Michaił Pietrow (generał)
 (c) Mil.ru, CC BY 4.0 | |
 generał major wojsk pancernych | |
| Data i miejsce urodzenia | 15 stycznia 1898 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1917–1941 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | Rewolucja październikowa; |
| Odznaczenia | |
    | |
Michaił Pietrowicz Pietrow (ros. Михаи́л c Петро́в; ur. 3 stycznia?/ 15 stycznia 1898 we wsi Zołustieżje w obecnym obwodzie leningradzkim, zm. 10 października 1941 k. Karaczewa w obwodzie orłowskim) – radziecki dowódca wojskowy, generał major wojsk pancernych, Bohater Związku Radzieckiego (1937).
Życiorys
Skończył 4 klasy, pracował jako ślusarz i kierowca w Piotrogrodzie.
W marcu 1917 został dowódcą oddziału Czerwonej Gwardii, uczestniczył w rewolucji październikowej – szturmie na Pałac Zimowy. W 1918 wstąpił do Armii Czerwonej, brał udział w wojnie domowej, 1923 ukończył wojskową szkołę piechoty w Tambowie, a 1932 kursy doskonalenia kadry dowódczej. Dowodził szkolnym batalionem pancernym 1. Brygady Zmechanizowanej, w latach 1936–1937 uczestniczył jako ochotnik w wojnie domowej w Hiszpanii, dowodząc batalionem czołgów w brygadzie Dmitrija Pawłowa, po powrocie do ZSRR został dowódcą dywizji pancernej. Był deputowanym do Rady Najwyższej ZSRR I kadencji (od 1937). 17 września 1939 brał udział w aneksji Zachodniej Białorusi, 4 czerwca 1940 otrzymał stopień generała-majora, a w 1941 ukończył Wyższe Kursy Akademickie przy Akademii Sztabu Generalnego im. Woroszyłowa.
Wiosną 1941 został dowódcą 17 Korpusu Zmechanizowanego w Zachodnim Specjalnym Okręgu Wojskowym. Po ataku Niemiec na ZSRR dowodził 17 KZmech Frontu Zachodniego, z którym od 26 czerwca 1941 uczestniczył w walkach obronnych pod Baranowiczami, Stołpcami i Mińskiem (bitwa białostocko-mińska). Na początku sierpnia 1941 został dowódcą 20 Korpusu Strzelców na kierunku homelskim, a 16 sierpnia 1941 dowódcą 50 Armii w ramach Frontu Briańskiego, która na początku października 1941 znalazła się w okrążeniu w orłowsko-briańskiej operacji obronnej (bitwa pod Moskwą).
7 października 1941 Michaił Pietrow otrzymał rozkaz wyznaczający go dowódcą Frontu Briańskiego w miejsce rannego Andrieja Jeriomienko, jednak podczas wychodzenia z okrążenia został ciężko ranny i zmarł kilka dni później.
Odznaczenia
- Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego (21 czerwca 1937)
- Order Lenina (21 czerwca 1937)
- Order Czerwonej Gwiazdy
- Medal jubileuszowy „XX lat Robotniczo-Chłopskiej Armii Czerwonej”
Bibliografia
Media użyte na tej stronie
A red star. 1922-1943. Used as a symbol of communism in some occasions. The symbol can also represent socialism. Also seen on Soviet aircraft.
Medal “Gold Star” of a “Hero of the Soviet Union”
Ribbon bar for the Soviet decoration Order of Lenin. Drawn by Zscout370.
Ribbon bar of the Order of the Red Star. The Soviet Union (USSR).
(c) Mil.ru, CC BY 4.0
Михаил Петрович Петров (1898 — 1941) — советский военачальник
Ribbon bar of the Jubilee Medal "XX Years of the Workers' and Peasants' Red Army"
Autor: Олюсь, Licencja: CC BY-SA 3.0
Union of Soviet Socialist Republics (USSR); Workers' and Peasants' Red Army; rank insignia commanding and leading personnel of the ground forces (Army) generic, here:
- gorget patch – great (to tunic, tunic with stand-up collar, gymanstyorka, and coat) design as to 1940:
- rank «General-mayor» (comparable to NATO OF-6).