Merania

Merania (księstwo Meranii) – księstwo wchodzące w skład Świętego Cesarstwa Rzymskiego, istniejące od połowy XII do połowy XIII w., położone na terenach nad zatoką Kvarner.

Historia Meranii

Księstwo Meranii obejmowało nadmorskie obszary Chorwacji położone nad zatoką Kvarner w rejonie Rijeki, które zostały zdobyte przez cesarza Henryka IV Salickiego. Początkowo obszar ten był znalazł się w granicach marchii Istrii, podporządkowanej książętom bawarskim[1].

W 1152 lub 1153 cesarz Fryderyk I Barbarossa nadał tytuł księcia Meranii uczestnikowi swych wypraw do Italii hrabiemu Dachau Konradowi II. Wraz z bezpotomną śmiercią syna Konrada II, Konrada III w 1180/1182 ród wygasł[2], jednak tytuł księcia Meranii (a także Chorwacji i Dalmacji) cesarz w 1180 przyznał hrabiemu Andechs Bertoldowi IV (od 1173 będącemu margrabim Istrii)[3][1]. Nie zdołał on jednak faktycznie podporządkować sobie tych terenów[1]. Wzrost znaczenia rodu został zatrzymany z powodu udziału członków rodziny w zamordowaniu Filipa Szwabskiego w 1208. Ostatni tytularny książę Meranii Otto II zmarł bezpotomnie w 1248[3].

Książęta Meranii

Hrabiowie Dachau:

Hrabiowie Andechs:

Przypisy

  1. a b c Meranien. W: Gerhard Köbler: Historisches Lexikon der Deutschen Länder: Die deutschen Territorien vom Mittelalter bis zur Gegenwart. Wyd. 7. C. H. Beck, 2007, s. 425. ISBN 978-3-406-54986-1. [dostęp 2017-12-07].
  2. a b Grafen von Dachau. W: Genealogie Mittelalter: Mittelalterliche Genealogie im Deutschen Reich bis zum Ende der Staufer: Materialsammlung [on-line]. [dostęp 2017-12-07].
  3. a b c Andechs, Grafen von. W: Genealogie Mittelalter: Mittelalterliche Genealogie im Deutschen Reich bis zum Ende der Staufer: Materialsammlung [on-line]. [dostęp 2017-12-07].