Michał Febres Cordero y Muñoz

Święty
Michał Febres Cordero y Muñoz
Francisco Febres-Cordero Muñoz
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

13 listopada 1854
Cuenca

Data i miejsce śmierci

9 lutego 1910
Premià de Mar

Beatyfikacja

30 października 1977
przez Pawła VI

Kanonizacja

25 czerwca 1984
bazylika św. Piotra na Watykanie
przez Jana Pawła II

Wspomnienie

9 lutego

Patron

poetów, edukacji, katechizacji i instytutów katechetycznych w Ekwadorze

Szczególne miejsca kultu

Quito

Michał Febres Cordero y Muñoz FSC, Francisco Febres-Cordero Muñoz (ur. 13 listopada 1854 w Cuence, zm. 9 lutego[1] 1910 w Premià de Mar) – święty Kościoła katolickiego, jedyny kanonizowany mężczyzna pochodzący z Ekwadoru, językoznawca, tłumacz i poeta, członek hiszpańskiej Królewskiej Akademii, Académie française, zakonnik[2][3].

Życiorys

Pochodził z rodziny zaangażowanej politycznie w życie Ekwadoru. Był wnukiem działacza niepodległościowego Leóna Febresa Cordero, jego ojcem był aktywista polityczny Francisco Febres Cordero Montoya, a matką Ana Muñoz Cárdenas pochodziła z wpływowej rodziny w Cuenca[3]. Od dzieciństwa cierpiał na niedowład nóg.

Mimo nacisków rodziców, którzy widzieli jego przyszłość w seminarium diecezjalnym, wstąpił 24 marca 1868 do zakonu lasalianów, u których kształcił się wcześniej w Cuenca[4]. Przyjął imię zakonne Michał na cześć Michała Archanioła[3] (na chrzcie otrzymał imię Franciszek).

Po ukończeniu nauki pracował w szkole, do której sam uczęszczał. Jego apostolat wypełniała praca wychowawcza z młodzieżą w Quito (1896–1907), przygotowywanie dzieci do przyjęcia Pierwszej Komunii Świętej, a także prowadzenie działalności wydawniczej. W 1906 r. pełnił obowiązki przełożonego domu. Jego znajomość hiszpańskiego przyczyniła się do uznania, jakim się cieszył w kręgach akademickich i późniejszego zaangażowania w Europie. Od 1892 r. jako członek akademii lingwistycznej Ekwadoru był też członkiem korespondentem hiszpańskiej Królewskiej Akademii, a w 1900 r. został członkiem Académie française, sześć lat później członkiem korespondentem Akademii Wenezueli[3].

W 1904 r. we Francji doszło do konfiskaty mienia Zgromadzenia Braci Szkół Chrześcijańskich, będącej wynikiem polityki prowadzonej przez tamtejszy rząd[4]. Sytuacja zgromadzenia wymagała podjęcia działań, do których skierowano w 1907 br. Michała Febresa Cordero y Muñoza. Pracował w belgijskim Lembecq (pod Brukselą) jako redaktor czasopisma, a później ze względów zdrowotnych przeniesiony został do nowicjatu w Premià de Mar. W tym ostatnim miejscu zastały go antyklerykalne wystąpienia 1909 roku[4]. Uciekając przed prześladowcami, niósł konsekrowane hostie. Początkowo ukrywał się w porcie w Barcelonie, następnie znalazł schronienie w kolegium Bonanova[4].

Zmarł w opinii świętości, namaszczony i przyjąwszy wiatyk. Po jego śmierci na zapalenie płuc ogłoszono żałobę narodową[4].

Był poetą i autorem podręczników[2], zapamiętanym z nabożeństwa do Najświętszego Sakramentu i jako wytrwały, pogody, dobry pedagog.

Patronat

Uznawany jest za patrona poetów, edukacji, katechizacji i instytutów katechetycznych w Ekwadorze[2].

Dzień obchodów

Jego wspomnienie liturgiczne w Kościele katolickim przypada na 9 lutego[5].

Relikwie i sanktuaria

Relikwie Michała Febresa Cordero y Muñoza znajdują się w świątyni w stolicy Ekwadoru Quito[2]. Szczególnym miejscem kultu jest Quito[2].

Beatyfikacja i kanonizacja

Michał Febres Cordero y Muñoz beatyfikowany został przez papieża Pawła VI 30 października 1977, a kanonizowany został przez Jana Pawła II 25 czerwca 1984[4].

Zobacz też

Przypisy

  1. Źródła Watykańskie podają jako datę śmierci 9 lutego. Miguel Febres Cordero (1854–1910) religioso, del Instituto de los Hermanos de las Escuelas Cristianas (hiszp.)
  2. a b c d e 100-lecie śmierci św. Michała Cordero. [dostęp 2010-07-21].
  3. a b c d Den hellige Mikael Febres Cordero Muñoz (1854–1910) (norw.). [dostęp 2010-07-21].
  4. a b c d e f Dominika Agassi: San Michele (Miguel) Febres Cordero (wł.). [dostęp 2010-07-21].
  5. Wojciech Świątkiewicz: św. Michał Febres Cordero. [dostęp 2010-07-21].

Bibliografia

  • Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa: Księga imion i świętych. T. 4: M-P. Kraków: WAM, Księża Jezuici, 2000, s. 288. ISBN 83-7097-671-9.

Media użyte na tej stronie

Febrescordero.jpg
imagen de Febres Cordero