Mercury-Little Joe 1A
| ||
 | ||
| Inne nazwy | LILJOE-1A, LJ-1A | |
| Zaangażowani | NASA (USA) | |
| Rakieta nośna | Little Joe | |
| Miejsce startu | Wallops Flight Facility, Stany Zjednoczone | |
| Orbita (docelowa, początkowa) | ||
| Okrążane ciało niebieskie | Ziemia | |
| Perycentrum | lot suborbitalny | |
| Apocentrum | 14,5 km | |
| Okres obiegu | 8 min 11 s (czas lotu) | |
| Czas trwania | ||
| Początek misji | 4 listopada 1959 | |
| Koniec misji | 4 listopada 1959 | |
| Wymiary | ||
| Masa aparatury naukowej | makieta (boilerplate) statku Mercury: 1007 kg | |
Mercury-Little Joe 1A – jedna z misji testowych programu Mercury, wchodząca w skład podprogramu Mercury-Little Joe.
Little Joe 1A (LJ-1A) był trzecim z serii lotów suborbitalnych, przeznaczonych do testowania różnych elementów systemu lotu kapsuły Mercury. Zasadniczymi celami testów z dopalaczem Little Joe były:
- badanie dynamiki kapsuły przy narastających wysokościach
- testowanie układu awaryjnego odrzucenia kapsuły przy maksymalnym ciśnieniu dynamicznym
- udoskonalanie układu spadochronowego
- sprawdzanie metod poszukiwawczych i odzyskiwania kapsuły.
LJ-1A został wystrzelony jako test planowanego awaryjnego odrzucenia kapsuły w warunkach wysokiego obciążenia aerodynamicznego. Cele były identyczne, jak te podczas wcześniejszego lotu Mercury-Little Joe 1. Konkretnymi zadaniami lotu LJ-1A były:
- przeprowadzenie zaplanowanego awaryjnego odrzucenia kapsuły od dopalacza, przy maksymalnym ciśnieniu dynamicznym, przewidzianym dla lotu rakiety Merkury-Atlas na orbitę
- uzyskanie dodatkowych rzetelnych danych na temat działania spadochronu hamującego i głównego spadochronu kapsuły Mercury
- badanie zachowania się statku podczas wodowania
- uzyskanie większego doświadczenia operacyjnego w odzyskiwaniu unoszącego się na wodzie pojazdu, z wykorzystaniem jednostki nawodnej
- otrzymanie dalszego doświadczenia i wprawy przy operacji kontrolowania systemu przerywania ciągu dopalacza
- odzyskanie rakietowego systemu ratunkowego[1].
Przebieg misji
Po wystrzeleniu, układ czujników ciśnienia wysłał sygnał, kiedy zostało osiągnięte założone ciśnienie dynamiczne ucieczki kapsuły (około 30 s po starcie). Następnie został wysłany do sworzni wybuchowych impuls elektryczny, aby oddzielić kapsułę od rakiety wynoszącej. Do tego momentu operacja szła zgodnie z planem. Jednakże, impuls miał także za zadanie odpalić zapalnik przy silniku ucieczkowym. Zapalnik uruchomił się, ale ciśnienie – przez 10 sekund nie dające się odpowiednio wysoko wytworzyć w silniku – zanikło, co w efekcie dało ciśnienie stanowiące jedynie 1/10 wartości maksymalnej. W wyniku tego, manewr ucieczki – zasadnicze zadanie lotu – został wykonany przy zbyt niskim ciśnieniu dynamicznym. Wszystkie inne planowane zdarzenia od początku do końca lotu oraz odzyskiwanie odbyły się bez incydentów, jednak z powodu nieosiągnięcia pierwotnego zamierzenia zaplanowano powtórzenie testu (i przeprowadzono go jako Mercury-Little Joe 1B)[2].
| Pokonana odległość | 18,5 km[1] | |
| Maksymalna prędkość | Max V | 903,9 m/s |
| Maksymalne ciśnienie dynamiczne | Max Q | 8,044 kPa |
| Czas trwania lotu | 8 min. 11 s.[1] | |
| Maksymalne przeciążenie | Max G | 16,9 |
| Osiągnięta wysokość | 14,5 km |
Zobacz też
- Program Mercury
- Mercury-Little Joe
- Little Joe
- Atlas D
- Wallops Flight Facility
- Lot suborbitalny
- Max Q
- Przeciążenie
Przypisy
- ↑ a b c Steve Whitfield: Mercury. Historia podboju Kosmosu. Warszawa: Prószyński Media Sp. z o.o., 2010, s. 18, seria: Historia podboju Kosmosu. ISBN 978-83-7648-722-9.
- ↑ Little Joe 1A (ang.). W: NSSDCA Master Catalog [on-line].
Linki zewnętrzne
- The Mercury Project (ang.). Kennedy Space Center. [zarchiwizowane z tego adresu].
- This New Ocean: A History of Project Mercury
| ||||||||||||||
Media użyte na tej stronie
Launching of the Little Joe launch vehicle on October 4, 1959 took place at Wallops Island, Va. This was the first attempt to launch an instrumented capsule with a Little Joe booster. Only the LJ1A and the LJ6 used the space metal/chevron plates as heat reflector shields, as they kept shattering. Little Joe was used to test various components of the Mercury spacecraft, such as the emergency escape rockets.