Metro w Petersburgu
| ||
| metro | ||
 Logo metra | ||
 (c) Alex 'Florstein' Fedorov, CC BY-SA 4.0 Stacja metra Awtowo | ||
| Państwo |  Rosja | |
| Lokalizacja | Petersburg | |
| Liczba linii | 5 | |
| Lata funkcjonowania | od 1955 r. | |
| Roczna liczba pasażerów | 762,5 mln (2019)[1] | |
| Infrastruktura | ||
| Długość sieci | 124,8 km[2] | |
| Liczba stacji | 72[2] | |
| Strona internetowa | ||
Portal  Transport szynowy | ||
Metro w Sankt Petersburgu (ros.: Петербургский метрополитен) – system kolei podziemnej zlokalizowany w mieście Petersburgu i w obwodzie leningradzkim (tylko jedna stacja), na terenie Federacji Rosyjskiej. Składa się z pięciu linii. Jest to jeden z najgłębiej położonych systemów metra na świecie. Odznaczone Orderem Lenina i stąd przed rozpadem Związku Radzieckiego oficjalnie znane jako Odznaczone Orderem Lenina Leningradzkie Metro imienia Włodzimierza Lenina (ros.: Ленинградский Ордена Ленина Метрополитен имени В.И. Ленина).
Historia i charakterystyka
Metro w mieście nad Newą zostało uruchomione 15 listopada 1955 roku. Metro w Petersburgu to: 124,8 km podziemnych linii, 72 stacji, 83 westybuli, 301 schodów ruchomych[2]. W 2019 roku przewiozło 762,5 mln pasażerów[1]. Jednocześnie jest to jeden z najgłębiej położonych systemów metra na kuli ziemskiej[3]. Najgłębiej położona stacja – Admirałtiejskaja – znajduje się na głębokości 86 metrów[2]. System obsługuje pięć zajezdni.
Pomysły budowy metra w mieście pojawiły się jeszcze w czasach Imperium Rosyjskiego, a pierwsze plany zaistniały w 1889 roku[4]. Były one rozwijane i uzupełniane na przestrzeni kolejnych dziesięcioleci, ale żadne prace nie rozpoczęły się[4]. Sytuacja zmieniła się po 1917 roku, a w latach trzydziestych XX wieku plany budowy metra w Leningradzie nabrały tempa[4]. W 1941 roku Rada Komisarzy Ludowych Związku Radzieckiego podjęła oficjalną decyzję o budowie systemu kolei podziemnej w dawnej stolicy[4]. Jeszcze w kwietniu rozpoczęły się roboty budowlane, ale w zaledwie kilka tygodni później, wskutek ataku Niemiec na Związek Radziecki zostały one wstrzymane[4].
W rok po zakończeniu II wojny światowej, 21 maja 1946 roku, wznowiono prace na budowie leningradzkiego metra[4]. 10 grudnia 1946 roku rozpoczął się I etap konkursu na architektoniczne projekty stacji, który został ostatecznie rozstrzygnięty po trzeciej rundzie, w 1950 roku[4]. W 1954 roku władze miasta utworzyły przedsiębiorstwo komunalne zajmujące się obsługą metra w Leningradzie[4]. W 1955 roku, z moskiewskiego metra, przekazano do Leningradu 59 pojazdów, a w marcu rozpoczęła się rekrutacja pracowników[4]. 8 października metro przeszło pomyślnie testy, 14 listopada Rada Najwyższa ZSRR nadała mu imię Włodzimierza Lenina[4]. Pierwsza linia (oznaczona kolorem czerwonym) została oficjalnie uruchomiona dla pasażerów dzień później, 15 listopada 1955 roku[4]. W roku 1961 otwarta została druga linia (oznaczona kolorem niebieskim), w 1967 roku nastąpiło otwarcie trzeciej linii (zielonej), a w 1985 roku czwartej (pomarańczowej)[4]. Po rozpadzie Związku Radzieckiego i przemianowania Leningradu na Petersburg, także metro w mieście w dawnej stolicy Imperium Rosyjskiego zmieniło swą nazwę, a także straciło patronat Włodzimierza Lenina[4]. W 2008 roku została otwarta piąta linia, którą oznaczono kolorem fioletowym[4]. Od 2005 roku funkcjonuje Muzeum Metra[5]. W dniu 3 kwietnia 2017 doszło do ataku terrorystycznego na linii 2.
Linie metra
| Oznaczenie | Nazwa | Otwarta | Długość | Liczba stacji | Czas przejazdu |
|---|---|---|---|---|---|
 | Linia Kirowsko-Wyborska (Кировско-Выборгская) | 1955 | 29,57 km | 19 | ok. 47 min |
 | Linia Moskiewsko-Piotrogrodzka (Московско-Петроградская) | 1961 | 30,118 km | 18 | ok. 47 min |
 | Linia Newsko-Wasileostrowska (Невско-Василеостровская) | 1967 | 22,547 km | 10 | ok. 32 min |
 | Linia Łachtinsko-Prawobrzeżna (Лахтинско-Правобережная) | 1985 | 11,2 km | 8 | ok. 19 min |
 | Linia Frunzeńsko-Nadmorska (Фрунзенско-Приморская) | 2008 | 12,0 km | 12 | ok. 30 min |
| W sumie: | 113,6 km | 67 |
Dane statystyczne
W 2011 roku metro w Petersburgu przewiozło łącznie 786 milionów pasażerów, co ulokowało je na piętnastym miejscu, pod względem natężenia ruchu, na świecie[3]. W 2019 roku przewiozło 762,5 mln pasażerów. Liczba wozokilometrów w 2019 roku wyniosła 236 mln. Zatrudnienie na koniec 2020 roku wynosiło 19091 osób, w tym 1435 na szczeblu kierowniczym[1].
Liczba wozokilometrów w poszczególnych latach
- 2015 – 211,4 mln
- 2016 – 213,1 mln
- 2017 – 215,9 mln
- 2018 – 228,8 mln
- 2019 – 235,96 mln[1]
Liczba pasażerów w poszczególnych latach
- 2015 – 741,7 mln
- 2016 – 740,4 mln
- 2017 – 726,5 mln
- 2018 – 743,2 mln
- 2019 – 762,46 mln[1]
Liczba wagonów w poszczególnych latach
- 2015 – 1680 szt.
- 2016 – 1711 szt.
- 2017 – 1805 szt.
- 2018 – 1895 szt.
- 2019 – 1929 szt.[1]
Stopień pokrycia wydatków własnych dochodami z transportu pasażerów i innych zysków
- 2014 – 68,35%
- 2015 – 67,75%
- 2016 – 67,43%
- 2017 – 65,66%
- 2018 – 65,36%
- 2019 – 56,30%
- 2020 – 54,79%[1]
Pozostałe informacje
Orkiestrowy rekord Guinnessa
1 września 2019 roku około 300 pracowników petersbuskiego metra wzięło udział w ustanowieniu rekordu Guinnessa w kategorii „Największa orkiestra”. Znaleźli się oni w grupie ponad 20 tys. osób, które – przy akompaniamencie orkiestry liczącej 8097 muzyków – uroczyście odśpiewały hymn Rosji na trybunach stadionu Gazprom Arena w Petersburgu. W sumie w akcji wzięło udział 181 orkiestr i 200 chórów z 85 regionów kraju. Jednocześnie było to największe w historii wykonanie hymnu Rosji na żywo. Rosyjscy artyści pobili poprzedni rekord, ustanowiony w grudniu 2017 roku, kiedy na stadionie Gocheok Sky Dome we Seulu zagrało 8076 muzyków[1][6][7][8].
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h Петербургский метрополитен» за 2019 год, metro.spb.ru [dostęp 2021-08-24] (ros.).
- ↑ a b c d ГУП «Петербургский метрополитен». Технические характеристики метрополитена, metro.spb.ru [dostęp 2021-08-24] (ros.).
- ↑ a b Proezdmetro.ru: Петербургский метрополитен (ros.). [dostęp 2013-03-03].
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n Metro.spb.ru: История метрополитена (ros.). [dostęp 2013-03-03].
- ↑ Metro.spb.ru: Музей метро (ros.). [dostęp 2013-03-03].
- ↑ В Петербурге двадцатитысячный хор исполнил гимн и установил мировой рекорд, RIA Nowosti, 1 września 2019 [dostęp 2021-08-25] (ros.).
- ↑ Largest orchestra, guinnessworldrecords.com [dostęp 2021-08-25] (ang.).
- ↑ Kim Min-joo, Record-breaking 8,000-member orchestra perform in Seoul, koreaherald.com, 17 grudnia 2017 [dostęp 2021-08-25] (ang.).
Linki zewnętrzne
- Oficjalna strona metra w Petersburgu
- Schemat linii metra petersburskiego z układami torów (stan na dzień 15 lutego 2016)
Media użyte na tej stronie
Saint Petersburg Metro Line 4 icon
Saint Petersburg Metro Line 2 icon
Saint Petersburg Metro Line 1 icon
(c) Alex Florstein, CC BY-SA 3.0
Saint Petersburg metro map. English version.
Saint Petersburg Metro Line 5 icon
(c) Alex 'Florstein' Fedorov, CC BY-SA 4.0
Avtovo station of Saint Petersburg Subway
(c) Alex 'Florstein' Fedorov, CC BY-SA 4.0
Central hall of Narvskaya station of Saint Petersburg Metro
(c) Florstein, CC BY-SA 3.0
Admiralteyskaya station of Saint Petersburg Subway, stained glass composition
Saint Petersburg Metro Line 3 icon