Duhamel najechała łyżwą na jego rękę. Para musiała przerwać występ z powodu dużej ilości krwi na lodowisku, ale dali radę dokończyli program po przerwie i zajęli trzecie miejsce w zawodach. Duhamel i Buntin nie zdołali zakwalifikować się na Zimowe Igrzyska Olimpijskie 2010 w Vancouver[3]. W lipcu 2010 roku Craig Buntin zakończył karierę, przez co Duhamel również zaczęła rozważać odejście ze sportu borykając się z własnymi problemami zdrowotnymi: dyskopatią kręgosłupa, dysfunkcją nerwów w nodze, dwoma załamaniami nerowymi[4].
Partnerstwo z Ericem Radfordem
W sezonie 2010/2011 Duhamel zadebiutowała w parze z Erikiem Radfordem[5]. Podczas mistrzostw Kanady zdobyli srebrny medal i kwalifikację na dwie docelowe imprezy sezonu. Na mistrzostwach czterech kontynentów 2011 wywalczyli srebro, zaś na mistrzostwach świata 2011 zajęli siódme miejsce, po tym jak podczas programu dowolnego Duhamel uderzyła Radforda w nos łokciem na początku tańca podczas obrotu w powietrzu. Duhamel proponowała przerwanie tańca po dostrzeżeniu krwi, ale Radford zadecydował, że nie potrzebuje przerwy[6]. W kolejnym sezonie zaczęli regularnie stawać na podium zawodów z cyklu Grand Prix oraz rozpoczęli dominację w zawodach krajowych, która była nieprzerwana przez kolejne następne siedem lat. W 2013 roku zostali mistrzami czterech kontynentów i brązowymi medalistami mistrzostw świata w kanadyjskim London[7]. Kolejny brązowy medal na mistrzostwach świata wywalczyli rok później[8]. W swoim debiucie olimpijskim, na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2014 zajęli siódme miejsce w konkurencji par sportowych, zaś w zawodach drużynowych zdobyli srebrny medal z reprezentacją Kanady[9].
W sezonie 2014/2015 Kanadyjczycy byli niepokonani w sześciu zawodach międzynarodowych. Wywalczyli drugi tytuł mistrzów czterech kontynentów, pierwszy tytuł mistrzów świata i zwyciężyli w finale Grand Prix[10]. W sezonie 2015/2016 potwierdzili dominację swoim drugim tytułem mistrzów świata i zwycięstwami w zawodach Grand Prix oraz Challenger Series, ustępując jedynie rosyjskiemu duetowi Ksienija Stołbowa i Fiodor Klimow podczas finału Grand Prix. W sezonie 2016/2017 zwyciężali w zawodach Grand Prix, a w jego finale zdobyli brązowy medal. Podczas mistrzostw czterech kontynentów w 2017 przegrali jedynie z Chińczykami Sui Wenjing i Han Cong.
Sezon 2017/2018 rozpoczęli od podium na zawodach z cyklu Challenger Series i Grand Prix. Podczas finału Grand Prix w Nagoi zdobyli brązowy medal i byli wymieniani w szerokiej czołówce jako pretendenci do medalu olimpijskiego. Podczas swoich drugich zimowych igrzysk olimpijskich w 2018 w Pjongczangu zaprezentowali się w zawodach drużynowych, gdzie razem z drużyną Kanady zostali mistrzami olimpijskimi[11]. W tańcu krótkim zajęli drugie miejsce za Rosjanami, zaś w programie dowolnym byli najlepsi. Był to ich największy sukces w karierze i drugi medal olimpijski. W konkurencji par sportowych zdobyli 76,82 pkt za program krótki i 153,33 pkt za program dowolny, co pozwoliło im wywalczyć brązowy medal olimpijski, przegrywając jedynie z duetami Sawczenko/Massot i Wenjing/Cong[12]. Duhamel i Radford zdecydowali się nie brać udziału w mistrzostwach świata w 2018, przez co występ na igrzyskach był ich ostatnim w karierze[13]. Obydwoje ogłosili zakończenie kariery od razu po igrzyskach, zaś oficjalne potwierdzenie wystosowano 25 kwietnia[14]. Jej partner, Eric Radford pomimo zapowiedzi zakończenia kariery wrócił do rywalizacji z inną partnerką, Vanessą James, bez informowania o swojej decyzji Duhamel, z którą miał słowną umowę na wspólne występy w rewiach zaraz po jej przerwie na urodzenie dziecka[15].
W listopadzie 2020 wzięła udział w kanadyjskim programie telewizyjnym Battle of the Blades, w którym w tańcach na lodzie konkurują pary złożone z łyżwiarek figurowych i hokeistów. W parze z Wojtkiem Wolskim zwyciężyła w szóstym sezonie programu [16][17].
Życie prywatne
Duhamel ma pochodzenie fińskie ze strony matki. W grudniu 2008 została weganką[18]. W lipcu 2014 roku zaręczyła się ze swoim trenerem Bruno Marcotte. Para pobrała się 5 czerwca 2015 roku na Bermudach[19]. Duhamel studiowała żywienie człowieka ze specjalistycznym certyfikatem w zakresie żywienia sportowego i żywienia wegetariańskiego oraz planowała zajęcie się programem odnowy biologicznej dla łyżwiarzy figurowych[14]. 25 października 2019 roku urodziła córkę Zoey[20], zaś 14 lipca 2022 roku drugą córkę Miyę Charlie[21].
Osiągnięcia
Pary sportowe
Z Ericem Radfordem
| Zawody | 10–11 | 11–12 | 12–13 | 13–14 | 14–15 | 15–16 | 16–17 | 17–18 | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Międzynarodowe[22] | |||||||||||||||||
| Igrzyska olimpijskie | 7 | 3 | |||||||||||||||
| Mistrzostwa świata | 7 | 5 | 3 | 3 | 1 | 1 | 7 | WD | |||||||||
| Mistrzostwa czterech kontynentów | 2 | 4 | 1 | 1 | WD | 2 | |||||||||||
| GP Finał Grand Prix | 5 | 4 | 5 | 1 | 2 | 3 | 3 | ||||||||||
| GP NHK Trophy | 1 | 1 | 1 | ||||||||||||||
| GP Skate America | 3 | ||||||||||||||||
| GP Skate Canada International | 5 | 3 | 2 | 3 | 1 | 1 | 1 | 1 | |||||||||
| GP Trophée Eric Bompard | 3 | 2 | 2 | ||||||||||||||
| CS Autumn Classic International | 1 | 2 | |||||||||||||||
| CS Finlandia Trophy | 1 | ||||||||||||||||
| Autumn Classic International | 1 | ||||||||||||||||
| Nebelhorn Trophy | 3 | ||||||||||||||||
| Krajowe[22] | |||||||||||||||||
| Mistrzostwa Kanady | 2 | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | |||||||||
| Zawody drużynowe[22] | |||||||||||||||||
| Igrzyska olimpijskie | 2 | 1 | |||||||||||||||
| World Team Trophy | 3T 2P | 2T 2P | |||||||||||||||
| Team Challenge Cup | 1T 1P | ||||||||||||||||
Z Craigem Buntinem
| Zawody | 07–08 | 08–09 | 09–10 | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Międzynarodowe[23] | |||||||||||||||||
| Mistrzostwa świata | 6 | 8 | |||||||||||||||
| Mistrzostwa czterech kontynentów | 4 | 3 | |||||||||||||||
| GP Cup of China | 4 | ||||||||||||||||
| GP Skate America | 4 | WD | |||||||||||||||
| GP Skate Canada International | 6 | ||||||||||||||||
| GP Trophée Eric Bompard | 3 | ||||||||||||||||
| Nebelhorn Trophy | 2 | ||||||||||||||||
| Krajowe[23] | |||||||||||||||||
| Mistrzostwa Kanady | 3 | 2 | 3 | ||||||||||||||
Z Ryanem Arnoldem
| Zawody | 04–05 | 05–06 | ||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Międzynarodowe[2] | ||||||||||||||||||
| Golden Spin Zagrzeb | 1 | |||||||||||||||||
| Nebelhorn Trophy | 2 | |||||||||||||||||
| Międzynarodowe: Kategorie młodzieżowe[2] | ||||||||||||||||||
| Mistrzostwa świata juniorów | 8 | |||||||||||||||||
| JGP w Serbii | 5 | |||||||||||||||||
| Krajowe[2] | ||||||||||||||||||
| Mistrzostwa Kanady | 8 | 6 | ||||||||||||||||
Solistki
| Zawody | 00–01 | 01–02 | 02–03 | 03–04 | 04–05 | 05–06 | 06–07 | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Międzynarodowe[24] | ||||||||||||||||||
| Mistrzostwa czterech kontynentów | 5 | |||||||||||||||||
| Golden Spin Zagrzeb | 2 | |||||||||||||||||
| Międzynarodowe: Kategorie młodzieżowe[24] | ||||||||||||||||||
| Mistrzostwa świata juniorów | 13 | |||||||||||||||||
| JGP Finał | 5 | |||||||||||||||||
| JGP we Francji | 4 | 1 | ||||||||||||||||
| JGP w Rumunii | 5 | |||||||||||||||||
| JGP na Słowacji | 12 | 6 | ||||||||||||||||
| JGP w Szwecji | 8 | |||||||||||||||||
| Triglav Trophy | 5J | |||||||||||||||||
| Krajowe[24] | ||||||||||||||||||
| Mistrzostwa Kanady | 5N | 4J | 1J | 10 | 7 | 4 | 6 | |||||||||||
Przypisy
- ↑ Meagan Duhamel: “I would like the judging system to reflect the real performance”. fs-gossips.com, 2021-12-13. [dostęp 2022-10-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-12-13)]. (ang.).
- ↑ a b c d International Skating Union Biography – Meagan Duhamel / Ryan Arnold. ISU. [dostęp 2022-10-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-04-07)]. (ang.).
- ↑ Duhamel, Buntin miss spot on Olympic team. sudbury.com, 2010-01-18. [dostęp 2018-04-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-22)]. (ang.).
- ↑ Three-time Canadian Champion Craig Buntin retires from competitive figure skating. skatebuzz.com, 2010-07-13. [dostęp 2018-04-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-09-16)]. (ang.).
- ↑ Randy Pascal: Meagan Duhamel heads to worlds for pairs championship. sudbury.com, 2011-04-20. [dostęp 2018-04-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-05-23)]. (ang.).
- ↑ Randy Starkman: Canadian skater bloody but unbowed at championships. The Star, 2011-04-27. [dostęp 2018-04-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-01-24)]. (ang.).
- ↑ Tatjana Flade: Duhamel and Radford seize gold at 2013 Four Continents. goldenskate.com, 2013-02-10. [dostęp 2018-04-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-10-30)]. (ang.).
- ↑ Meagan Duhamel, Eric Radford take bronze at figure skating worlds. cbc.ca, 2014-03-27. [dostęp 2018-04-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-03)]. (ang.).
- ↑ Asif Hossain: Canada skates to silver in first Olympic team figure skating event. olympic.ca, 2014-02-09. [dostęp 2018-04-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-10-27)]. (ang.).
- ↑ Meagan Duhamel, Eric Radford win Grand Prix Final pairs event. cbc.ca, 2014-12-14. [dostęp 2018-04-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-03)]. (ang.).
- ↑ Canada win gold in team figure skating. olympic.org, 2018-02-12. [dostęp 2018-04-21]. (ang.).
- ↑ Rosie Dimanno: Bronze medal feels like gold to Canadians Duhamel and Radford. The Star, 2018-02-14. [dostęp 2018-04-21]. (ang.).
- ↑ 'That part of my life is definitely complete' — Meagan Duhamel retires with 3 Olympic medals, 2 world titles. cbc.ca, 2018-02-16. [dostęp 2022-10-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-18)]. (ang.).
- ↑ a b Pair Champions Meagan Duhamel and Eric Radford Retire from Competitive Skating. skatecanada.ca, 2018-04-24. [dostęp 2022-10-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-05-10)]. (ang.).
- ↑ Hiro Yoshida: James & Radford: Unfinished Business. europeonice.com, 2022-04-27. [dostęp 2022-10-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-04-27)]. (ang.).
- ↑ The winner of Battle of the Blades Season 6 is.... cbc.ca, 2020-11-27. [dostęp 2020-12-16]. (ang.).
- ↑ Duhamel, Wolski win Battle of the Blades. thesudburystar.com, 2020-11-27. [dostęp 2020-12-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-12)]. (ang.).
- ↑ Joan Reddy: Olympian Meagan Duhamel explains why she went vegan. ecorazzi.com, 2014-02-19. [dostęp 2018-04-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-22)]. (ang.).
- ↑ Meagan Duhamel & Bruno Marcotte's Intimate Beach Wedding on Bermuda by Rowell Photography. brideswithoutborders.com. [dostęp 2022-10-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-21)]. (ang.).
- ↑ Nick Liard: Lively’s Meagan Duhamel Welcomes Baby Zoey To The World. kisssudbury.com, 2019-10-28. [dostęp 2022-10-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-09-21)]. (ang.).
- ↑ Megan Duhamel welcomes second daughter. figure-skating.org, 2022-07-14. [dostęp 2022-10-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-03)]. (ang.).
- ↑ a b c Competition Results – Meagan DUHAMEL / Eric RADFORD. ISU, 2018-06-25. [dostęp 2022-10-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-05-10)]. (ang.).
- ↑ a b Competition Results – Meagan DUHAMEL / Craig BUNTIN. ISU, 2010-07-24. [dostęp 2022-10-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-12-09)]. (ang.).
- ↑ a b c International Skating Union Biography – Meagan Duhamel. ISU. [dostęp 2022-10-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-04-07)]. (ang.).
Bibliografia
- International Skating Union Biography – Meagan Duhamel / Eric Radford. ISU. [dostęp 2018-04-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-08-18)]. (ang.).
- International Skating Union Biography – Meagan Duhamel / Craig Buntin. ISU. [dostęp 2018-04-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-04-06)]. (ang.).
- International Skating Union Biography – Meagan Duhamel / Ryan Arnold. ISU. [dostęp 2022-10-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-04-07)]. (ang.).
- International Skating Union Biography – Meagan Duhamel. ISU. [dostęp 2022-10-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-04-07)]. (ang.).
- 1908:
Ulrich Salchow - 1920: Gillis Grafström
- 1924: Gillis Grafström
- 1928: Gillis Grafström
- 1932:
Karl Schäfer - 1936: Karl Schäfer
- 1948:
Dick Button - 1952: Dick Button
- 1956: Hayes Alan Jenkins
- 1960: David Jenkins
- 1964:
Manfred Schnelldorfer - 1968: Wolfgang Schwarz
- 1972:
Ondrej Nepela - 1976:
John Curry - 1980: Robin Cousins
- 1984: Scott Hamilton
- 1988: Brian Boitano
- 1992:
Wiktor Petrenko - 1994:
Aleksiej Urmanow - 1998: Ilja Kulik
- 2002: Aleksiej Jagudin
- 2006: Jewgienij Pluszczenko
- 2010: Evan Lysacek
- 2014:
Yuzuru Hanyū - 2018: Yuzuru Hanyū
- 2022: Nathan Chen
- 1908: Madge Syers
- 1920: Magda Julin
- 1924: Herma Plank-Szabó
- 1928:
Sonja Henie - 1932: Sonja Henie
- 1936: Sonja Henie
- 1948:
Barbara Ann Scott - 1952: Jeanette Altwegg
- 1956: Tenley Albright
- 1960: Carol Heiss
- 1964:
Sjoukje Dijkstra - 1968: Peggy Fleming
- 1972: Beatrix Schuba
- 1976: Dorothy Hamill
- 1980:
Anett Pötzsch - 1984: Katarina Witt
- 1988: Katarina Witt
- 1992: Kristi Yamaguchi
- 1994:
Oksana Bajuł - 1998: Tara Lipinski
- 2002: Sarah Hughes
- 2006: Shizuka Arakawa
- 2010:
Kim Yu-na - 2014: Adelina Sotnikowa
- 2018: Alina Zagitowa
- 2022: Anna Szczerbakowa
- 1908:
Anna Hübler / Heinrich Burger - 1920:
Ludowika Jakobsson / Walter Jakobsson - 1924: Helene Engelmann / Alfred Berger
- 1928:
Andrée Joly / Pierre Brunet - 1932: Andrée Brunet / Pierre Brunet
- 1936:
Maxi Herber / Ernst Baier - 1948:
Micheline Lannoy / Pierre Baugniet - 1952: Ria Falk / Paul Falk
- 1956: Sissy Schwarz / Kurt Oppelt
- 1960:
Barbara Wagner / Robert Paul - 1964:
Ludmiła Biełousowa / Oleg Protopopow - 1968: Ludmiła Biełousowa / Oleg Protopopow
- 1972: Irina Rodnina / Aleksiej Ułanow
- 1976: Irina Rodnina / Aleksandr Zajcew
- 1980: Irina Rodnina / Aleksandr Zajcew
- 1984: Jelena Wałowa / Oleg Wasiljew
- 1988: Jekatierina Gordiejewa / Siergiej Grińkow
- 1992: Natalja Miszkutionok / Artur Dmitrijew
- 1994: Jekatierina Gordiejewa / Siergiej Grińkow
- 1998: Oksana Kazakowa / Artur Dmitrijew
- 2002: Jelena Bierieżna / Anton Sicharulidze i
Jamie Salé i David Pelletier - 2006: Tatjana Tot´mianina / Maksim Marinin
- 2010:
Shen Xue / Zhao Hongbo - 2014: Tetiana Wołosożar / Maksim Trańkow
- 2018: Alona Sawczenko / Bruno Massot
- 2022: Sui Wenjing / Han Cong
- 1976: Ludmiła Pachomowa / Aleksandr Gorszkow
- 1980: Natalja Liniczuk / Giennadij Karponosow
- 1984: Jayne Torvill / Christopher Dean
- 1988: Natalja Biestiemjanowa / Andriej Bukin
- 1992: Marina Klimowa / Siergiej Ponomarienko
- 1994: Pasza Griszczuk / Jewgienij Płatow
- 1998: Pasza Griszczuk / Jewgienij Płatow
- 2002: Marina Anisina / Gwendal Peizerat
- 2006: Tatjana Nawka / Roman Kostomarow
- 2010: Tessa Virtue / Scott Moir
- 2014: Meryl Davis / Charlie White
- 2018: Tessa Virtue / Scott Moir
- 2022: Gabriella Papadakis / Guillaume Cizeron
|
|
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Figure skating
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Olympic Movement flag
Proportions 2:3, created 1913, adopted 1914, first used 1920.
- Colors as per http://fairspielen.de/wp-content/uploads/2015/09/Annexe-3-Olympism_and_the_Olympic_Symbol_-_Principles_and_Usages_Guide-1.pdf
- blue: PMS 3005C
- yellow: PMS 137C
- black: PMS 426C
- green: PMS 355C
- red: PMS 192C
- Dimensions of the rings taken from http://fairspielen.de/wp-content/uploads/2015/09/Annexe-3-Olympism_and_the_Olympic_Symbol_-_Principles_and_Usages_Guide-1.pdf
.svg)
The Canadian Red Ensign used between 1921 and 1957.
This image has compared for accuracy (mainly colors) using an image from World Statesmen. The only change is making the maple leaves green from red. This image has compared for accuracy (mainly colors) using an image from World Statesmen. The most recent version of this image has changed the harp into one with a female figure; see [http://flagspot.net/flags/ca-1921.html FOTW
.svg)
Bundesflagge und Handelsflagge des Norddeutschen Bundes (1866-1871) und Reichsflagge des Deutschen Reiches (1871-1918)
Bundesflagge und Handelsflagge des Norddeutschen Bundes (1866-1871) und Reichsflagge des Deutschen Reiches (1871-1918)
Flaga Finlandii
.svg)
.svg)
.svg)
.svg)
The Canadian Red Ensign, the national flag of Canada from 1957 to 1965. (see: the Canadian Red Ensign on the Register of Arms, Flags and Badges)
↑ Civil flag or Landesfarben of the Habsburg monarchy (1700-1806)
↑ Merchant ensign of the Habsburg monarchy (from 1730 to 1750)
↑ Flag of the Austrian Empire (1804-1867)↑ Civil flag used in Cisleithania part of Austria-Hungary
(1867-1918)House colours of the House of Habsburg
.svg)
Flag of Hungary from 6 November 1915 to 29 November 1918 and from August 1919 until mid/late 1946.
.svg)
.svg)
Flaga z emblematem ISU dla sportowców ekipy Wspólnoty Niepodległych Państw w 1992.
.svg)
Flaga ekipy Rosyjskiej Federacji Łyżwiarstwa Figurowego (FSR) na MŚ w Sztokholmie (Szwecja) 2021.
Autor: David W. Carmichael, Licencja: CC BY-SA 3.0
The Pair Skatimg podium at the 2015 World Championships. From left: Sui Wenjing / Han Cong (2nd), Meagan Duhamel / Guilaume Cizeron (1st), Pang Qing / Tong Jian (3rd).
Autor: David W. Carmichael, Licencja: CC BY 3.0
Gala exhibition at the 2018 Winter Olympics
Autor: David W. Carmichael, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Meagan Duhamel & Craig Buntin perform a Group 5 Lift (Level 4) during their free skating program at the 2009 Canadian Figure Skating Championships.
Autor: David W. Carmichael, Licencja: CC-BY-SA-3.0
The pairs podium at the 2011 Four Continents Championships. From left: Meagan Duhamel / Eric Radford (2nd), Pang Qing / Tong Jian (1st), Paige Lawrence / Rudi Swiegers (3rd)
Autor: David W. Carmichael, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Меган Дюамель и Эрик Рэдфорд на церемонии награждения чемпионата мира по фигурному катанию 2016 в Бостоне
Autor: David W. Carmichael, Licencja: CC-BY-SA-3.0
The pairs podium at the 2008 Trophée Eric Bompard. From left to right: Maria Mukhortova and Maxim Trankov (2nd); Aliona Savchenko and Robin Szolkowy (1st); Meagan Duhamel and Craig Buntin (3rd).
Autor: David W. Carmichael, Licencja: CC BY-SA 3.0
The Pair Skatimg podium at the 2016 World Championships. From left: Sui Wenjing / Han Cong (2nd), Meagan Duhamel / Guilaume Cizeron (1st), Aliona Savchenko / Bruno Massot (3rd).
Autor: David W. Carmichael, Licencja: CC BY 3.0
M. Duhamel and E. Radford at the 2018 Winter Olympics