Mewa cienkodzioba

Mewa cienkodzioba
	Chroicocephalus genei
	(Breme, 1839)
	(c) I, GabrielBuissart, CC-BY-SA-3.0
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	siewkowe
Podrząd	mewowce
Rodzina	mewowate
Podrodzina	mewy
Rodzaj	Chroicocephalus
Gatunek	mewa cienkodzioba
Synonimy
	Larus genei Breme, 1839;
	Larus genei Breme, 1839;
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski

Mewa cienkodzioba^[3] (Chroicocephalus genei) – gatunek dużego ptaka wodnego z rodziny mewowatych (Laridae). Nie jest zagrożony wyginięciem. Nie wyróżnia się podgatunków^[4].

Zasięg występowania

Mewa cienkodzioba zamieszkuje wyspowo pas od Senegalu i Mauretanii przez południową i wschodnią część Półwyspu Iberyjskiego, baseny mórz Śródziemnego, Czarnego i Kaspijskiego, Azję Mniejszą i Bliski Wschód po Kazachstan, Afganistan, Pakistan i północno-zachodnie Indie. Zimuje w dużej części basenów mórz Śródziemnego, Czarnego i Kaspijskiego, wokół Półwyspu Arabskiego na południe po Róg Afryki^[2].

Do Polski zalatuje sporadycznie – do 2019 roku stwierdzono ją 6 razy (obserwowano łącznie 7 osobników)^[5].

Morfologia

Mewa cienkodzioba w locie

Wygląd: Grzbiet i wierzch skrzydeł popielate, reszta ciała biała. Na końcach skrzydeł białe plamy, końcówki lotek pierwszorzędowych czarne. Oko żółte, w szacie godowej dziób i nogi ciemnoczerwone. W szacie spoczynkowej dziób o jaśniejszym czerwonym odcieniu niż w szacie godowej, dziób osobników młodych cielisty lub żółtobrązowy^[6].
Wymiary średnie: długość ciała ok. 40–45 cm
rozpiętość skrzydeł ok. 100–115 cm
masa ciała ok. 220–350 g

Ekologia i zachowanie

Biotop: Morskie wybrzeża oraz słone i słodkie jeziora w pasie stepów, a także delty rzek. Zimą morskie wybrzeża, unika portów.

Jajo z kolekcji muzealnej

Gniazdo: Preferuje tereny otwarte, tworzy kolonie liczące od kilkudziesięciu do kilkuset par, często z rybitwami.
Jaja: W ciągu roku wyprowadza jeden lęg, składając w marcu–maju 2–3 jaja.
Wysiadywanie: Jaja wysiadywane są przez okres 21–28 dni przez obydwoje rodziców. Pisklęta opuszczają gniazdo po 2–3 dniach, zaś umiejętność latania zdobywają w wieku 30–35 dni.
Pożywienie: Głównie ryby, po które nurkuje do głębokości około 1 metra. Pokarm uzupełnia bezkręgowcami i roślinami.

Status i ochrona

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje mewę cienkodziobą za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku^[2]. Liczebność populacji w 2015 roku szacowano na 180–230 tysięcy dorosłych osobników. Trend liczebności populacji nie jest znany^[2].

W Polsce podlega ścisłej ochronie gatunkowej^[7].

Zobacz też

ptaki Polski

Przypisy

↑ ^a ^b Chroicocephalus genei, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d BirdLife International, Larus genei, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] [dostęp 2020-06-21] (ang.).
↑ Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Larinae Rafinesque, 1815 - mewy (wersja: 2020-01-24). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-06-21].
↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Noddies, gulls, terns, auks. IOC World Bird List (v10.1). [dostęp 2020-06-21]. (ang.).
↑ Komisja Faunistyczna Sekcji Ornitologicznej Polskiego Towarzystwa Zoologicznego. Raport nr 36. Rzadkie ptaki obserwowane w Polsce w roku 2019. „Ornis Polonica”. 61, s. 117–142, 2020.
↑ LarsL. Svensson LarsL., KillianK. Mullarney KillianK., DanD. Zetterstrom DanD., Collins Bird Guide, second edition, ISBN 978-0-00-726814-6 .
↑ Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt (Dz.U. z 2016 r. poz. 2183).

Linki zewnętrzne

Zdjęcia, nagrania głosów i krótkie filmy. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).

[itis-1] Chroicocephalus genei, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).

[iucn-2] BirdLife International, Larus genei, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] [dostęp 2020-06-21] (ang.).

[mk-3] Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Larinae Rafinesque, 1815 - mewy (wersja: 2020-01-24). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-06-21].

[ioc-4] F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Noddies, gulls, terns, auks. IOC World Bird List (v10.1). [dostęp 2020-06-21]. (ang.).

[op2020-5] Komisja Faunistyczna Sekcji Ornitologicznej Polskiego Towarzystwa Zoologicznego. Raport nr 36. Rzadkie ptaki obserwowane w Polsce w roku 2019. „Ornis Polonica”. 61, s. 117–142, 2020.

[6] LarsL. Svensson LarsL., KillianK. Mullarney KillianK., DanD. Zetterstrom DanD., Collins Bird Guide, second edition, ISBN 978-0-00-726814-6 .

[7] Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt (Dz.U. z 2016 r. poz. 2183).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne