Mięsień pierścienno-tarczowy

Miejsce przyczepu mięśnia pierścienno-tarczowego oznaczone strzałką

Mięsień pierścienno-tarczowy (ang. cricothyroid muscle, łac. musculus cricothyroideus[1][2]) – mięsień krtani, jeden z dwóch mięśni napinających wargi głosowe oraz jedyny zaliczany do powierzchownych mięśni krtani[3].

Budowa

Rozpoczyna się on na powierzchni zewnętrznej łuku chrząstki pierścieniowatej, a kończy się na dolnym brzegu płytki chrząstki tarczowatej. W okolicy przyczepu końcowego dzieli się na dwie części: część prostą, która biegnie pionowo ku górze oraz część skośną, która biegnie silnie skośnie ku tyłowi[1].

Funkcja

Przy ustalonej chrząstce tarczowatej unosi łuk chrząstki pierścieniowatej, jednocześnie więc pochyla chrząstki nalewkowate ku tyłowi. Przy ustalonej chrząstce pierścieniowatej, jego skurcz pochyla chrząstkę tarczowatą do przodu. W obu przypadkach następuje wydłużenie wargi głosowej, więzadła głosowego i mięśnia tarczowo-nalewkowego wewnętrznego, co podczas wydawania dźwięków powoduje przejście do tonów wyższych[3].

Unerwienie

Podczas gdy inne mięśnie krtani są unerwione przez nerw krtaniowy dolny, mięsień pierścienno-tarczowy jest unerwiony przez gałąź zewnętrzną nerwu krtaniowego górnego (oba te nerwy są jednak odgałęzieniami nerwu błędnego i mogą łatwo ulec uszkodzeniu podczas zabiegów operacyjnych)[1].

Aspekt kliniczny

Obustronny i niecałkowity paraliż krtani na skutek uszkodzenia gałęzi nerwu błędnego może wywoływać duszności. Według badań wykonanych przez naukowców z Xiamen University Zhongshan Hospital i Quanzhou Hospital of Traditional Chinese Medicine wstrzyknięcie toksyny botulinowej do mięśnia pierścienno-tarczowego i tarczowo-nalewkowego zmniejsza właśnie takie duszności[4].

Przypisy

  1. ↑ a b c Witold Woźniak: Anatomia człowieka Podręcznik dla studentów i lekarzy. Wrocław: Urban & Partner, 2003, s. 214. ISBN 978-83-87944-74-2.
  2. ↑ m. cricothyroideus, Terminologia Anatomica 1998 [dostęp 2018-06-05].
  3. ↑ a b Witold Sylwanowicz: Anatomia człowieka Podręcznik dla studentów medycyny. Warszawa: PZWL, 1978, s. 472-473.
  4. ↑ Xu XL, Lai JM, Qiu T, Ma YL, Jiao YC, Zhuang PY, Zhonghua Er Bi Yan Hou Tou Jing Wai Ke Za Zhi. 2018 May 7;53(5):375-380. doi: 10.3760/cma.j.issn.1673-0860.2018.05.009. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/29764020

Media użyte na tej stronie