Michał Biernacki

Michał Biernacki
Pełne imię i nazwisko

Michał Marian Biernacki

Data i miejsce urodzenia

24 września 1855
Lublin

Data i miejsce śmierci

18 maja 1936
Warszawa

Zawód, zajęcie

kompozytor, dyrygent, pedagog muzyczny

Michał Marian Biernacki (ur. 24 września 1855 w Lublinie, zm. 18 maja 1936 w Warszawie) – polski wiolonczelista, pianista, kompozytor, dyrygent i pedagog muzyczny i krytyk muzyczny.

Życiorys

Michał Biernacki, Sobótka – obrazek muzyczny, ok. 1900

Michał Biernacki urodził się w 1855 r. w Lublinie. Był synem syn Zenona Biernackiego, urzędnika magistrackiego, i Marii ze Skomorowskich. Wykształcenie ogólne zdobył w gimnazjum lubelskim, muzyczne u Antoniego Müllera (wiolonczela), Jana Müllera i Konrada Staczyńskiego (fortepian). W latach 1874-1877 studiował w Instytucie Muzycznym Warszawskim, gdzie był uczniem Gustawa Roguskiego (harmonia i kontrapunkt), Władysława Żeleńskiego (kompozycja) i Józefa Goebelta (wiolonczela)[1][2].

Po ukończeniu studiów grał przez dwa lata jako wiolonczelista w orkiestrze Teatru Wielkiego[1]. W 1880 r. wyjechał do Stanisławowa, gdzie przez 17 lat był kierownikiem artystycznym Towarzystwa Muzycznego im. Stanisława Moniuszki. Zreformował szkołę muzyczną Towarzystwa i prowadził z sukcesem dział muzyczny i chór. Chórzyście wykonywali na swych koncertach również oryginalne utwory, które napisał ich dyrygent. W kwietniu 1885 r. po raz pierwszy była wykonana w Stanisławowie kantata Michała Biernackiego Swaty w 2 częściach na orkiestrę chór i śpiew solowy[3].

Pałac Szustra, siedziba Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego, 1897

W 1897 r. osiedlił się w Warszawie, gdzie w tutejszym Konserwatorium objął klasę teorii muzyki, a jednocześnie zaczął pisywać stałe recenzje z ruchu koncertowego stolicy w „Echu Muzycznym i Teatralnym”. W latach 1897-1906 prowadził chóry Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego im. Stanisława Moniuszki, pracując równocześnie w szkole muzycznej tegoż Towarzystwa, ucząc teorii, a następnie harmonii i fortepianu[1]. W 1901 r. ukazał się jego podręcznik Zasady muzyki, który miał 8 wydań i przekład na język rosyjski. W latach 1911-1914 był dyrygentem chóru Towarzystwa Miłośników Śpiewu Chóralnego przy kościele ewangelicko-augsburskim pw. Świętej Trójcy[1]. Bogata twórczość kompozytorska Biernackiego, była nagradzana w kraju, i za granicą. Do ważniejszych kompozycji należą: poemat symfoniczny Alea iacta est, Tarantela na orkiestrę, 2 suity skrzypcowe, utwory chóralne (m.in. Kantata Kościuszkowska, msze), pieśni solowe, opracowania pieśni ludowych, utwory fortepianowe i wiolonczelowe[2].

Michał Biernacki zmarł 18 maja w Warszawie[4]. Pochowany został na cmentarzu Powązkowskim[1].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e Gawroński 1996 ↓, s. 21.
  2. ↑ a b Biernacki Michał Marian. Encyklopedia muzyki RMF Classic. [dostęp 2020-04-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-08-15)].
  3. ↑ Olga Ciwkacz: Z dziejów opery amatorskiej Towarzystwa muzycznego im. St. Moniuszki w Stanisławowie ( 1871 – 1914). Stanislawow.net. [dostęp 2020-04-19].
  4. ↑ Biernacki Michał Marian, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2020-04-19].

Bibliografia

  • Ludwik Gawroński Biernacki Michał Marian. W: Słownik biograficzny miasta Lublina. Tom II. Tadeusz Radzik, Adam A. Witusik, Jan Ziółek (red.). Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, 1996. ISBN 83-227-0917-X.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Pałac w Mokotowie w początkach bieżącego stulecia (61566).jpg
Pałac w Mokotowie w początkach bieżącego stulecia
Sobótka Michał Biernacki.png
Rękopis muzyczny Sobótka: obrazek muzyczny Michała Mariana Biernackiego z ok. 1900 roku. Nuty. Muzyka na fortepian.